Θοδωρή Ρακόπουλου ορυκτό δάσος

 ορυκτό δάσος του Θοδωρή Ρακόπουλου: Καινούργια ποιητική συλλογή ενός πολλά υποσχόμενου ποιητή, γεννημένου το 1981 που μας εξέπληξε ευχάριστα με τα Φαγιούμ του σε προηγούμενη έκθεσή του στο ποιητικό αμφιθέατρο. Αυτή τη φορά από τις εκδόσεις Νεφέλη 39 ποιήματα σε δυο ενότητες με τίτλους: Κοράλλια και Πυρομαχικά. Τα περισσότερα μοιάζουν με πεζό εξωτερικά και η ποιητική τους οντότητα εντοπίζεται στο περιεχόμενο και τον εσωτερικό  ρυθμό  που τα διατρέχει.

 Αυτό που συνέχει και συγκροτεί τον ποιητικό του κόσμο είναι ο μύθος που ως εκφρασμένος λόγος γίνεται μήνυμα, κουβέντες που αυτός που πλησιάζει με τα κλειδιά έχει τη δυνατότητα να ξεκλειδώσει και να αποκαλύψει.

Κυκλωτικοί χοροί σαμάνων συνυπάρχουν με το γερακάρη που ως εκπαιδευτής μικρών κυνηγών έχει θέση στο βάθος της κάνης του κόσμου.

Στην εξέλιξη του μύθου μετά την αποδάσωση  -από το δάσος προμηθευόμαστε υλικό για την ποιητική δημιουργία- οδηγούμαστε/μεταναστεύουμε στο γιαλό. Το κέρατο του ελαφιού ως υλικό για την κατασκευή αυλού προερχόμενο από το δάσος αντικαθίσταται μετά την μετανάστευση προς τη θάλασσα  από τα κοράλλια, αφού τα κόκκαλα ήταν πορώδη στον χρόνο. Ο ποιητής προσπαθεί να ανασυγκροτήσει το παρελθόν στο όνομα του μέλλοντος με όχημα τη μνήμη χρησιμοποιώντας καβάλ  ( μουσικό όργανο, αυλός) φτιαγμένο από κοράλλι και μας ταξιδεύει  στην τάιγκα που είναι λεπτομερώς χαραγμένη σε δαχτυλίδι. Μέσα από το δάσος που συνδέει τη μνήμη με τη γνώση αντικρίζουμε δράκοντες, βορκόλακες, πιρόγες που οδηγούν σε χώρα με συνάλλαγμα χαμόγελων. Πρέπει να διέλθεις ακροπατητί, με σχεδία πλάι το χαρτί και το στυλό κατάρτι, γιατί σ’ αυτό το σημείο βαθαίνει απότομα το ποίημα και η γλώσσα στα αβαθή νερά είναι πιρόγα και νήσος συνάμα για τον ταξιδευτή.

Κρατάμε αποστάσεις από τα πράγματα, γιατί το ωστικό τους κύμα και η στίλβη του παρεπόμενου θανάτου δεν είναι το επιθυμητό. Στην απόσταση εξασκείται το μυστήριο. Ο ποιητής χτίζει κόσμους γύρω του και μέσα του, πόλεις ανοίγονται μπροστά του, η πολλαπλή χρήση της τεχνολογίας είναι παρούσα. Τα βιβλία σού μιλάνε καλύτερα σαν έχουν κλείσει. Ανακαλύπτει μαζί με την ποιήτρια Σαπφώ τη μηχανή αφήγησης, το χρόνο. Η ποιήτρια του επισημαίνει πως , όπως αυτή κοιμάται,  να συνηθίσει κι αυτός αυτή την μέθοδο ποιητικής έμπνευσης, γιατί η δημιουργία είναι ένας μοναχικός αγώνας, ένα ταξίδι.

Εξορύσσει ποιήματα -ορυκτός πλούτος- που ως αρτεσιανός πίδακας εμφανίζονται στην επιφάνεια του χαρτιού,  δροσιά που ξεπηδάει από μέσα του. Περιγράφει γάμους, ενώ στο βυθό σκάνε δυναμίτες, ως κι ένα ηλεκτρικό κορίτσι  εμφανίζεται και ζητάει συμπαράσταση από το φεγγάρι.

Στη δεύτερη ενότητα ποιημάτων με τίτλο «Πυρομαχικά» ξεδιπλώνει ποιητικά την πατρίδα, σαν μια ταινία μικρού μήκους βραβευμένη σε ξένα φεστιβάλ, όπου τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Αναπαριστά μια πραγματικότητα  φωτογραφημένη  και προσπαθεί να αρθρώσει ποιητικό λόγο αντλώντας αφορμές από το Σεφέρη και τον Κάλβο παρουσιάζοντας την Ελλάδα του σήμερα, με τις διαδηλώσεις , τις πέτρες και τους πυροβολισμούς, τους νεκρούς στη Μαρφίν. Γράφει για τους συνοριοφύλακες και το συρματόπλεγμα στον Έβρο αλλά τον απασχολεί και το σπάσιμο μιας λάμπας, γιατί με αυτή την απώλεια μαζεύεται σκοτάδι. Διαβάζουμε ποίημα για τους Νεοζηλανδούς θύματα του ναζισμού αλλά πετά εμφιαλωμένο νερό στους  μαραθωνοδρόμους του σήμερα. Η γνώση του κόσμου είναι τοπίο γραμμικό, τρέχουμε ίσια προς το βάθος του που γίνεται γραμμή.

Η ποίηση είναι τράπεζα αίματος με ανώνυμο δωρητή κι ο έπαινος αντίδωρο , αφού ο αναγνώστης ανατρέξει από το DNA της γλώσσας τη λεπτή κόκκινη γραμμή δίνοντας υπογραφή στις λέξεις.

Αυτά τα ολίγα μου προέκυψαν στην προσπάθειά μου να αποκρυπτογραφήσω τον ΟΡΥΚΤΟ ΠΛΟΥΤΟ του ΘΟΔΩΡΗ ΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ , τα οποία πιστεύω πως με περισσότερες αναγνώσεις μπορεί να διαφοροποιηθούν ή και να ακυρωθούν ως ερμηνευτικές δοκιμές και να αναθεωρηθούν . Η ποίηση τελικά είναι αυτό που καταλαβαίνουμε κάθε φορά ταξιδεύοντας με το μεταφορικό μέσον που μας διαθέτει ο ποιητής,  κάνοντάς μας να αμφιβάλλουμε για όλους τους  άλλους κόσμους.

                              ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΑΤΕΥΟΔΙΟ!

Παραθέτω τα ποιήματα της συλλογής που ήδη έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο, αφού διόρθωσα λέξεις και φράσεις με βάση την ποιητική συλλογή. Διατήρησα τα διάκενα των ποιημάτων και τις λέξεις κάθε στίχου, όπως παρουσιάζονται στη συλλογή:

Της Νύφης

Με τις δαντέλες και τα διαλεχτά, φανταχτερά αινίγματα. Αστράφτει από την

χαραμάδα το σεντούκι, και στην μέση του οντά παραταγμένο το σόι τέσσερεις

γενιές˙ στο χέρι ο καθένας ένα φλουρί ή ένα μπογαλάκι. Η μιλημένη χήρα ένα

μπακίρι, της καίει την παλάμη˙ κάποια θεία πιο μακρυνή, αγχιστείας, ίσως ένα

γράμμα με χρυσόβουλο.

Στην αυλή πάντα τα όργανα, από τον Πολυπόταμο, και τα κουστούμια τους

υγρά, που διέσχισαν ξημέρωμα το δάσος. Βαράνε έξη ώρες τώρα τον ίδιο σκοπό,

 και κάθε τόσο χάσκει λίγο παραπάνω το σεντούκι.

Ανάμεσα στέκει, βουβός, ο γαμπρός˙ χωρίς έδνο, κι ορφανεμένος στα δεκατέσ-

σερα. Τα μονοπάτια όλα καμένα, από ασκέρι της φατρίας, επήλυδες. Βρύα αργά

προς την κοίτη του ποταμού κι ο παπάς ακολουθεί τη ροή με το ποδήλατο και

κάθε τόσο σταματά για τσιγάρο ή για να κάνει τον σταυρό του.

Εμένα με στείλαν στην πόλη, στου δάσκαλου, κι αυτή είναι η παρακαταθήκη

που μου παράγγειλαν, και τα γράφω όπως έγιναν, ασφαλής, στο πατάρι με την

καζόλαμπα, δικτυωτή δαντέλα ζεσταίνει τα πόδια μου.

Δυναμίτες

Κάθε που πεθαίνω, ο σταλαγμίτης αόρατα μεγαλώνει στο βάθος του σπηλαίου,

που κατεβαίνω με δροσερές καινούριες στάλες, να δείξω τους κρυστάλλους που

 λάμπεις χίλια πρόσωπα, Μικρέ Σκαντζόχοιρε, σαν σκοτεινή όραση εντόμου. Οι

θάνατοί μου, έτσι που πάει τώρα τελευταία, έρχονται κάθε δυο-τρεις μήνες,

 σταθεροί σαν οδοντίατροι, και με διαπιστευτήρια πως θα επιστρέψουν, ευχαρι-

στώντας για την φιλοξενία. Μα οι γεωλογικές ταχύτητες στις σπηλιές στάζουν

χιλιάδες δάκρυα, τήκονται άλατα απ’ τους αιώνες.

Πόσο φτωχοί είστε, θάνατοί μου. Στις σχολικές εκδρομές χέρια σάς κρύβουνε

στην τσέπη για ενθύμιο, μένετε σταγόνες πίσω, απ’ την αρχή πεθαίνοντας ολοένα.

Πόσο φτωχοί είστε, πόσο λίγοι. Δεν ακούτε, στην άκρη του σπήλαιου με τα στα-

σιμα νερά, που σκάνε στους βυθούς υπόκωφα οι δυναμίτες, κι απ’ έξω η σειρήνα

του σχολικού, με τραγούδια, με κασέτες, με άι στο διάολο κωλόπαιδα, θα μας

πάει φυλακή η σπηλαιολογική εταιρεία.

Το Ηλεκτρικό Κορίτσι στο Φεγγάρι

Τόσα σου’ χω πει και τα μοιράστηκες με όλους
πήρες το φως μου κι άναψες σαν ιδέα σε κόμικ
για τότε με το Νίκο, γυμνή στους ώμους

για το παιδί στην παραλία, τον Πολωνό,
κι ακόμη για το αρχινισμένο γιαπί, τον σπα-
σμένον αντίχειρα˙ το κατοικίδιο Σάββατο.

Τις ιστορίες μου κέντησα χωρίς πια
δεύτερη φορά να πιαστώ από σένα και
την προοπτική που πείθει τα αγόρια

πως θα ‘μαι απολαυστική κι ολόφωτη καιρό.
Γι’ αυτό σου γράφω. Δε μου στάθηκες.
Εδώ δε στέκεις τ’ ουρανού: μισόλογα όλο

κι ημίφωτα, και μόνο για βραδιές τού
δίνεσαι ολόκληρο, και τότε ακόμη
ετερόφωτο, λαμπτήρας απ’ αυτούς

που καίγονται σαν παίξεις λίγο
με τους διακόπτες, ή όταν πέφτει
η ασφάλεια. Ψιθυρίζοντας: «θα φύγω».

Αγκίστρι

Στην Ελλάδα η στάθμη του αυτονόητου
Χαμηλώνει στο βάρος κάθε μέρας
(τι ωραίες οι θάλασσες)

Αυτόφωτος, σαν ψάρι της αβύσσου
Γυροφέρνει λέξεις βαρίδια
Μολύβι στο λαρύγγι του βάθους

Κάλυκας προσευχή ανεβαίνει
από τον αναπνευστήρα
Μήνυμα ας φτάσει στο βυθό
κι ας το βαστά αγκίστρι.

Τηλεσκόπια

 Δεν έχουν νόημα τα τηλεσκόπια, είναι ανώφελος κάθε μετριασμός του βελη-

νεκούς. Ο σκοπός τους διεγείρει αμφιβληστροειδή χαμέρπεια. Από μακριά μο-

νάχα τα πράγματα: το ωστικό τους κύμα, η στίλβη του παρεπόμενου θανάτου

τους. Στην απόσταση εξασκείται το μυστήριο, με τη δεξιότητα ακροβάτη και

 τις μπαλλαρίνες να ποτίζουν αίμα στ’ ακροδάκτυλα. Η ισορροπία του αόρατου

 καλώδιου μαγεύει ένα κοινό εθισμένο στο βόμβο του τηλέτυπου.

Να πεθαίνουμε σαν ελέφαντες: μακρυά.

Άνθρακες

 Γυρνούσε τότε από το μεροκόπι, στα ποτάμια, που έπινε τη ροή με τ’ ακριβά

στοιχεία. Τα διαμάντια, σφηνωμένα στα δόντια, στους άλλους φαίνονταν άγουροι 

άνθρακες ακόμη, σαν παιδικά σφραγίσματα, και ντρεπόταν που ζούσε σε οικισμό

σύστοιχο με βλακεία και σκυθρωπότητα ανοικονόμητη. Μα ύστερα σκεφτόταν

την πιρόγα που θα τον πήγαινε σε χώρα με συνάλλαγμα χαμόγελων, κι έλεγε

εγώ ξέρω τις ροές και θα πουλάω από το μέλλον τη μορφή.

Ψάπφα

 «Μαζί ανακαλύψαμε τη μηχανή αφήγησης: τον χρόνο.»

«Η αφή από το σώμα σου χάρτης για τα τοπία που έρχονται καταπάνω μας».

Έλεγα τότε. Στον ύπνο μου κρίταμο: ωμή, κι από μέσα, ψημένη στ’ αλάτι.

Ύστερα κατηφόρα, μόνο, μπουκωμένος το κέρμα που δεν έφτασε για δεύτερη,

χάλκινη κουβέντα μες στον θάλαμο. Σιμώνει η Ψάπφα, χιλιάδες εξάμηνα μετε-

ξεταστέα. Περπατάμε βουβοί, καθέναν άλλος οβολός δένει τη γλώσσα. Και τώρα,

 εγώ κι η πόα Ψάπφα, ενώπιον ταχυδρομείου, με προπληρωμένο φάκελο και χωρίς

 κανένα σχέδιο για το υπόλοιπο της μέρας, δεμένοι ανάμεσα σε αόρατα δίκτυα τη-

λεφωνικά, χωρίς μονάδα ανάμεσά μας να τα αδράξουμε. «Ακόμη κι η τύχη είναι

 τεχνική, στου μάστορα τα χέρια», της γυρνάω. «Δε μας παρατάς», μου κάνει.

 «Εγώ μόνα καθεύδω. Καιρός να το συνηθίσεις κι εσύ. Και μη σκεφτείς το σάλιο

σου να ταξιδεύει κάτω απ΄ τα γραμματόσημα».

                                                                                                        (Ζωγράφου, Αθήνα)

                                                       Φαγιούμ ΙΙ

                                                                        στους ποιητές Στέργιο Μήτα και Αντώνη Ψάλτη

«Έτσι τη μορφή του σπατάλησα φτηνά
σε σαββατιάτικους ιδρώτες- που στην
κυριακάτικη πρώτη καμπάνα

σηκώνονταν μετανοιωμένοι.
Στο παλιό φωτογραφείο, άλλαζε χέρια,
λειαίνονταν σε φευγαλέα χάδια,

με τις εντάσεις από κάδρα που τον όριζαν.
Εμένα όμως η τέχνη ποιας μαστόρικης ξυλόκαυσης
με χωρίς ζώνη ασφαλείας

μου τον εκτυπώνει πάντα στο ίδιο φώς
ακίνητο, ασάλευτο,
μετέωρο στις μεταπτώσεις των διαθέσεων».

                                               Ο Υδροφόρος Ορίζοντας

Σκαμμένος, το όνομά σου ορυκτός μου πλούτος και σάστισμα της πένας η σκαπάνη

σπίθες αναβλύζοντας. Φρέαρ παράξενο η γραφή κεντά ανάμεσα στα ιζήματα:

βρίσκει τα ποιήματα, άγραφα ακόμη ή στις πρώτες μεταστάσεις της οργανικής

τους ύλης σε πέτρας ρουνικά ξυσίματα. Σηκώνομαι από την τοτινή Π. Δέλτα μου

 ηλικία, με την ορμή τους αρτεσιανή, και προς την επιφάνεια του χαρτιού: δροσιά

από τα κοιτάσματά σου μέσα μου. Μα όσες φορές να γράφω το όνομά σου στο

χαρτί, το ποίημα μένει απ’ έξω.

                                           Ποταμόπλοια σε Μαυροπίνακα

Θα σε βρω που θα πάει σύννεφο, που έλεγε η γιαγιά μου (η Νίκη). Αραιώνει

αργά το χρώμα στο βυρσοδεψείο και στο δέρμα που ξεθωριάζει φύονται αβαρίες

 παράξενες. Μην με κοιτάς που ακούγομαι φουρτουνιασμένος: θα συνεχίσω άμα

λάχει πέρα απ’ τη σελίδα, στα βιβλία δεν τελειώνει η μπαταρία, σου μιλάν

 καλύτερα σαν έχουν κλείσει. Όσο χανόσουν στα ποταμόπλοια με έφερναν αποι-

κιακά κομβόι στη σκηνή του γραπτού. Κάθισα στο καραβάν σεράι με ανέκδοτες

 συγγραφείς. Απ’ το στυφό του τσαγιού στο βραχνό σαμοβάρι, τα κρινένια πο-

τήρια τους θόλωναν των νυχιών του το χρώμα, ενώ τριγυρισμένη έρημος

 μάντευες ατέλειωτη, ερπετά και πέτρες που αλλάζανε σχήματα. Μία από την

ομήγυρη, με μαλλιά που δεν φώτιζε η λάμπα κι η διήγησή της συριστική σαν

κιμωλία σε μαυροπίνακα. Η αυτοκρατορία χρειάζεται τους αγγελιοφόρους της,

με άκουσα να την διακόπτω. Το μάτι της ακρυλικό: μια Τρίτη, πιο κοντά μου,

με εγκάλεσε ότι τις υπονοούσα παρτιζάνες όταν όλο που ήθελαν ήταν μουσική

 δωματίου, να ακούγεται απόμακρη, με τα εντός τους ντεσιμπέλ ρυθμικά (Στενο-

χωρήθηκα, από ποια αρχαία πατρογονία είχα τόσο αίμα μεταγλωττίσει; Ανά-

θεμα στο πολιτικόν ζώον που έκοβε βόλτες κατατονικά στους κροτάφους ανάμεσα,

που φαινόταν μέσα από τα μάτια μου περαστικό).

Από φύλακα περιφερόμενου κλουβιού προτιμούσα τη γλυφή θαλπωρή του ενυ-

δρείου, που το περσικό σεράι κείνο το βράδυ διάπλατο έβλεπες μονάχα απ’

αερόστατο: με το πρώτο φως την επομένη, πριν τα εγγένεια, το ακουάριουμ

θα άνοιγε στη θάλασσα και κάθε ψάρι της ομήγυρης, μαζί κι εγώ, που νόμιζα

πως ήμουν βίδρα, θα χυνάταν στα πλατιά νερά. Κι όπως είναι οι μολυβοθήκες

άπατες (στο είχα πει σε άλλο ποίημα: ζω φρόνιμα ανάμεσα στα κουρδιστά

μολύβια. Μα ο πάτος της μολυβοθήκης είναι γυαλί στα νερά, οι λίμνες συγκοι-

νωνούν κάτω από τα θρανία), το βλέμμα σου βγαίνει επιπλέει στο σύνθετο,

 κάνει ρότες στη φορμάικα.

Σκορπίσαμε ήδη τα ψάρια κι ακολουθώ τις φήμες πως κολυμπώντας ανάδρομα το δέλτα,

στις εκδορές του βουνού όπου κάνουνε φιορδ, βρίσκεις το πόρτο όπου δένουν

 τα ποταμόπλοια. Στο μηχανοστάσιό του, που δεν γνωρίζει κανείς, έχουμε ραντεβού

 –όταν στον φλαμανδό πίνακα βρεις το κρυμμένο διαμάντι (όπως διαβάζεις και

σε λάμνει το γραπτό, δες κάτω αριστερά, ανάμεσα στη ρέμβη του πλήθους με

 τα κόκκινα μάγουλα, λίγο πριν το ξασμένο κυανό με τα σπαρμένα ψάρια, που

 λέπια καθαρά στη ράχη, ασημί θαμπό σαν παλιό σαμοβάρι).    

                                                   Σκουτάρι

Στο Σαρακήνικο με το σκουτάρι δεμένο στο μέτωπο και σε αντανάκλαση, σαν

 τη σημαία της Σαρδηνίας: υψώθηκε η τριβή κατακόρυφη ώσπου ράγισαν τα

 βαρέλια στα βάθη, όταν τα τραγουδούσαμε στο δημοτικό, τα λόγια μας που ήταν

 ξύλα πέτρες και χτίζαν και μάλιστα πάνω σε μόνιμους πόντους προαύλιο χιόνι. 

Ενώ τώρα όλα είναι χορτάρι,Μικρέ Σκατζόχοιρε,  και πηγαίνουμε βοσκώντας,

αφήνοντας πίσω ερημότοπο. Στέκουμε στις διακοπές σαν τώρα, με τα δόντια

στεγνωμένα και άσκια βουνά  από πίσω κι όταν περνάει ο μέγας κύριος με το

 καπέλο από λουκουμάδες χρώματος ψαθί, ανεβαίνει το χόρτο και μηρυκάζουμε

στα ούλα που από τη ζέστη χαλαρωμένα. Η τοπική εφημερίδα αναφέρει ευκαι-

ρίες χρυσές απ’ τον ήλιο (στη Γερμανία και πάλι ζητάν κόσμο οι ψησταριές)

 όσο λιώνουν οστά, μασητικές επιφάνειες συμπληγάδες.

Τότε ο σκηνογράφος δραπετεύει κι η σκιά του λερώνει το βουνό: από δω η ώρα

δείχνει καθαρές τρεις το απόγευμα κι ακόμα δεν αναίρεσαν το απαγορευτικό

που σημαίνει πως το χορτάρι που αφήσαμε θα υποκλίνεται τώρα στον άνεμο,

κι εμάς μας λιάζει ακόμη καθαρός ουρανός και το βράδυ νεκρός από άστρα

 και ήχους.

                                                           «Συγγνώμη»

Ομοβροντία βαγονιών απότομη κι η βροχή σχεδόν οριζόντια την ακολουθεί.

Στον αέρα ένα ακόρντο ύπτιο, απ’ το σημείωμα που άφησες, ως τον καθεδρι-

κό που θα σε κυκλώνει τώρα: κόλπος μέσα σε κόλπο, διπλά θηλυκή. Μεταξύ

 εδώ κι εκεί μεσολάβησε μισή ώρα από βροχή και ύπνο. Τώρα απ’ το παράθυρο

σε μαντεύω αλεξικέραυνη δίπλα στο κωδωνοστάσιο, στου Καντέρμπουρυ την ου-

ρανογραμμή. Αν τα βλέμματα ήταν θερισμός θα έπεφτε αιώνων στάχυ ο πύργος,

στους σαστισμένους της κεντρικής πλατείας ανάμεσα στη ράχη πλακώνοντας

καρότσια Κυριακής, σακούλες με τρόφιμα, ευχές, αφήνοντάς σου χώρο να πα-

ραμερίσεις την αποκοιμωμένη απόσταση πίσω. Ραπίζει η βροχή στα παρμπρίζ

κι εγώ από την άλλη μεριά επιστρέφω μισής ώρας ύπνο με ένα ποίημα συγ-

γνώμης, ίσο του σημειώματός σου το περιθώριο, πνιχτό στον ήχο που οριζόντιος

 στάζει μέχρι το παράθυρο: τραίνο ξανοίγεται τεθλασμένα, βήματα στις σκάλες ·

 αόρατης καμπάνας ηχώ.

                                                        ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΝΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ !

Αρίστη Προυσσιώτη, Οι δολοφονίες του βασιλέως Γεωργίου Α΄

Διδάσκοντας Ιστορία στη Γ΄ Λυκείου ως μάθημα Γενικής Παιδείας   προσπαθούμε να καλύψουμε τα κενά μας, να προβληματιστούμε, να διερευνήσουμε ζητήματα που είτε δεν έχουν  αποσαφηνιστεί από τους ερευνητές ιστορικούς είτε σηκώνουν περαιτέρω διερεύνηση.  Έτσι, όχι μόνο από επιστημονικό ενδιαφέρον, πήραμε στα χέρια μας το βιβλίο της Αρίστης Προυσσιώτη «Οι δολοφονίες του βασιλέως Γεωργίου Α΄», επάλληλες αναδιηγήσεις,  των εκδόσεων Μελάνι.

Η Αρίστη Προυσσιώτη  επεξεργάζεται με λογοτεχνικό τρόπο τη δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α΄. Χωρίζει με δύο άξονες, έναν οριζόντιο και ένα κάθετο, τη σελίδα και στοιχειοθετεί  τέσσερα τεταρτημόρια τα οποία ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει οριζόντια ή κάθετα με τέσσερις διαφορετικούς  τρόπους. Αυτό διαφοροποιεί τη ροή της ανάγνωσης και  μέσω των επάλληλων αναδιηγήσεων    το αξεδιάλυτο θέμα της δολοφονίας με τις πολλαπλές εκδοχές προσφέρει την σκακιέρα για την λογοτεχνική άσκηση. Η επιτυχημένη αφηγηματική τεχνική αναπτύσσεται σε πέντε κεφάλαια που  ως κερκόπορτες οδηγούν  τεχνηέντως στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

 Είναι γνωστό πως ο Αλέξανδρος Σχινάς σκότωσε τον Γεώργιο Α΄ σαν αύριο, 18 Μαρτίου 1913, πριν από ακριβώς εκατό χρόνια,  στη Θεσσαλονίκη.  Το γιατί όμως τον δολοφόνησε, αποτελεί μέχρι σήμερα ένα ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί. Υπάρχουν τέσσερα διαφορετικά σενάρια τα οποία χρησιμοποιεί η συγγραφέας, αφού μελέτησε τις εφημερίδες της εποχής (Σκριπ, Πατρίς, Μακεδονία, Ακρόπολις, Εμπρός, Καιροί, κ.α.)  και ασχολήθηκε με το ποιος τελικά ήταν ο ένοχος ή ποιον βόλευε η δολοφονία του άνακτα.

  Στα σενάρια αυτά εμπλέκονται εκτός από την Αυστρία, η Βουλγαρία που είχε μεγαλοδυναμικές φιλοδοξίες ως προς την έξοδό της στο Αιγαίο και  την κατοχή της Θεσσαλονίκης,  η Γερμανία, αφού ο Γεώργιος ως αγγλόφιλος ήταν ανεπιθύμητος, ενώ ο γιος του Κωνσταντίνος, που θα τον διαδεχόταν,  θεωρούνταν γερμανόφιλος. Το τέταρτο σενάριο  ενέπλεκε στον φόνο τη σύζυγο του Κωνσταντίνου, τη Σοφία, η οποία  ήθελε να γίνει βασίλισσα αλλά και επειδή ήταν αδελφή του Κάιζερ, του Γουλιέλμου Β΄ της Γερμανίας.

Ένα λογοτεχνικό παιχνίδι που δημιουργεί  σκέψεις και προβληματισμό έτσι όπως διαπλέκονται τα δρώμενα.

 Ο βασιλιάς επιστρέφει στα ανάκτορα μετά  από έναν απογευματινό περίπατο συνοδευόμενος από δύο σωματοφύλακές του,  5-6 στρατιώτες και κάμποσους πολίτες . Ο Αλέξανδρος Σχινάς, πλησίασε, έβγαλε ένα παλιό  πιστόλι   και τον πυροβόλησε  μπροστά από ένα κτίριο που φρουρούσαν Βούλγαροι στρατιώτες.

Μαθαίνουμε για τον δολοφόνο πιπεράτες λεπτομέρειες: Είχε πατέρα Σαλονικιό, μητέρα Βουλγάρα, είχε κάνει σπουδές Ιατρικής στην Αθήνα, ήταν ομοφυλόφιλος, μιλούσε   καθαρεύουσα και ήξερε γαλλικά! Είχε ταξιδέψει αρκετά και στο εξωτερικό. Σοσιαλιστής και διεθνιστής. Μια τουρκική εφημερίδα,  μάλιστα, έγραψε ότι ήταν και κομιτατζής!
Στις ανακρίσεις έφαγε πολύ ξύλο και έλεγε διάφορα εμπλέκοντας Βουλγάρους αξιωματικούς, ακόμη και τον  υπασπιστή του βασιλιά, τον Φραγκούδη και  υπερηφανευόταν για τη δολοφονία, και δήλωνε ότι θα πει την αλήθεια μόνο στη βασίλισσα Όλγα, χήρα πλέον του Γεωργίου. Όταν εκείνη πήγε να τον βρει στη φυλακή, ο Σχινάς της είπε,  ότι ο ίδιος ο Γεώργιος είχε σκηνοθετήσει την απόπειρα και ότι κατά λάθος τον σκότωσε. Εμείς δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια , αφού όταν  βρέθηκε μόνος στο ανακριτικό γραφείο, πήδησε(;) από το παράθυρο και σκοτώθηκε. Ίσως και να εκπαραθυρώθηκε, αφού ο ένοχος δεν θα ήθελε να αποκαλυφθεί η αλήθεια.

Αυτά. 66 σελιδούλες είναι, μια ρουφιά ενός απογευματινού καφέ.

                               Καλές Απόκριες και καλή Καθαρή Δευτέρα.

Ηλεκτρονικό βιβλίο;

Από τη Κυριακή, 3 Μαρτίου έως το Σάββατο, 9 Μαρτίου είναι για φέτος η εβδομάδα "Διάβασε ένα ebook", τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα και την Κύπρο. Και ενώ εύκολα πια διαβάζω από υπολογιστή και νομίζω πως θα μου άρεσε ένα μαραφέτι ηλεκτρονικό αντί για ένα τούβλο ειδικά στις διακοπές και στις μετακινήσεις, προβληματίζομαι και δεν έχω προχωρήσει ακόμη σε μια τέτοια αγορά. Σκέφτομαι πως αν διαβάζει και  ο/η σύζυγος, πρέπει να αγοράσεις και δεύτερο, ανεβάζοντας τα έξοδα σε επόχή κρίσης σε ύψη απροσπέλαστα, ενώ αν ο ένας διαβάζει  μόνο ελληνικά οι τίτλοι είναι περιορισμένοι, αφού οι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι δε διαθέτουν  όλα τα βιβλία τους σε ηλεκτρονική μορφή. 

Το σίγουρο είναι πως η αίσθηση του χαρτιού είναι αναντικατάστατη και γοητεύει τους ρομαντικούς αναγνώστες: Ξεφύλλισμα, μυρωδιές, ο χάρτινος σελιδοδείχτης να ξεχωρίζει στη σελίδα που σταμάτησες την ανάγνωση, το εξώφυλλο, η ράχη, τα αυτιά, κι όλα αυτά που έγιναν συνήθειες και δύσκολα τα απαρνιόμαστε. 

Όμως ο κόσμος εξελίσσεται και πρέπει να επιλέγουμε την ευκολία μας. Πολύ εύκολα, βλέπω, ειδικά οι νεότερες γενιές να προσαρμόζονται προς αυτή την κατεύθυνση που μας δείχνουν το μέλλον. 

- See more at: http://www.eanagnostis.gr/2013/02/ebook-week-diavase-evdomada-2013.html#sthash.DXI2XzmH.dpuf

- See more at: http://www.eanagnostis.gr/2013/02/ebook-week-diavase-evdomada-2013.html#sthash.DXI2XzmH.dpuf

Πρόγραμμα των πανελλαδικών εξετάσεων 2013

Το πρόγραμμα των Πανελλαδικών εξετάσεων

Πρόγραμμα των πανελλαδικών εξετάσεων 2013.

α) Στις 15 Μαΐου λήγουν τα μαθήματα του σχολικού έτους  2012-2013 και στις 16 Μαΐου ολοκληρώνεται η διαδικασία έκδοσης και αποστολής των στοιχείων των υποψηφίων από τα Γενικά και Επαγγελματικά Λύκεια προς τα οικεία Εξεταστικά κέντρα.

β) Οι πανελλαδικές εξετάσεις  των υποψηφίων των ημερήσιων και εσπερινών Γενικών Λυκείων (ΓΕΛ) και των ημερήσιων και εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ-ΟΜΑΔΑ Β΄) για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα αρχίσουν την Παρασκευή 17-5-2013, ενώ οι πανελλαδικές εξετάσεις των υποψηφίων των ημερήσιων και εσπερινών Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ-ΟΜΑΔΑ Α΄) θα αρχίσουν την Τρίτη 21-05-2013. Οι εξετάσεις των ειδικών μαθημάτων θα ξεκινήσουν το Σάββατο 15-6-2013  και η Υγειονομική Εξέταση και Πρακτική Δοκιμασία των υποψηφίων για εισαγωγή στα Τμήματα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) θα διεξαχθεί από 17-6-2013 ως και 28-6-2013. Τέλος, οι επαναληπτικές πανελλαδικές εξετάσεις των ΓΕΛ θα αρχίσουν το Σάββατο 8-6-2013.

γ) Οι απολυτήριες εξετάσεις για τα μαθήματα που εξετάζονται σε επίπεδο σχολικής μονάδας για την Γ΄ τάξη των ημερήσιων και τη Δ΄ τάξη των εσπερινών Γενικών Λυκείων θα ξεκινήσουν τη Δευτέρα 3-6-2013 για όσους θα έχουν συμμετάσχει στις πανελλαδικές.

δ) Οι απολυτήριες και πτυχιακές εξετάσεις ημερήσιων και εσπερινών ΕΠΑΛ (ΟΜΑΔΑ Α΄ και Β΄) σε επίπεδο σχολικής μονάδας θα ξεκινήσουν τη Δευτέρα 10-6-2013.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2013 ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ (ΓΕΛ)

                                        

ΗΜΕΡΑ	ΗΜΕΡ/ΝΙΑ	ΜΑΘΗΜΑ	ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ	17 - 5 - 2013	-ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ	ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ	20 - 5 - 2013	-ΒΙΟΛΟΓΙΑ -ΦΥΣΙΚΗ -ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ -ΙΣΤΟΡΙΑ	ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ	22 - 5 - 2013	-ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -ΦΥΣΙΚΗ	ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΥΚΛΩΝ)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ	24 - 5 - 2013	-ΙΣΤΟΡΙΑ -ΒΙΟΛΟΓΙΑ -ΧΗΜΕΙΑ – ΒΙΟΧΗΜΕΙΑ -ΑΡΧΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ	ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΥΚΛΟΣ ΤΕΧΝ/ΓΙΑΣ & ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ) ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΥΚΛΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ)
ΔΕΥΤΕΡΑ	27 - 5 - 2013	-ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ -ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ	ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΥΚΛΩΝ)
ΤΕΤΑΡΤΗ	29 - 5 - 2013	-ΛΑΤΙΝΙΚΑ -ΧΗΜΕΙΑ -ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΑ -ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΣΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ	ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΥΚΛΟΣ ΤΕΧΝ/ΓΙΑΣ & ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ) ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤ/ΝΣΗΣ (ΚΥΚΛΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ	31 - 5 - 2013	-ΑΡΧΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ	ΜΑΘΗΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΝ

Ως ώρα έναρξης εξέτασης ορίζεται η 08:30 π.μ., κοινή για τους υποψηφίους ημερησίων και εσπερινών Λυκείων.

Οι υποψήφιοι πρέπει να προσέρχονται στις αίθουσες εξέτασης μέχρι τις  08.00 π.μ.

Η διάρκεια εξέτασης κάθε μαθήματος είναι τρεις (3) ώρες.

Το βιβλίο στην εποχή της κρίσης. Ανοιχτή επιστολή

Κυρίες και κύριοι εκδότες,

      ζητούμενο, τόσο για σας όσο και για μας τους βιβλιόφιλους ιστολόγους, είναι να αυξηθεί η αναγνωσιμότητα σε μια Ελλάδα, που διαβάζει όλο και λιγότερο.Βασικό πρόβλημα τα τελευταία χρόνια είναι η κρίση. Μια κρίση οξύτατη και πολυεπίπεδη. Έχει εισβάλει στις επιχειρήσεις σας, αλλά διαστρωματωμένα αποτυπώνεται πλέον και στο μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και επηρεάζει, αντιστοίχως αναλογικά και πάντως δραματικά, τη ζωή όλων μας. Όταν η ανεργία και η κάθετη πτώση του εισοδήματος έχουν εκτοξευθεί στους πιο υψηλούς δείκτες των τελευταίων δεκαετιών, η βασική βεβαίως προτεραιότητα δεν μπορεί παρά να είναι η υπεράσπιση της Αξιοπρέπειας στην καθημερινή διαβίωση με όλα όσα πρέπει αυτή να περιλαμβάνει σε συνθήκες Δημοκρατίας: Υγεία, Στέγη, Τροφή, Εκπαίδευση, Ελευθερία.

 

Για τους βιβλιόφιλους αυτής της χώρας, που στην πλειονότητά τους δεν είναι ένα προνομιούχο κομμάτι, που ζει εκτός κοινής οικονομικής πραγματικότητας, το βιβλίο αποτελεί ένα πολύ σημαντικό αγαθό ενταγμένο στα παραπάνω, το οποίο δεν μπορεί και δεν πρέπει να μπει στην λίστα εκείνων, που θα μειωθούν ή θα κοπούν εντελώς, επειδή η ακρίβεια το καθιστά συχνά απλησίαστο.Αν με τις προσφορές, τα παζάρια, την στροφή στους παλιούς τίτλουςκαι την επιστροφή στις βιβλιοθήκες διαφαίνεται μια καλή λύση, τι θα γίνει με τους καινούργιους τίτλους; Θα αφορούν σε όλο και πιο λίγους; Και αν παγιωθεί αυτό ως αναγκαστική συνθήκη στην κρίση, θα πάμε από την εκδοτική πλημμυρίδα σε μιαν εκδοτική άμπωτη, της οποίας τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά θα περιγράφονται με την φράση εκδίδουμε ό,τι μπορεί να αποσβέσει;

 Είχαν ακουστεί και παλιότερα αντιρρήσεις για την τιμή του βιβλίου, τόσο από αναγνώστες όσο και από τους ειδικούς του χώρου, δημοσιογράφους και κριτικούς. Όταν ένα μέσο βιβλίο στοιχίζει 15-20€, οι περισσότεροι θα προτιμήσουν να παρακολουθήσουν μια ταινία στον κινηματογράφο, που κοστίζει πολύ κάτω από 10€ ή τα ίδια χρήματα να τα αφιερώσουν σε άλλου είδους (ψυχαγωγική) διέξοδο. Το ίδιο δυστυχώς ισχύει και για το ηλεκτρονικό βιβλίο. Εκεί που θα έπρεπε η τιμή να είναι πολύ χαμηλότερη, δεδομένου ότι τα έξοδα έκδοσης είναι μικρότερα, παρατηρούνται μικρές διαφορές σε σχέση με το έντυπο βιβλίο. Το λογικό θα ήταν ο αναγνώστης, που έχει την ανάλογη συσκευή, να παρακινηθεί να αγοράζει άυλα κείμενα, ενώ αυτός που δεν έχει, να βρει κίνητρο για να ακολουθήσει την εξέλιξη.

 Πριν φτάσουμε στο θλιβερό και στρεφόμενο στην ουσία κατά του πολιτισμού μας σημείο, να εκμηδενιστεί δηλαδή εντελώς ο αριθμός των αναγνωστών, ας επιχειρήσετε εσείς, οι εκδοτικοί οίκοι, καθώς σ’ εσάς πέφτει πρωτίστως αυτή η υποχρέωση,ένα θαρραλέο βήμα: μείωση της τιμής των καινούργιων τίτλων, ώστε να μην ανακοπεί η δημιουργική έκφραση όλων αυτών, στους οποίους ανάμεσα, πάντοτε, υπάρχουν ταλέντα που δεν πρέπει να χαθούν, επειδή θα έχει προκριθεί λόγω ωμής ανάγκης, το εφήμερο και το ευπώλητο.

 Το βιβλίο,σήμερα, είναι ακριβό και αποτρέπει την αγορά του.Αυτή είναι η πραγματικότητα,την οποία όμως, εσείς, μπορείτε να αλλάξετε.

 Ως αναγνώστες, ιστολόγοι και πολίτες, σας ζητάμε την μεγαλύτερη δυνατή μείωση και, αν το πράξετε, πρώτοι εμείς, θα την υποστηρίξουμε. Αντιλαμβανόμαστε τις ποικίλες δυσκολίες,από τις  υποχρεώσεις σας στους εργαζόμενους, το κόστος χαρτιού, τα βάρη των δικαιωμάτων, των μεταφράσεων και ούτω καθεξής μέσα μάλιστα στις ιδιαιτερότητες της ελληνικής αγοράς με τους γλωσσικούς της περιορισμούς και τον ελάχιστο πληθυσμό, όμως και πάλι  το βιβλίο, ακριβώς στην παρούσα κρίση, οφείλουμε να το διαδώσουμε ως αγαθόκαι όχι ως πολυτέλεια των ολίγων. Τα ιστολόγιά μας, πάντα φιλόξενα και χωρίς κανενός είδους αντάλλαγμα, λειτουργήσαμε και λειτουργούμε, εκ των πραγμάτων, ως… διαφημιστές βιβλίων! Ειδικά εκείνων που υπερβαίνουν το εφήμερο…

 Εμείς μπορούμε να συνεχίσουμε υπηρετώντας από κοινού με σας την Λογοτεχνία (και κάθε άλλου είδους λόγο) και συμβάλλοντας στην επιβίωσή της, αν κι εσείς θελήσετε να προχωρήσετε σ’ αυτό, που επιτακτικά πλέον σας ζητάμε: χαμηλές τιμές σε όλα και ειδικότερα στα καινούργια βιβλία, χωρίς αλλαγή στην αισθητική και την ποιότητά τους

Με εκτίμηση

Librofilo

Βιβλιοκαφέ

Διαβάζοντας

Βολτίτσες

Anagnostria

Το ιστολόγιο του Θαλή

Read for a Life

Desperado

Καγκουρό

Λέσχη Ανάγνωσης Degas

Εαρινή συμφωνία

 Νεάρχου Παράπλους (προσυπογράφω)

Βλαβιανού Χάρη, Ανθολογία ερωτικής ποίησης

Ενενήντα ποιήματα ερωτικής ποίησης μεταφρασμένα από το Χάρη Βλαβιανό έναν από τους ακαταπόνητους  πυλώνες της ποιητικής δημιουργίας εκδόθηκαν σε ένα βιβλίο από τις εκδόσεις Πατάκη. Ποιητής, μεταφραστής, εκδότης επιλέγει  Ελιοτ,  Κάμινγκς,  Πάουντ, Γουάλας Στίβενς, Οκτάβιο Πας,  Ασμπερι, Πολ Ελιάρ,Σαπφώ, Κάτουλλο, Μπάιρον, Σέλεϊ, Γουίτμαν, Ντίκινσον, και άλλους ποιητές.   

Για να προστατέψω τον εαυτό μου από  τη  γλυκερή σούπα του Αγίου Βαλεντίνου που μας κατακλύζει κάθε Φλεβάρη, ενέσκυψα σε μια ποίηση που μου παρείχε την εγγύηση της ποιότητας και με προσγείωνε στο γνήσιο και το αυθεντικό. Δε βρήκα ποίημα που να μη μ΄αρέσει. Το ένα καλύτερο από το άλλο.

 "Κρατώ την καρδιά σου (την κρατώ μες στην καρδιά μου)". 

Κρατώ αυτή την ποίηση στην ψυχή μου και διαλέγω ένα από τα λιγότερο γνωστά για να αντιγράψω εδώ:

                                   

  DOUGLAS DUNN

                                             ποίημα ερωτικό

         Ζω μέσα σου, ζεις μέσα μου·

         Είμαστε δύο κήποι στοιχειωμένοι ο ένας από τον άλλον.

         Είναι φορές που δεν σε βρίσκω εκεί, υπάρχει μόνο η κούνια που τρίζει, αυτή που μόλις άφησες,

         ΄Η το αγαπημένο σου βιβλίο πλάι στο ηλιακό ρολόι.

  Όποιος σαν τον Προύφροκ του  Έλιοτ προσπαθεί να δραπετεύσει από τις κοινωνικές συμβάσεις του παρόντος που τον κρατούν καθηλωμένο σε ένα ανέραστο παρόν,  θα βρει  εδώ τα κατάλληλα ερείσματα.

 Όπως μου είχε πει κάποτε ένας μαθητής μου: Ξαναδιαβασθήτω!

Οι τρεις Ιεράρχες και τα μουσικά σχολεία

Των τριών Ιεραρχών σήμερα και όλη η εκπαιδευτική κοινότητα γιόρτασε τους μελίρρυτους ποταμούς της σοφίας με τον δέοντα για την εποχή μας τρόπο. Αφού άκουσε το σχετικό απολυτίκιο στην εκκλησία, απόλαυσε τον άρτο που είχε φροντίσει η σχολική επιτροπή να την περιμένει στην έξοδο ξαμολήθηκε σε ευαγή ιδρύματα της επιλογής κάθε μέλους. Οι περισσότεροι μαθητές της Γ΄Λυκείου προτίμησαν να παραμείνουν στην αγκαλιά του Μορφέα και να αποφύγουν  την πρωινή έγερση. Τους περιμένει εξάλλου το απογευματινό εξαντλητικό πρόγραμμα του φροντιστηρίου. Πού καιρός;
Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από μικρότερους μαθητές, εκπαιδευτικούς αλλά και γονείς που πήγαν βόλτα τα παιδιά τους.
 
Καιρός για καφέ, βιβλιότσαρκα και συμπαράσταση στα μουσικά σχολεία της Αθήνας που προτίμησαν να διαδηλώσουν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο επιλέγοντας αυτή τη συγκεκριμένη μέρα για να μη χαθούν κι άλλες διδακτικές ώρες. Η Σταδίου γέμισε από φωνές μαθητών, δασκάλων υπό τον ήχο μουσικών οργάνων. Ζάκυνθος, Άλιμος, Παλλήνη, Πειραιάς δώσανε το παρών διεκδικώντας καλύτερη παιδεία, κάλυψη των κενών . Τα γνωστά στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ.
 
Το τέλος της πορείας συνδέθηκε με μουσική εκδήλωση στην πλατεία Κλαυθμώνος στην οποία παρευρέθηκαν και τραγούδησαν καλλιτέχνες ξεχωριστοί και ιδιαίτερα αγαπητοί.

Ακούσαμε τζαζ από μαθητές της Παλλήνης,

 τον τρυφερό κι αισθαντικό Βασίλη Λέκα  ....

 

 Τα Κίτρινα Ποδήλατα εξαιρετικά...

το Μίλτος Πασχαλίδη  με την κιθάρα του. Αγαπημένος ...

.... και άλλους τραγουδοποιούς που πήραν μέρος στην εκδήλωση.
Κόσμος μαζεύτηκε και απολάμβανε τη συναυλία, όσο ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος το επέτρεπε. Μακάρι να λυνονταν όλα μας τα προβλήματα ως δια μαγείας χωρίς θυσίες και προσπάθεια. Αφού αυτό δεν είναι εφικτό, ας αγωνιστούμε συνειδητά για καλύτερη παιδεία. Εκεί είναι το μέλλον του τόπου μας.Και όσο οι κρατούντες το καταλάβουν, ας σηκωθούμε από τον καναπέ, γιατί όπως μας είπαν σήμερα τα παιδιά:" Άρχισαν τα όργανα."