Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Η πίστη σώζει

Αξίζει να σταθεί και να  αναλογιστεί κανείς τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να ανεβαίνουν γονατιστοί το δρόμο της Μεγαλόχαρης στην Τήνο  για να εκπληρώσουν κάποιο οφειλόμενο τάμα. Θαυμάζουμε την πίστη των ανθρώπων και όσοι δεν έχουμε προσπαθούμε να αντλήσουμε από κάπου.
Ασφαλείς μέσα στην περιχαράκωση του εγώ μας διαβάζουμε το παρακάτω ποίημα του π. Βασίλειου Θερμού «Daily Excursions»:
 
Το μοναστήρι του νησιού
 επισκέφτηκαν οι τουρίστες.
 Με τα σορτσάκια τους δοκίμασαν
τα πεπαλαιωμένα στασίδια.
Δείχνοντας τις ξεθωριασμένες τοιχογραφίες
πιστοποίησαν την υπεροχή των νυχιών τους.
 Εν γένει επεκράτησε άνεση
 και φιλοπερίεργη ζωηρότητα.
Άλλωστε η ποσότητα του αντηλιακού
εγγυάτο ότι δεν κινδύνευαν
από τον Ήλιο της Δικαιοσύνης».


Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Τουρίστες στη Μύκονο

Η Μύκονος είναι ένα νησί που σε μαγεύει μιας και έχει διατηρήσει το χρώμα και την αρχιτεκτονική του αρτιμέλεια τουλάχιστον στον παραδοσιακό οικισμό γύρω από το λιμάνι.Στοιχείο αξεπέραστο λαϊκής αρχιτεκτονικής είναι η Παραπορτιανή, εκκλησία που κάθε ταξιδιώτης που σέβεται τον εαυτό του θα επισκεφτεί και θα απαθανατίσει.
Έτυχα τις προάλλες να τριγυρίζω τα σοκάκια της Μυκόνου και να προσπαθώ να βρεθώ στην άκρη του λιμανιού για να θαυμάσω άλλη μια φορά τη σοφία του σοφού δημιουργού της.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν οι εκατοντάδες τουρίστες βγαλμένοι από ένα κρουαζιερόπλοιο να μην παραβιάζουν την τάξη και τη σειρά τους. Η ουρά έφτανε στο Ρεμέτζο και καρτερικά υπέμεναν το λιοπύρι και τις οδηγίες του ξεναγού τους. Το μυαλό μου πήγε στη δική μας συνέπεια και τάξη. Αναρωτήθηκα ποια θα ήταν η δική μας συμπεριφορά. Θα φωνάζαμε: εμείς δεν είμαστε πρόβατα, Πού πάμε τώρα, τι να δούμε! Μάλλον θα λοξοδρομούσαμε κατά το  σούπερ παραντάιζ. Καλά ταξίδια.

Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

Μας καρτερούν ακρογιαλιές


Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.
                                           απόσπασμα από το Μονόγραμμα του Ελύτη.

Ας πάρει ο καθένας τους στίχους που του αρέσουν για συντροφιά κι ας πάμε στα νησιά , στα δάση, στα νερά να συνθέσουμε εικόνες μουσικές, ποιητικές, φωτογραφικές. του κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνουν θα μας φέρουν σύντομα πίσω. Καλό καλοκαίρι.