Παρωδίες καβαφικών ποιημάτων Β΄

Ο Καβάφης είναι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για τους αναγνώστες του. Ανεβάζω κι άλλες ενδιαφέρουσες παρωδίες των καβαφικών ποιημάτων, άλλες επιτυχημένες άλλες όχι και τόσο, που όμως όλες εμφαίνουν πόσο έχει διαβαστεί και τροφοδοτήσει την σύγχρονη σκέψη.

Πολυτονιάται, στα 2050 μ.Χ.  από το blog ΠΕΡΙΓΛΩΣΙΟ:

Το σύστημα το πολυτονικό οι Ποσειδωνιάται
Εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοι
Με προοδευτικούς, κουλτουριαρέους και γλωσσολόγους
Το μόνο που τους έμενε πολυτονικό
Ήταν μια μυστική γιορτή, με οξείες και με περισπωμένες.
Κι είχαν συνήθειο προς το τέλος της γιορτής
Κανόνες τονισμού να απαγγέλλουν,
Που μόλις πια τους καταλάμβαναν ολίγοι:
«Η προπαραλήγουσα ποτέ δεν στεφανούται
Όταν τους προεξανισταμένους εν τοις αγώσι ραπίζουσι.
Αχ, άμα, αδέρφια, ενεθυμούμασταν το δίγαμμα και τη δασεία,
Δεν θα παθαίναμε όλοι μας σαν κόπανοι τη δυσλεξία».
Και έτσι μελαγχολικά ετέλειωνε συνήθως η εορτή των.
Γιατί θυμούνταν που ήσαν πολυτονιστές κι αυτοί μία φορά
Και είχαν για καμάρι τη βιτσιά του δάσκαλου για το έψιλον περισπωμένη.
Και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,
Να γράφουν και να ομιλούν βλαχοαγγλικά,
Βγαλμένοι, φευ και τρισαλί, από τον πο-λυ-το-νι-σμό. 

Πολυτονιᾶται, στὰ 2050 μ.Χ.
Τὸ σύστημα τὸ πολυτονικὸ οἱ Ποσειδωνιᾶται
Ἐξέχασαν τόσους αἰῶνας ἀνακατευμένοι
Μὲ προοδευτικούς, κουλτουριαρέους καὶ γλωσσολόγους
Τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἔμενε πολυτονικὸ
Ἦταν μιὰ μυστικὴ γιορτή, μὲ ὀξεῖες καὶ μὲ περισπωμένες.
Κι εἶχαν συνήθειο πρὸς τὸ τέλος τῆς γιορτῆς
Κανόνες τονισμοῦ νὰ ἀπαγγέλλουν,
Ποὺ μόλις πιὰ τοὺς καταλάμβαναν ὀλίγοι:
«Ἡ προπαραλήγουσα ποτὲ δὲν στεφανοῦται
Ὅταν τοὺς προεξανισταμένους ἐν τοῖς ἀγῶσι ῥαπίζουσι.
Ἄχ, ἄμα, ἀδέρφια, ἐνεθυμούμασταν τὸ δίγαμμα καὶ τὴ δασεία,
Δὲν θὰ παθαίναμε ὄλοι μας σὰν κόπανοι τὴ δυσλεξία».
Καὶ ἔτσι μελαγχολικὰ ἐτέλειωνε συνήθως ἡ ἑορτή των.
Γιατὶ θυμοῦνταν ποὺ ἦσαν πολυτονιστὲς κι αὐτοὶ μία φορὰ
Καὶ εἶχαν γιὰ καμάρι τὴ βιτσιὰ τοῦ δάσκαλου γιὰ τὸ ἔψιλον περισπωμένη.
Καὶ τώρα πῶς ἐξέπεσαν, πῶς ἔγιναν,
Νὰ γράφουν καὶ νὰ ὀμιλοῦν βλαχοαγγλικά,
Βγαλμένοι, φεῦ καὶ τρισαλί, ἀπὸ τὸν πο-λυ-το-νι-σμό.

Σα βγείς στον πηγαιμό για το Μπιφτέκι...

Σα βγεις στον πηγαιμό για το Μπιφτέκι,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Ασφοδέλους και τους Υάκινθους,

το οπλοπολυβόλο του Άρη μη φοβάσαι,

τέτοιους στο δρόμο σου πολλούς ποτέ σου δε θα βρεις,

Κι αν μεν η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή,

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Την οικοδέσποινα Ερόεσσα, τη γελαστή κι αυθόρμητη e-vet,

την χαρωπή LNA, το Γιώργο, και τον Άρη,

το Βασίλη και την τρελή πριγκίπισα,

τη Βδέλλα και τη Νιόβη,

τη Βίκη και τη σοφή BD, δεν θα τους συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μές την ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

 

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα ούζα που θα προηγηθούν,

πολλά τα σαγανάκια, κι οι κολοκυθοκεφτέδες,

που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά,

θα πιείς μεσ' τις ταβέρνες τις πρωτοειδωμένες,

που αναζητήσες σε δρόμο κεντρικό,

να βρεις εκεί αυτούς που σε προσμένουν.

 

Πάντα στο νου σου ναχεις το μπιφτέκι,

το φθάσιμον αυτός είν' ο προορισμός σου.

Αλλά μη βιάζεις το φάγωμα διόλου.

Καλλίτερα ώρες πολλές να διαρκέσει.

και γερός και δυνατός να αρράξεις στο νησί σου,

πλούσιος με όσα κέρδισες απ' τη συνάντηση,

μη προσδοκώντας χόρταση να σε δώσει το μπιφτέκι.

 

Το μπιφτέκι σ' έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτό δε θα βγαινες στο δρόμο

Άλλα δεν έχει να σε δώσει πιά.

 

Κι αν πτωχικό το έβρεις, το μπιφτέκι,

τούτο να ξέρεις το κατέστημα δε σε ξεγέλασε

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη κατάλαβες πως είχε άλλους πεντακοσίους να ταίσει.

"Κάλτσες" από τον pterarhos

Σαν βγεις στον πηγαιμό για τις « κάλτσες»,

Να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος,

έχεις να σκεφτείς καλά.

Καλού κακού μη πάρεις ποδήλατο.

Τους  Τσουκατοπανταγιάδες  Σιμητοπαχτοπαγκάλους,

 Χρηματιστήρια, Ζίμενς

Και  λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις,

τον θυμωμένο Βενιζέλο να φοβάσαι.

Τους 2000 απολυμένους  του  Σκαραμαγκά  προχτές ,

του  Αγούδημου,των δουλοπάροικων των στέιτζ.

Ολους αυτούς στον δρόμο σου θαβρείς,

γιατί  δικοί σου νόμοι τους πετάξαν ,

Αρα αυτό σε αγγίζει.

Φορολογία δια δυο, εργαζομένου εργοδότη και φοροαπαλλαγές 

 στους έχοντες και κατέχοντες,

συνέχεια του Αοράτου, θα  συντηρήσεις,

γιατί τους κουβανείς μες την ψυχή σου,

γιατί   το πρόγραμμα του Συμφώνου Σταθερότητας

τους στήνει εμπρός σου.

Να  εύχεσαι  νάναι μακρύς ο δρόμος,

αν και με τα μυαλά αυτά, δύσκολο.

Πολλά  τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι

που με τι ευχαρίστηση με τι χαρά

Θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους.

Η Κόσκο  η Κινεζική  παραμονές εκλογών

 θα ανανεώσει σύμβαση  του λιμανιού

Της θάλασσας του Πειραιά  ,

με όλα τα σωματεία των εργαζομένων στο πόδι.

Πουλήθηκαν τα  ασημικά 

από κοντά το σπίτι όλο.

Ο εθνικός πλούτος σε ξένες Κυβερνήσεις.

Σε  μαγαζιά μικρά να πας ,

σε σπίτια φτωχικά, σε ανέργους ,

υποαπασχολούμενους κι απολυμένους.

Να καταργήσεις δικούς σου νόμους αντιεργατικούς.

Να μάθεις  και να μάθεις από τους απελπισμένους.

Πάντα στο νου σου να χεις τα ταμεία  τ’ άδεια,

 τα δάση την παιδεία τον Πολιτισμό.

Αυτή η γενιά θάναι φτωχότερη από τους πατεράδες της ,

δεν ξέρω άλλη χώρα να τρώει τα παιδιά της.

Μη  περιμένεις  πλούτη να σε δώσει , η Ιθάκη.

Ό,τι είχε  τα φάγατε μαζί τον Αόρατο.

Ανάγκη  αντιπολίτευσης μεγάλη.

Ετσι σοφή που έγινε με τόση πείρα

Θα καταλάβετε  Ιθάκες τι σημαίνουν.

   

 A la maniere de…Καβάφης        ΕΙΣ ΤΥΡΙΟΝ ΖΩΓΡΑΦΟΝ

Πλάτων Χαρμίδης (= Ναπολέων Λαπαθιώτης)

  

Τύριε ζωγράφε, αβρέ και περισπούδαστε,

την βαθυτάτην τέχνην σου εκτιμώ.

Έχεις μοιράσει τα ηδυπαθή σου χρώματα,

επάνω στον λεπτόν αυτόν σου πίνακα,

μ’ ακρίβειαν και μ’ ευσυνειδησίαν,

που τέρπει και την σκέψιν και την όρασιν.

Όμως εκείνα τ’ άρρητα, τ’ ανέκαθεν,

εκείνα τα μεγάλα και τ’ αθάνατα,

που για να τα εκφράσει ο νους αγωνιά,

να δυνηθείς να εκφράσεις, μην το στοχασθείς...

Παιγνίδια της σαρκός, επιθυμίες,

και μεγαλόπνοες τάσεις ηρωικές,

εφηβικές ηδονικές κορμοστασιές,

αυτά, ο χρωστήρ σου πιθανόν ν’ απεικονίσει!

Όμως εκείνα τ’ άρρητα, τ’ ανέκαθεν,

εκείνα τα μεγάλα και τ’ αθάνατα,

αυτά είναι θαμμένα μες στην σκέψιν,

μύχια, πανωραία και παράβυστα·

αυτά δεν είναι να ειπωθούν ποτέ,

μήτε από χέρι να εκφρασθούν ανθρώπινο...

  Τόσο πολύ ατένισα

Την πόλη αυτή τόσο πολύ ατένισα,

που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου.

Ξέχειλοι κάδοι σκουπιδιών. Στραβά μπαλκόνια
μ' ετοιμοθάνατα φυτά, με κλιματιστικά
που κατουρούν τα πεζοδρόμια. Μηχανάκια
που ορμούν αλλοπαρμένα, που στριγκλίζουν.
Και χίλιοι ακόμα εφιάλτες που τες νύχτες μας,
τες θλιβερές ημέρες μας στοιχειώνουν     

«Oι ψυχές των Γερόντων»         (Καραγιάννης)
Μες στα παλιά τα σώματα των τα φθαρμένα
κάθονται των Δημάρχων οι ψυχές
Τι θλιβερές που είναι οι πτωχές
και πως κρατιούνται από την εξουσία των
κομμάτων που τραβούνε.
Πως τρέμουν μην την χάσουνε και πως
την αγαπούνε οι πεισματάρικες κι αλαζονικές
ψυχές που κάθονται-κωμικοτραγικές-
μες στα παληά των τα πετσιά τ' αφανισμένα

«Απολείπειν Θεός Αντώνιον»
Σαν έξαφνα ώρα 6 και μισή το πρωί ακουσθεί
το απορριμματοφόρον του δήμου να περνά
με κρότους απαίσιους με οσμές-
την τετραετία σου ενδίδει πια, τα έργα
σου που απέτυχαν, τα πολεοδομικά σχέδια
που βγήκαν όλα πλάνες μη ανωφέλητα
θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό σα θαρραλέος
αποχαιρέτα την, την πόλη που σου φεύγει.
Προπάντων να μην γελασθείς, να πεις πως
ήταν όνειρο, πως απατήθηκαν οι ψηφοφόροι
με μάταιες ελπίδες τέτοιες για ν' αναδειχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια
τέτοια πόλι, πλησίασε σταθερά προς το
παράθυρο, κι ανέπνευσε βαθιά το νέφος,
αλλ' όχι με των ακριανών τη δύσπνοια
με τη δυσφορία, ως τελευταία απόλαυσι τους
τύπους, τα πνιγηρά συμφέροντα του φαύλου
περιβάλλοντος, κι αποχαιρέτα την, τη δημαρχία
που χάνεις!

Περιμένοντας τα Windows  (ο  καλλιτέχνης του ftou.gr )

- Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι τα Windows να φθάσουν σήμερα.
- Γιατί 'ναι μέσα στη βουλή μια τέτοια απραξία;
Τι κάθονται οι βουλευτές και δε νομοθετούνε;
Γιατί τα Windows θα φθάσουν σήμερα.
Σε τι χαρτιά να γράψουνε τα νομοσχέδια;
Στo Microsoft Word σε laptop θα τα γράψουν.
- Γιατί ο Αλογοσκούφης μας τόσο πρωί σηκώθη,
και έκατσε απά στων καναλιών το μέγα το μεϊντάνι
σε καναπέδες σοσονέ, φορώντας τη γραβάτα;
Γιατί τα Windows θα φθάσουν σήμερα,
κι ο 'λογοσκούφης περιμένει να δεχτεί
εκπρόσωπό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον κάνει μια συμφωνία. Εκεί
του βόλεψε πωλήσεις πολλές - σχολεία κι εφορίες.
- Γιατί δεσπότες, πάπαρδοι με μιας ξεπεταχτήκαν
αξύριστοι κι ακούρευτοι σαν τα καλοραπάνια;
Γιατί κρατούνε τα πισιά και μπαίνουν στο ιντερνέτι,
και κάνουν cyber αγιασμούς και πιτσιλούν τα πλήκτρα·
γιατί να γράψουν σήμερα σε Unicode αρχαία
στα φόρα μέσα των γραικών και στις .gr σελίδες;
Γιατί τα Windows θα φθάσουν σήμερα,
κι η Δεξιά κι ο Κύριος τα ευλογούν αβέρτα.
Γιατί οι προγραμματιστές δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τα data τους, να κάμουν τα benchmarks τους;
Γιατί τα Windows θα φθάσουν σήμερα,
και τα ενοχλούν ψειρίσματα και εξυπνάδες.
- Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η φασαρία
και σούσουρο; (Τι Virus λεν και Νόρτονες ΜαKάφροι;)
Γιατί κουτσοί στραβοί φορμάρουν σκληρούς δίσκους
και όλοι πανικόβλητοι άξαφνα βάζουν Linux;
Γιατί ενύχτωσε και Windows δεν ήλθαν.
Κάτι γνοιασμένοι κύριοι προβάλαν στην Αμέρικα
κι είπανε νέα για ιούς και άλλες σαχλαμπούρδες.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς Windows;
Το σύστημα αυτό ήτο μια κάποια λύσις.

 Η φτουχώρα

Σα βγεις στον πηγαιμό για τη φτουχώρα,
να εύχεσαι νά 'ναι γερός ο browser,
γεμάτος με pluggins, νά 'χει και Java.
Τους φραγκολυσσάρηδες και τους λαμόγιες,
τα κόλπα του funny site μη φοβάσαι,
τέτοια στο σερφάρισμά σου δε θα δεις,
αν μένει ο κέρσοράς σου εκλεκτικός, αν εκλεκτή
η προτίμηση που το αδηφάγο μάτι σου αγγίζει.

Την τσούγδω την Κατίγκω τη λυσσάρα,
την άμητη γεροντοκόρη τη φρεγάτα δε θα βρεις,
αν δεν τις τραβάει μέσα ο 'ργανισμός σου,
αν τα popups του funny site τους δε σου φανούν εμπρός σου.

Να εύχεσαι νά 'ναι γερός ο browser,
και σταθερή η σύνδεση να είναι,
που με τι ταχύτητα με τι άνεση,
θα κατεβάζεις άρθρα πρωτοειδωμένα.
Να σταματήσεις στο τσίφτικο Φόρουμ,
τη θεία Κλημεντίνη να ρωτήσεις,
φόλες, τσεκουράτα, πλάκα με σχόλια,
θέματ' ατζέντας δυνατά κάθε λογής,
όσα μπορείς πολλά να μελετήσεις,
στο IRC να μπεις να τσαταρίσεις,
να μάθεις του NickServ τα μυστικά απ' τον KalhaS.

Πάντα στ' αγαπημένα νά 'χεις τη φτουχώρα.
Το φτάσιμο εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το σερφάρισμα διόλου,
καλύτερα sites πολλά πρώτα να δεις,
και ώριμος πια στο φαρμακότριχο ν' αράξεις,
ξενερωμένος απ' όσα είδες στο δρόμο,
μην προσδοκώντας γέλιο να σου δώσει η φτουχώρα.

Η ftouland σ' έδωσε τ' ωραίο browsing.
Χωρίς αυτή, την τύφλα σου θα ήξερες.
Άλλο δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχικό το βρεις, το ftou.gr δε σε γέλασε.
Έτσι περπατητής μαγκιόρος που έγινες, με τόσες γνώσεις,
ήδη θα το κατάλαβες οι ροχάλες πού πηγαίνουν.