Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Παζάρι βιβλίου στην Κλαυθμώνος


Πολυσυζητημένο το παζάρι στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου τρέξαμε να προμηθευτούμε βιβλία  που θα έπαιρναν το δρόμο της πολτοποίησης. Νομίζω πως αυτό είναι ένα κόλπο των εκδοτών οι οποίοι σε πολύ μεγάλο ποσοστό επανεκθέτουν τα ίδια βιβλία προσθέτοντας ελάχιστα καινούργια. Βέβαια οι τιμές είναι συμφέρουσες και πάντα μπορεί κανείς να ξεθάψει μικρά και μεγάλα αριστουργήματα. Χρειάζεται, όμως, αρκετό ψάξιμο, υπομονή μεγάλη, αντοχή στο σπρώξιμο και την ορθοστασία και ανεκτικότητα στην κουτοπονηριά των νεοελλήνων που εντελώς ξεδιάντροπα προσπερνούν ουρές και προτεραιότητες.Και του χρόνου και καλό διάβασμα!

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου.


Σάββατο πρωί στο κέντρο της Αθήνας κατηφορίζοντας τη Σόλωνος· το κρύο τσουχτερό, η θερμοκρασία σε μονοψήφια νούμερα κι η ανθρωπιά μας βιαστική και κουκουλωμένη αντικρίζει αυτή την εικόνα πίσω από το πνευματικό κέντρο πενήντα μέτρα από το σπίτι του Παλαμά. Η φωνή του βγαλμένη από τον Κύκλο των Τετράστιχων διαχρονική:


Στην αργατιά, στη χωριατιά το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,
ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.
Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά μου.
Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Χορτομαζώχτρες στην Αθήνα!


 Από το παράθυρο του σχολείου είδα αυτήν την όμορφη σκηνή που με έκανε να ονειρευτώ, να θυμηθώ αλλοτινούς τόπους  και να ανατρέξω στη  Λογοτεχνία να βρω από ποιο κείμενο ξεπήδησε αυτή η γλυκιά κυρία για να μαζέψει τα χορταράκια της στο Βύρωνα. Άγιε Σκιαθίτη, βοήθει μοι!

 

Μεγάλην ἐξέφρασεν ἔκπληξιν ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιώ, ἰδοῦσα τῇ ἡμέρᾳ τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους 187... τὴν θεια-Ἀχτίτσα φοροῦσαν καινουργῆ μανδήλαν.....

ΛΑΤΙΝΙΚΑ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΝΟΤΗΤΑ 12η

ΚΕΙΜΕΝΟ
L. Aemilio Paulo consuli iterum bellum cum Perse rege gerere obtigit. Ut domum ad vesperum rediit, filiola eius Tertia, quae tum erat admodum parvula, ad complexum patris cucurrit. Pater filiae osculum dedit sed animadvertit eam esse tristiculam. "Quid est" inquit "mea Tertia? Cur tristis es? Quid tibi accidit?". "Mi pater" respondit illa "Persa periit". Perierat enim catellus eo nomine, quem puella mutum amabat. Tum pater Tertiae dixit "omen accipio". Sic ex fortuito dicto spem preclari triumphi animo praesumpsit.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Στο Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο, που είχε εκλεγεί ύπατος για δεύτερη φορά, έλαχε να κάνει πόλεμο με το βασιλιά Περσέα. Μόλις γύρισε σπίτι του το βραδάκι, η κορούλα του Τερτία, που τότε ήταν πολύ μικρούλα, έτρεξε στην αγκαλιά του. Ο πατέρας της τη φίλησε αλλά παρατήρησε ότι ήταν λιγάκι στεναχωρημένη. «Τι τρέχει, Τερτία μου;» ρώτησε. «Γιατί είσαι θλιμμένη; Τι σου συνέβη;» «Μπαμπά μου, πέθανε ο Πέρσης» απάντησε εκείνη. Είχε πράγματι πεθάνει ένα σκυλάκι με αυτό το όνομα, που η κοπέλα το αγαπούσε πολύ. Τότε ο πατέρας της της είπε: «Δέχομαι τον οιωνό». Έτσι από ένα τυχαίο λόγο ο Αιμίλιος Παύλος προγεύτηκε στην ψυχή του την ελπίδα ενός περίλαμπρου θριάμβου.

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
Ουσιαστικά
Α' Κλίση
Perses -ae (αρσ., χωρίς πληθ.)
filiola -ae (θηλ.)
Tertia -ae (θηλ., χωρίς πληθ.)
filia -ae (θηλ.) (δοτ. και αφαιρ. πληθ. filiis και filiabus)
Persa -ae (αρσ., χωρίς πληθ.)
puella -ae (θηλ.)

Β' Κλίση
Lucius-ii (-i)
Aemilius-ii (αρσ., χωρίς πληθ.)
Paulus -i (αρσ., χωρίς πληθ.)
bellum -i (ουδ.)
vesper, vesperi (αρσ., χωρίς πληθ.)
osculum -i (ουδ.)
catellus -i (αρσ.)
dictum -i (ουδ.)
triumphus -i (αρσ.)
animus -i (αρσ.)

Γ Κλίση
consul, consulis (αρσ.)
rex, regis (αρσ.)
pater, patris (αρσ.)
nomen, nominis (ουδ.)
omen, ominis (ουδ.)

Δ' Κλίση
domus -us (θηλ.)
complexus -us (αρσ.)

Ε' Κλίση
spes, spei (θηλ., πληθ. μόνο ονομ., αιτιατ., κλητ.: spes)

Επίθετα
Β' Κλίση
parvulus -a -um
tristiculus -a -um
fortuitus -a -um
praeclarus -a -um,

Γ Κλίση
tristis -is -e,

Αντωνυμίες
is, ea, id (οριστική)
qui, quae, quod (αναφορική)
quis, quis, quid (ερωτηματική ουσιαστική)
meus, mea, meum (κτητική)
tu (προσωπική)
ille, illa, illud (δεικτική)

Ρήματα
1η Συζυγία
do, dedi, datum, dare
amo, amavi, amatum, amare


2η Συζυγία
respondeo, respondi, responsum, respondere

3η Συζυγία
gero, gessi, gestum, gerere
obtingit, obtigit, -, obtingere (απρόσ.)
curro, cucurri, cursum, currere
animadverto, animadverti, animadversum, animadvertere
accido, accidi, -, accidere και accidit, accidit, -, accidere (απρόσ.)
dico, dixi, dictum, dicere
accipio, accepi, acceptum, accipere
praesumo, praesumpsi, praesumptum, praesumere

4η Συζυγία
redeo, redii, reditum, redire
pereo, perii, peritum, perire

Βοηθητικό ρήμα
sum, fui,-, esse

Επιρρήματα
iterum tum admodum
multum sic

Προθέσεις
cum (+ αφαιρ.)
ad (+αιτιατ.)
ex (+ αφαιρ.)
cur

Σύνδεσμοι
ut (χρονικός)
sed (αντιθετικός)
enim (αιτιολογικός-παρατακιικός)

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

ΛΑΤΙΝΙΚΑ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΝΟΤΗΤΑ 11η


ΚΕΙΜΕΝΟ
Hannibal, dux Carthaginiensis, VI et XX annos natus, omnes gentes Hispaniae bello superavit et Saguntum vi expugnavit. Postea Alpes, quae Italiam ab Gallia seiungunt, cum elephantis transiit. Ubi in Italia fuit, apud Ticinum, Trebiam, Transumenum et Cannas copias Romanorum profligavit et delevit. Populus Romanus cladem Cannensem pavidus audivit. In agro Falerno Hannibal ex insidiis Fabii Maximi se expedivit. Postquam XIV annos in Italia complevit, Carthaginienses eum in Africam revocaverunt. Ibi Hannibal bellum cum Romanis componere frustra cupivit. Denique cum P. Scipione apud Zamam dimicavit, sed Romani victoriam reportaverunt.



ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Ο Αννίβας, ο Καρχηδόνιος στρατηγός, σε ηλικία 26 χρόνων νίκησε στον πόλεμο όλα τα έθνη της Ισπανίας και κυρίευσε με τη βία το Σάγουντο. Έπειτα πέρασε με ελέφαντες πάνω από τις Άλπεις, που χωρίζουν την Ιταλία από τη Γαλατία. Μόλις βρέθηκε στην Ιταλία, κατα­τρόπωσε κι εξολόθρευσε τις ρωμαϊκές στρατιές στον ποταμό Τίκινο, στον ποταμό Τρεβία, στη λίμνη Τρασιμένη και στις Κάννες. Οι Ρωμαίοι πληροφορήθηκαν έντρομοι την καταστροφή στις Κάννες. Ο Αννίβας ξέφυγε από την ενέδρα του Φαβίου Μαξίμου στην περιοχή του Φαλέρνου. Αφού συμπλήρωσε 14 χρόνια στην Ιταλία, οι Καρχηδόνιοι τον ανακάλεσαν στην Αφρική. Εκεί ο Αννίβας μάταια επιδίωξε να τελειώσει τον πόλεμο με συνθήκη. Τελικά, αγωνίστηκε με τον Πόπλιο Σκιπίωνα στη Ζάμα, αλλά τη νίκη την κέρδισαν οι Ρωμαίοι.                                                                        


ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
Ουσιαστικά
Α' Κλίση
Hispania -ae (θηλ.)
Italia-ae (θηλ., χωρίς πληθ.)
Gallia-ae (θηλ.)
Trebia-ae(apa·, χωρίς πληθ.)
Cannae-arum (θηλ. χωρίς ενικό)
copia-ae (θηλ.) (= αφθονία), copiae -arum (= στρατιωτικές δυνάμεις)
insidiae -arum (θηλ., χωρίς ενικό)
Africa-ae (θηλ., χωρίς πληθ.)
Zama -ae (θηλ., χωρίς πληθ.)
victoria -ae (θηλ.)



Β' Κλίση
annus -i (αρσ.)
Saguntum -i (ουδ., χωρίς πληθ.)
Ticinus -i (αρσ., χωρίς πληθ.)
Romanus -i (αρσ.)
ager, agri (αρσ.)
bellum -i (ουδ.)
elephantus -i (αρσ.) και elepha(n)s -ntis
Trasumenus -i (αρσ., χωρίς πληθ.)
populus -i (αρσ.)
Fabius -ii (-i) Maximus -i (αρσ., χωρίς πληθ.)


Γ' Κλίση
Hannibal, Hannibalis (αρσ., χωρίς πληθ.)
dux, ducis (αρσ.)
gens, gentis (θηλ., γεν. πληθ. gentium)
vis (θηλ.) (ελλειπτ.)
Alpes -ium (θηλ.)
elepha(n)s -ntis (αρσ.) και elephantus -i
clades -is (θηλ., γεν. πληθ. cladium)
Carthaginienses -ium (αρσ., χωρίς ενικό)
Scipio,. Scipionis (αρσ., χωρίς πληθ.)


Επίθετα
Β' Κλίση
XXVI (sex et viginti) (απόλυτο αριθμητικό, άκλιτο)
XIV (quattuordecim) (απόλυτο αριθμητικό, άκλιτο)
natus -a -um (μτχ. παρακειμένου του p. nascor = γεννιέμαι)
Romanus -a -um
pavidus -a -um  
Falernus -a –um


Γ' Κλίση
Carthaginiensis -is -e
omnis-is-e
Cannensis -is -e


Αντωνυμίες
qui, quae, quod (αναφορική)
se (προσωπική)
is, ea, id (οριστική)


Ρήματα
1η Συζυγία

supero, superavi, superatum, superare
expugno, expugnavi, expugnatum.expugnare
profligo, profligavi, profligatum, profligare
revoco, revocavi, revocatum, revocare
dimico, dimicavi, dimicatum, dimicare
reporto, reportavi, reportatum, reportare


2η Συζυγία
deleo, delevi, deletum, delere
compleo, complevi, completum, complere


3η Συζυγία
nascor, natus sum, natum, nasci (αποθ.)
seiungo, seiunxi, seiunctum, seiungere
compono, composui, compositum, componere
cupio, cupivi, cupitum, cupere


4η Συζυγία
transeo, transii, transitum, transire
audio, audivi, auditum, audire
expedio, expedivi, expeditum, expedire


Επιρρήματα
postea   ibi       frustra     denique


Προθέσεις
ab (+ αφαιρ.)         cum (+ αφαιρ.)       in (+ αφαιρ.)
apud (+ αιτιατ.)            ex (+ αφαιρ.)      in (+ αιτιατ.)


Σύνδεσμοι
et (συμπλεκτικός) postquam (χρονικός)
ubi (χρονικός) sed (αντιθετικός)

Ο ποιητής Γιάννης Δάλλας

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Κοπή πίτας της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων -αφιέρωμα στο Γιάννη Δάλλα.

Την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010, η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων έκοψε την πίτα της στο Βιβλιοπωλείο IANOS αφιερώνοντας τη βραδιά στον φιλόλογο, λογοτέχνη, ποιητή και μεταφραστή Γιάννη Δάλλα.


Η εκδήλωση άρχισε με εισήγηση του προέδρου της ΠΕΦ κ. Αναστάσιου Στέφου για τον ποιητή και φιλόλογο• στη συνέχεια ο Δημήτρης Ρεντίφης, δ.φ., Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος, αναφέρθηκε στην ενδοποιητική στο ποιητικό έργο του ποιητή ενώ η κριτικός Χρύσα Σπυροπούλου, η οποία έχει εκπονήσει ήδη διδακτορική διατριβή για τον Γιάννη Δάλλα, μας ξεκλείδωσε αρκετά του ποιήματα. Ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης, καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, στάθηκε στο μεταφραστικό έργο του Γιάννη Δάλλα ενώ ο κριτικός λογοτεχνίας Αλέξης Ζήρας, στάθηκε στο δοκιμιακό έργο του.


Στις καλύτερες στιγμές της βραδιάς ο ποιητής, ο κατιών του Αρίωνα και της Διοτίμας, μάς διάβασε ποιήματά του τα περισσότερα των οποίων παραθέτονται στη συνέχεια. Διατηρείται η στίξη και το πολυτονικό .

ΚΑΤΑΒΑΣΗ
Ὅταν κατέβηκα ἀπ' τό σκάφος δέν μέ περίμενε ὄχημα
παρά τ' ἀλογάκι τῶν παιδικών χρόνων πού ἐκείνη μοῦ
χάρισε κι ἐγώ τ' ἀνέβηκα κι ἔφτασα μέ μιάν ἀνάσα καλ-
πάζοντας στήν ἄράχνη κατοικία της — Γιάννη γιατί μέ
παράτησες; ἄκουσα τή φωνή της — Μάνα δέν σέ παρά-
τησα, εἶπα — Μ' ἄφησες στά χέρια τῆς δύστυχης στρίγ-
γλας παιδί μου — Δέν σ' ἄφησα παρά ἀπό κείνη την
ὥρα παράγγειλα σ' ὅλα τά διαστημόπλοια καί τ' ἄλλα
πετούμενα κι ὁ ἴδιος περιφέρομαι τρία χρόνια στούς οὐ-
ρανούς μήν τύχει καί δῶ τήν ψυχούλα σου Καί τώρα πού
σέ ξαναβρίσκω ἔλα νά σέ πάρω μαζί μου Καί τ' ἀλο-
γάκι νά γονατίζει καί μέ τά σπασμένα του πόδια νά χλι-
μιτρᾶ καί νά σκάβει τό χῶμα Καί τότε ἀκούστηκε βοή
κι ἀντιβοή μέσα ἀπ’ τά μνήματα κι ἡ ραγισμένη φωνή
της πού ὀλόλυζε — Δέν εἶπα νά μή μέ σκεπάσετε μέ
πλάκα ἀπό πάνω, ὀλόλυζε Και τώρα ποῦ νά βρῶ τή χα-
μένη φωνή μου νά τήν τρυπήσω
Κάν ἔλα σύ νά ξαναμπεῖς καί νά κουρνιάσεις στή μήτρα
σου
νά μή ρεκάζεις και τρέμουν
τά καταχθόνια
γιέ μου
από τη συλλογή «Γεννήτριες»


ΕΚΠΟΙΗΣΗ
Ὁ μαῦρος ἀλέκτωρ
καί τό λειρί του νά τρέμει
ὁ πρῶτος σπασμός
τῆς ἐρχόμενης μέρας
Ξημερώνει μέρα πολύκροτη

Τόσα καί τόσα γεγονότα βουίζοντας
στίς εἰσόδους καί στίς παρόδους τῆς ἀγοράς
πολυτονική μουσική
γιά τήν ἡδονή τοῦ κορμιοῦ καί τοῦ κέρδους
Τά πρωινά παραρτήματα πνέοντας
στή χοάνη της σάν ἀνεμοστρόβιλοι
ὥς τήν ὀροφή παλλόμενα στόματα
χείλια καί φιλιά φυσερά τ' οὐρανοῦ

Καί στό βάθος τοῦ τοῦνελ ὁ ἀργυρόηχος
ἴλιγγος

Γιά δές ἕνα ζευγάρι ἐκεῖ πάνω, φώναξα
ἀπό τό πολύ στροβίλισμα ἔγινε νόμισμα
οὐράνια σφαίρα σέ περιφορά δύο ὄψεων
κι ὅπου νά 'ναι θά σκάσει
κορώνα γράμματα κάτω στ' ὁδόστρωμα
(«Τί κάλπικη ὑδρόγειος ἡ ἀγάπη μας!»)
Καί τώρα ἡ σειρά σας... Ἀνακλιθῆτε
καθένας στήν περιστροφική πολυθρόνα του
στόν ἀναβατήρα σας σέρ, και σύ σύντροφε
ακρωτηριασμένε ἀπό τήν παγκόσμια εὐτυχία
Ὅλοι ἐπί ποδός... Προσδεθῆτε ἐκτοξευτῆτε
γιά τό κυνήγι, τῆς σκύλας Ἐπιτυχίας
Ἡ σκύλα θεά! Θά μᾶς λιανίσει ἕναν-ἕναν
μπῆκε στήν ἀγορά μυστικός ὑλοτόμος
σάν καρδιοσχίστης καί σάν τό σαράκι
σάν τό σαράκι τοῦ Δέντρου τῆς Γνώσεως
νά σχίζεται ἡ ρίζα
καί τά πουλιά στά κλαδιά νά σαρώνονται

Χιλιάδες δοῦναι-λαβεῖν ἀνεμόδαρτα

Στό βάθος τοῦ τοῦνελ ἁλυσίδα ἀπό Τράπεζες
τῶν Ἡμεδαπῶν τῶν Ἑταίρων τῶν Διεθνῶν Forum
ἀπ' ὅλα τά στόμια ὁ ἀργυρόηχος λόξυγγας
κι ἡ κίτρινη σκόνη νά κυκλοφορεῖ στά αἱμοσφαίρια
ὁ κίτρινος ἴλιγγος
Πριμοδοτῆστε Ποντάρετε Ὑπογράψτε Περάστε τα
ἀπό χέρι σέ χέρι στή σημαδεμένη θυρίδα
Κι ἀπό κάτω ἄλλοι κύκλοι... Ζυγοί τῶν ζυγῶν
ἀπό τήν Τράπεζα Παροχῶν στήν Τράπεζα Πίστεως
(«Γιά ποιά ἀνάληψη μιλᾶς ἀδελφέ μου;»)
Οἱ γνωστές παροχές... Ἡ πίστη τά ὁράματα
ὅλα στό σφυρί διαμαρτυρημένα

Ἀπό τόν καρποσυλλέκτη Ἀδάμ ὥς τόν Ἄνταμ
τί χάσμα!
αυτοδιαχείριση μερκαντιλισμός ἐκβιομηχάνιση
κι ἡ συσσώρευση κεφαλαίου ἔλεγε ὁ Μάρξ
ἀνεξέλεγκτη σάν τοῦ μάγου
ὄχι τοῦ μάγου πού ἤξερε νά μεταμορφώνεται
παίρνοντας τή μορφή τοῦ χρυσοῦ τοῦ φιδιοῦ
ἤ τοῦ νάνου
μέ τά κέρατα στά δυό σκέλια τῆς φουρκισμένης
(guarda le piu violenti passioni, τόνιζ' ὁ Ποιητής)
ἀλλά τοῦ μάγου πού παραφρόνησε κι ὅρμησε
ἐξουσιασμένος ἀπ' τή μαγεία του ἕρμαιος
τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων πού ὁ ἴδιος ξεσήκωσε
ἀναρχούμενος μές στήν κυκλοθυμία τῆς ἀγορᾶς
Τέτοια κι ἡ συσσώρευση κεφαλαίου στίς μέρες μας
ἡ συσσώρευση θλίψης, συμπλήρωσε ὁ Σιγισμοῦνδος

(Ὁ θεῖος Κάρολος ὁ δαιμόνιος Σιγισμοῦνδος)

Καί τώρα σᾶς μιλῶ σάν ἀπό κυλιόμενη σκάλα
Τόσα ὀδοντωτά γεγονότα... Ἀπό ποῦ νά πιαστεῖς;
Ἡ μεταμόρφωση ἀέναη... Κι ἡ πόλη βραδιάζοντας
μέ κλειστές τίς ἐξόδους ἠχεῖ σάν κερματοδέκτης
ὅπου περνᾶ ὁ καθένας κι ἀφήνει τή μέρα του
κι ὕστερα βιάζεται νά χωθεῖ μές στό σπίτι
κι ἐκεῖ ὁληνύχτα διασκεδάζει τήν πλήξη του
πυροβολώντας μέ τό τηλεκοντρόλ τήν ὀθόνη
Οἱ πρῶτες σκηνές τά γνωστά και τά τετριμμένα
νονοί τῆς μαφίας πρωθυπουργοί καί νυμφίδια
κι ἄλλα τέτοια — φτηνή χαρμολύπη
Ἔξω ἕνας γύπας ἀποτελειώνει τή μέρα
καί μέσα άλλα γεγονότα-σφαγεῖα
Τά λόγια πολτός
σάν τό αἷμα πού τρέχει
Ἡ κίνηση τῆς ὁδοῦ Σοφοκλέους ραγδαία
οἱ τιμές ἄνω κάτω... Καιρός θυελλώδης
χιονίζει
ἀπό τήν ὀθόνη ὥς τή μακρινή μου πατρίδα
Μετά τά μεσάνυχτα προβολή τῆς ταινίας
0Ι ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ἡ γνωστή ἐπανάληψη
(τό αἷμα δέν λιώνει λεκιάζει το χιόνι)
καί τό μάτς μεταξύ δολλαρίου καί μάρκου
μετά τά μεσάνυχτα
συνεχίζεται
από τη συλλογή «Στοιχεῖα Ταυτότητας»



26
Ἐπειδή ἡ νεότητα μας ἦταν κάποτε εὐαγγελισμός τῆς ζούγκλας
Καί τώρα τό αὔριο πάντα τό αὔριο εἶναι τό κλουβί μας μ' ἀνοιχτές
τίς πόρτες Ἐπειδή εἶμαι ὁ Γιάννης ὁ τυφλός οἰωνοσκόπος και
μοῦ δείχνει ἕνα παιδί πῶς στρίβει τό κλειδί Βγαίνει ὁ Μιχάλης
πού τζακίστη πρῶτος νεύοντας ἀντισταθεῖτε μέ φτερά ἀλμπατρός
Ἡ Ελένη ἡ Νίκη πόσες νίκες σάν αὐγά ἀντιλόπης κι ἀποκάτω ὁ
Μάξ ὀνείρων φαροφύλακας Ἐπειδή ‘σαι ἐσύ ὁ Μανόλης σ' ἐ-
ποχή λιμοῦ κι ἔμεινε ὁ Μίλτος ματωμένος καί κυνηγός Ἐπει-
δή 'ναι ὁ Ἄρης σέ διπλά πριονιστήρια ἐπειδή τό δάσος δέν ἀπαν-
θρακώθηκε ἐπειδή... Πετάγομαι μέσ' ἀπ' τήν πάχνη τοῦ ύπνου
και φωνάζω στό παιδί «Φυλάξου Κωνσταντίνε μου Ἐσύ 'σαι
κληρονόμος τῶν κλουβιῶν μή μᾶς κοιτᾶς μέ φρίκη τώρα πού ἕ-
νας ἕ¬νας ἡμερέψαμε Νά πάρε τό ραβδί καί φύτεψε το μές στήν ἄνυ-
δρη ἀγορά μπορεῖ καί νά πετάξει ἕνα κλαδί Μπορεῖ πρίν νά
σφυρίξει ἡ σφαίρα ν' ἀκουστεῖ μιά τελευταία φωνή πού δέν ἐξαγο-
ράζεται»
Μπορεί —

από τη συλλογή «Ανατομία»



ΕΡΩΤΙΚΟ, ΤΗΣ ΑΧΕΡΟΥΣΙΑΣ
Ἔτσι ὅπως ἀνεπαίσθητα περνᾶς ἀπό τή μιά ἐποχή στήν ἄλλη κι
ὅλα εἶν' ἀκαθόριστα καθώς τό φῶς τό χρῶμα κ' οἱ φωνές τῆς μιᾶς
γίνονται αἴσθημα καί χύνονται μέσα στήν ἄλλη Ὅμοια κ' ἐγώ
ταξίδευα κάτω ἀπ' τά δέντρα αὐτοῦ τοῦ γέρου ποταμοῦ κ' εἶχα τήν
ἀχερούσια γυναίκα πού ἄλλαζε μορφές στήν ἀγκαλιά μου Μα-
στοί τῆς γῆς πλόκαμοι ἰτιᾶς μάτια καί δέρμα σκίρτημα βυθῶν και
κάτω ἡ γύμνια της ἀτέλειωτη μές στό κουπί μου Καί στη
στροφή πού βράδιαζε γυρίζω και τή βλέπω πού κιτρίνιζε σάν ν'
ἅρπαξε ὁ μισός Ἀχέροντας φωτιά κι αὐτή στή μέση τρίζοντας νά
καμπουριάζει Κ' ἐγώ πού 'χα τό σῶμα τῆς ἀγάπης κ' ἔτρεμε
γεμίζοντας τίς χοῦφτες πήγαινα βουλιάζοντας ἀπό τή μιά στήν ἄλ-
λη μου ηλικία Μ' ἕνα λαγήνι στάχτη πέρασα στόν Ἅδη

από τη συλλογή «Το τίμημα»

ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΣΑΡΚΕΣ
Τί θέλει πάλι αὐτός ὁ ἴσκιος στά ποιήματα
ὁ γρυλισμός καί τά καπούλια αὐτοῦ τοῦ ζώου;

Περνᾶ σάν σίφουνας καί δέν ἀναγνωρίζεται

Ἄλλοτε ἐλάφι ἀπ’ τά πολύκλαδα τῆς νιότης μου
ἤ ταῦρος σέ νυχτομαχίες καί σέ μπλόκα
τώρα τραγέλαφος καί βουκεφάλας τοῦ μυαλοῦ μου

Βγάζει τή μάσκα του μά δέν ἀναγνωρίζεται

Τότε τό κάθε πέρασμά του κ' ἕνα ποίημα
τώρα ξερνᾶ δαγκώνει φτύνει τά ποιήματα

Τά ἑλληνοζωικά μου λεξικά κομματιασμένα
χαρτιά και σάρκες
από τη συλλογή «Το τίμημα»





CITY BANC
Στή «Σίτυ Μπάνκ» ἔφτασε τελευταῖος καί εἶδε νά γυρίζει και να
κόβει ἡ μηχανή ἀμέτρητα ρολά μοιράζοντας σέ χέρια νευρικά

Χαρτονομίσματα χαρτοροή χαρτοποιήματα

Καί ὁ νεαρός πού ἔτρεχε νά τά προλάβει ἦταν ὁ τιμάριθμος τῆς
ποίησης πού ἀνέβαινε ὁ σφυγμός της σάν τά παραμιλητά ἑνός
τρελοῦ
ἐνῶ ὁ γεροτυφλός σέ μιά γωνιά τοῦ χρόνου ἀκουμπώντας σέ κολόνα
ἰωνική
ἄναυδος ἄκουγε τή μυστική χαρτοβοή

από τη συλλογή «Ο ποιητής και το ποίημα»

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

ΝήSOS του Χρήστου Δήμα, Νήσος Σίφνος και ....Σουρής



   Δυο ώρες ευχάριστες περνά κανείς παρακολουθώντας την ταινία του Χρήστου Δήμα «Νήσος» μια αξιόλογη  ελληνική κωμωδία αρκετά εμπορική ανάλαφρη και ευκολοχώνευτη. Γυρισμένη στη Σίφνο, τις ομορφιές της οποίας όμως δεν προβάλλει ιδιαίτερα -εξαιτίας των   κοντινών πλάνων-, για να την καταστήσει τον επόμενο τουριστικό προορισμό, σκιαγραφεί την κλειστή κοινωνία του νησιού και καυτηριάζει τη διαφθορά  της εξουσίας:  του προέδρου της κοινότητας, του αστυνομικού, του δασκάλου του σχολείου και του παπά. Αυτοί οι τέσσερις για να πάρουν τα χρήματα (100.000.000 ευρώ) που τους άφησε στη διαθήκη του ο μακαρίτης άρχοντας του νησιού  θα πρέπει να δεχτούν να διαβαστούν, δημοσίως, στην ίδια πλατεία τέσσερις επιστολές-μία για τον καθένα- το περιεχόμενο των οποίων δεν το γνωρίζει κανείς και που οι ίδιοι υποψιάζονται πως θα οδηγούσε στη διαπόμπευσή τους. Έχουν μια βδομάδα καιρό  κατά τη διάρκεια της οποίας αποκαλύπτονται οι διάφορες ιστορίες των χαρακτήρων, τα κρυφά τους μυστικά, η αλλοτριωτική λειτουργία του χρήματος, η ανηθικότητα, οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια που καταπιέζει τον ψυχισμό τους και την κλειστή κοινωνία του νησιού. Με τη διαθήκη του o εκλιπών  διαταράσσει την φαινομενική ηρεμία της ζωής του νησιού και θέτει σε κίνηση μια σειρά από ενέργειες, που οδηγούν στην αποκάλυψη της νοσηρής πραγματικότητας.
 Χωρίς να αποτελεί άμεσα λογοτεχνική παραλληλία ανέτρεξα στον ποιητή μας Γ. Σουρή και παραθέτω το ποίημά του «Η διαθήκη μου» διατηρώντας την ορθογραφία της έκδοσης των «Απάντων».

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ
Αν και δεν πιστεύω πως θε να πεθάνω,
αν και μες στο άνθος είμαι τής ζωής μου,
διαθήκη όμως σκέπτομαι να κάνω,
 για να μη με τύπτει η συνείδησίς μου.

Ποιος γνωρίζει τάχα τί μου ξημερώνει!
 ενώ πας στο δρόμο ξένοιαστος... τί φρίκη!
άμαξα ή κάρρο σε καταπλακώνει,
κι έτσι ξεμπερδεύεις δίχως διαθήκη.

Πένα στη θανή μου ύμνους να μη γράψει,  
ούτε δάκρυ θέλω να χυθή κανένα,
κι ούτε αυτός ακόμη θέλω να με κλάψει,
που ελπίζει ψήφο να ‘χει κι από μένα.

Εις το Ουεστμίνστερ θέλω να με θάψουν,
αλλ’ αφού βεβαίως τούτο δεν θα γίνει,
όπου σας αρέσει, τάφο ας μου σκάψουν,
κι όλη μου η δόξα κτήμα σας ας μείνει.

Γύρω μου να στέκουν μούτρα χαρωπά,
όχι σκέπες, μαύρα και  κραυγές οδύνης,
να μην έλθη ράσο και για με παππά,
 κι ούτ’ ο Αναγνώστης της Αγιάς Ειρήνης.

Να με παν οι φίλοι έξω στα θυμάρια,
με κρασί  και μπύρα όλοι των κουρούνα
και αντί παππάδων  θλιβερά τροπάρια
 την  Μασκότ να ψάλλουν  και την Παπαρούνα.

Κανείς φίλος λόγο να μην απαγγείλει
κι αν στο νου του τέτοιο έγκλημα περάσει,
 να τον σακατέψουν στις σβερκιές οι φίλοι,
κι είθε τη μιλιά του στη στιγμή να χάσει.

Και τ’ ακίνητα μου  και τα κινητά
τα χαρίζω όλα στην καλή πατρίδα,
όχι για  να κάμει πόλεμο   μ’  αυτά,
αλλά ν’ αγοράσει λίγη δαμαλίδα.

Τούτη  μου  την κόμη την ποιητική
από τώρα δίνω για κληρονομιά
εις τον Λεονάρδο κι εις τον Φιακή...
δεν θα βρουν βαμμένη ούτε τρίχα μια.

Τέλος το κεφάλι το ποιητικό
στους κρανιοσκόπους μποναμάς ας μένει,
 να τον ψάχνουν μέσα κι έξω με φακό,
για  να βρουν ποια βίδα είναι χαλασμένη.




Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

Ευτυχισμένο και δημιουργικό το 2010

Εύχομαι ο χρόνος που έφτασε να μη μας ε πληγώσει

χαρές που ξέχασε ο παλιός αυτός να μας ε δώσει.