ΑΡΓΥΡΗ ΧΙΟΝΗ : Ο,ΤΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΜΕ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ

Ο  ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πῶς βρέθηκα ἰσόβια κλεισμένος

στόν σκοτεινό ἐτοῦτο θάλαμο;

Πῶς τή ζωή μου ἔταξα, χωρίς ἐνδοιασμό,

στήν τέχνη αὐτή τήν ἄχαρη;

Τά χημικά τά νύχια μου μαυρίζουν,

 τ' ἀπανωτά τσιγάρα καῖνε τά πλεμόνια μου,

 ἥλιο δέν ἔχει ἡ μέρα μου, ἡ νύχτα μου σελήνη,

μονάχα ἕνα λαμπιόνι κόκκινο, θαμπό

φωτίζει δέν φωτίζει τήν ψυχή μου.

Καί τά ἀρνητικά ἀρνητικά νά μένουν

μορφές, πού θά 'σαν κάποια ἀνακούφιση, ἐπιμένουν

νά μοιάζουνε φαντάσματα φρικτά·

μαῦρα τά πρόσωπα, ἄδεια τά μάτια, ἄσπρα τά μαλλιά.

Το πρῶτο ποίημα από την τελευταία εξαιρετική συλλογή ποιημάτων του Αργύρη Χιόνη " Ό, τι περιγράφω, με περιγράφει" εκδόσεις Γαβριηλίδη.   Ανήκει στην πρώτη ενότητα  με τον τίτλο "Προσωπεία῾.

Με το προσωπείο του φωτογράφου στο σκοτάδι μες στο σκοτεινό θάλαμο  με την πραγματικότητα αντεστραμμένη υπηρετεί ισοβίως την τέχνη του.  

 Υπέροχα ποιήματα. Διαβάστε τα!