ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΥΝΗΜΜΕΝΗΣ ΜΕΤΟΧΗΣ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ

ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΥΝΗΜΜΕΝΗΣ ΜΕΤΟΧΗΣ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΠΡΟΤΑΣΗ

Στις συνημμένες μετοχές διακρίνουμε τις παρακάτω περιπτώσεις:

            Α. Χρονική μετοχή

1. Ενεστώτα: για να την αναλύσουμε σε χρονική πρόταση, χρησιμοποιούμε τον ι­στορ. ή διηγηματ. cum + υποτακτ. παρατ. ενεργ. φωνής ή τον dum + οριστ. ενεστ. ενεργ. φωνής, για να δηλώσουμε το σύγχρονο. (Φυσικά, σε περίπτωση που το ρήμα είναι αποθετικό, έχουμε υποχρεωτικά παθητ. φωνή.)

 is Gallos abeuntes secutus est (21)

 is Gallos, cum abirent, secutus est

 is Gallos, dum abeunt, secutus est

 rediens :   dum redis  (28)

 Νοn tibi ingredienti cecidit? (43)

Νοn tibi cecidit, cum ingredereris?

Νοn tibi cecidit, dum ingrederis?

2. Παρακειμένου: για να την αναλύσουμε σε χρονική πρόταση, χρησιμοποιούμε τον ι­στορ. ή διηγηματ. cum + υποτακτ. υπερσυντ. παθητ. φωνής ή τον postquam + ορι­στ. παρακειμ. παθητ. φωνής, για να δηλώσουμε το προτερόχρονο.

interrogātus (40) : cum interrogātus esset/ postquam interrogatus est

 vocatus Brutus venit (49) :  cum Brutus vocatus esset, venit/  postquam Brutus vocatus est, venit

Β. Αιτιολογική μετοχή

1. Ενεστώτα: για να την αναλύσουμε σε αιτιολογική πρόταση, χρησιμοποιούμε τον quod + οριστ. ενεστ. ή παρατ. ενεργ. φωνής (αντικειμενική αιτιολογία) ή τον quod + υποτακτ. ενεστ. ή παρατ. ενεργ. φωνής (υποκειμενική αιτιολογία) ή τον cum + υποτακτ. ενεστ. ή παρατ. ενεργ. φωνής (αιτιολογία που είναι αποτέλεσμα εσωτερικής λογικής διεργασίας). Για το χρόνο του ρήμ. της δευτερεύουσας πρό­τασης, λαμβάνουμε υπόψη το χρόνο του ρήμ. της κύριας πρότασης.

eί desideranti legit (27) /  legit ei, quod desiderabat legit  / ei, quod (cum) desideraret

2. Παρακειμένου: για να την αναλύσουμε σε αιτιολογική πρόταση, χρησιμοποιούμε τον quod + οριστ. παρακειμ. ή υπερσυντ. παθητ. φωνής (αντικειμενική αιτιολογία) ή τον quod + υποτ. παρακειμ. ή υπερσυντ. παθητ. φωνής (υποκειμενική αιτιολο­γία) ή τον cum + υποτακτ. παρακειμ. ή υπερσυντ. παθητ. φωνής (αιτιολογία που είναι αποτέλεσμα εσωτερικής λογικής διεργασίας). Για το χρόνο του ρήματος της δευτερεύουσας πρότασης, λαμβάνουμε υπόψη το χρόνο του ρήματος της κύριας πρότασης.

      appensum: quod appensum est (21)

    confisus (31) :  quod confisus est/ sit

   permotus (31) : quod permotus est/sit

                fessa, rogavit materteram (38)

              quod fessa erat, rogavit materteram

              quod (cum) fessa esset, rogavit materteram

                           β. Gallus, periculum veritus, constituit (45)

                          Gallus, quod periculum veritus erat, constituit

                          Gallus, quod (cum) periculum veritus esset, constituit

3. Μέλλοντα: για να την αναλύσουμε σε αιτιολογική πρόταση, χρησιμοποιούμε τον quod + οριστ. ενεστ. ή παρατ. ενεργ. περιφραστ. συζυγίας (αντικειμ. αιτιολογία) ή τον quod + υποτ. ενεστ. ή παρατ. ενεργ. περιφραστ. συζυγίας (υποκειμενική αιτιο­λογία) ή τον cum + υποτακτ. ενεστ. ή παρατ. ενεργ. περιφραστ. συζυγίας (αιτιολο­γία που είναι αποτέλεσμα εσωτερικής λογικής διεργασίας). Για το χρόνο του ρή­ματος της δευτερεύουσας πρότασης, λαμβάνουμε υπόψη το χρόνο του ρήματος της κύριας πρότασης.

α. obvia turba quasi moriturum eum miseratur (20)          obvia turba eum miseratur, quod moriturus sit

Γ. Αναφορική (Επιθετική) μετοχή

1. Ενεστώτα: για να την αναλύσουμε σε αναφορική πρόταση, χρησιμοποιούμε την αναφορική αντωνυμία qui, quae, quod (το γένος και ο αριθμός της οποίας καθορί­ζονται από το υποκείμενο της μτχ.) + οριστ. ενεστ. ή παρατ. ενεργ. φωνής. Για το χρόνο του ρήματος της δευτερεύουσας πρότασης, λαμβάνουμε υπόψη το χρό­νο του ρήματος της κύριας πρότασης.

  praesentes fructus neglegamus (22) : neglegamus fructus, qui praesunt

  interroganti :   qui interrogabat    (23)

  quaerenti :         qui quaerebat      (24)

  desideranti :    qui desiderabat          (27)

 coniurationem nascentem confirmaverunt (42)

            coniurationem, quae nascebatur, confirmaverunt

2. Παρακειμένου: για να την αναλύσουμε σε αναφορική πρόταση, χρησιμοποιούμε την αναφορ. αντωνυμία quί, quae, quod + οριστ. παρακειμ. ή υπερσυντ. παθητ. φω­νής. Για το χρόνο του ρήματος της δευτερεύουσας πρότασης, λαμβάνουμε υπόψη το χρόνο του ρήματος της κύριας πρότασης.

             α . ίn exiliο fuerat propter praedam nοn aequo iure divisam (21)

            ίn exiliο fuerat propter praedam, quae nοn aequo ίure divisa erat

           cohibitae :   quae cohibitae sunt (23)

          indignatus : quod indignatus erat (24)

aut in Asia susceptum aut ex Asia deportatum (30) :  quod aut in Asia susceptum est aut ex Asia deportatum est.

              magnum pondus auri missum attulissent (36)

            magnum pondus auri, quod missum erat, attulissent

            epistulam conscriptam  (45) :  quae conscripta est

           emissa (48) : quae emissa erat

          instinctam :    quae  instincta erat

Δ. Εναντιωματική μετοχή

1. Ενεστώτα: για να την αναλύσουμε σε εναντιωματική πρόταση, χρησιμοποιούμε τον etsi + οριστ. ενεστ. ή παρατ. ενεργητ. φωνής ή τον licet + υποτακτ. ενεστ. ή παρατ. ενεργ. φωνής. Για το χρόνο του ρήματος της δευτερεύουσας πρότασης, λαμβάνουμε υπόψη το χρόνο του ρήματος της κύριας πρότασης.

α. absens dictator est factus (21)    / etsi aberat, dictator est factus         / licet abesset, dictator est factus.

Αυτές είναι όλες οι εξεταζόμενες περιπτώσεις.