Με το Θουκυδίδη παραμάσχαλα!

Ἐλευθέρως δέ τά τε πρός τό κοινόν πολιτεύομεν καί ἐς τήν πρός ἀλλήλους τῶν καθ' ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν, οὐ δι΄ ὀργῆς  τόν πέλας, εἰ καθ' ἡδονήν τι δρᾷ, ἔχοντες, οὐδέ ἀζημίους μέν, λυπηράς δέ τῇ ὄψει ἀχθηδόνας προστιθέμενοι. Ἀνεπαχθῶς δέ τά ἴδια προσομιλοῦντες τά δημόσια διά δέος μάλιστα οὐ παρανομοῦμεν, τῶν αἰεί ἐν ἀρχῇ ὄντων ἀκροάσει καί τῶν νόμων, καί μάλιστα αὐτῶν ὅσοι τε ἐπ' ὠφελίᾳ τῶν ἀδικουμένων κεῖνται καί ὅσοι ἄγραφοι ὄντες αἰσχύνην ὁμολογουμένην φέρουσιν….

μόνοι γάρ τόν τε μηδέν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ' ἀχρεῖον νομίζομεν, καί οἱ αὐτοί ἤτοι κρίνομέν γε ἤ ἐνθυμούμεθα ὀρθῶς τά πράγματα, οὐ τούς λόγους τοῖς ἔργοις βλάβην ἡγούμενοι, ἀλλά μή προδιδαχθῆναι μᾶλλον λόγῳ πρότερον ἤ ἐπί ἅ δεῖ ἔργῳ ἐλθεῖν.

Μετάφραση

Η ελευθερία διέπει τις σχέσεις μας με την πολιτεία και στις καθημερινές μας απασχολήσεις είμα­στε απαλλαγμένοι από την αμοιβαία καχυποψία, χωρίς να αγανακτούμε με το γείτονα μας, αν κάνει κάτι που τον ευχαριστεί, και χωρίς να παίρνουμε το ύφος πειραγμένου, πράγμα που δε τον βλάπτει, τον στενοχωρεί όμως. Κι ενώ στις ιδιωτικές μας σχέσεις δεν ενοχλούμε ο ένας τον άλλο, στη δημόσια ζωή μας αποφεύγουμε τις παρανομίες από εσω­τερικό σεβασμό κυρίως, πειθαρχώντας σε όσους κάθε φορά κατέχουν την εξουσία και στους νόμους και μάλιστα σ' εκεί­νους τους νόμους που έχουν θεσπιστεί για την προστασία των αδικούμενων και σ' όσους ενώ είναι άγραφοι αναμφι­σβήτητα ντροπιάζουν τους παραβάτες τους.

Γιατί μόνοι ε­μείς θεωρούμε όχι φιλήσυχο αλλά άχρηστο αυτόν που δεν παίρνει καθόλου μέρος σ' αυτά·  και ακόμα, οι ίδιοι ή διατυπώνουμε ορθές σκέψεις για τα πράγματα ή συλλογιζόμαστε σωστά γι' αυτά·  γιατί δεν πιστεύουμε πως η λογι­κή σκέψη φέρνει βλάβη στα έργα·  αντίθετα, το να μην έχουμε διαφωτιστεί πρώτα με τη σκέψη, πριν προβούμε σε ενέργειες για όσα πρέπει, αυτό θεω­ρούμε πιο βλαβερό·

Θουκυδίδη Επιτάφιος του Περικλή από αυτά που διδάσκουμε στην Γ΄ Λυκείου στα Αρχαία Ελληνικά Γενικής Παιδείας.