Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Οι τρεις Ιεράρχες και τα μουσικά σχολεία


Των τριών Ιεραρχών σήμερα και όλη η εκπαιδευτική κοινότητα γιόρτασε τους μελίρρυτους ποταμούς της σοφίας με τον δέοντα για την εποχή μας τρόπο. Αφού άκουσε το σχετικό απολυτίκιο στην εκκλησία, απόλαυσε τον άρτο που είχε φροντίσει η σχολική επιτροπή να την περιμένει στην έξοδο ξαμολήθηκε σε ευαγή ιδρύματα της επιλογής κάθε μέλους. Οι περισσότεροι μαθητές της Γ΄Λυκείου προτίμησαν να παραμείνουν στην αγκαλιά του Μορφέα και να αποφύγουν  την πρωινή έγερση. Τους περιμένει εξάλλου το απογευματινό εξαντλητικό πρόγραμμα του φροντιστηρίου. Πού καιρός;
Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από μικρότερους μαθητές, εκπαιδευτικούς αλλά και γονείς που πήγαν βόλτα τα παιδιά τους.
 
Καιρός για καφέ, βιβλιότσαρκα και συμπαράσταση στα μουσικά σχολεία της Αθήνας που προτίμησαν να διαδηλώσουν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο επιλέγοντας αυτή τη συγκεκριμένη μέρα για να μη χαθούν κι άλλες διδακτικές ώρες. Η Σταδίου γέμισε από φωνές μαθητών, δασκάλων υπό τον ήχο μουσικών οργάνων. Ζάκυνθος, Άλιμος, Παλλήνη, Πειραιάς δώσανε το παρών διεκδικώντας καλύτερη παιδεία, κάλυψη των κενών . Τα γνωστά στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ.
 
Το τέλος της πορείας συνδέθηκε με μουσική εκδήλωση στην πλατεία Κλαυθμώνος στην οποία παρευρέθηκαν και τραγούδησαν καλλιτέχνες ξεχωριστοί και ιδιαίτερα αγαπητοί.
Ακούσαμε τζαζ από μαθητές της Παλλήνης,


 τον τρυφερό κι αισθαντικό Βασίλη Λέκα  ....

 

 Τα Κίτρινα Ποδήλατα εξαιρετικά...
το Μίλτος Πασχαλίδη  με την κιθάρα του. Αγαπημένος ...
.... και άλλους τραγουδοποιούς που πήραν μέρος στην εκδήλωση.
Κόσμος μαζεύτηκε και απολάμβανε τη συναυλία, όσο ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος το επέτρεπε. Μακάρι να λυνονταν όλα μας τα προβλήματα ως δια μαγείας χωρίς θυσίες και προσπάθεια. Αφού αυτό δεν είναι εφικτό, ας αγωνιστούμε συνειδητά για καλύτερη παιδεία. Εκεί είναι το μέλλον του τόπου μας.Και όσο οι κρατούντες το καταλάβουν, ας σηκωθούμε από τον καναπέ, γιατί όπως μας είπαν σήμερα τα παιδιά:" Άρχισαν τα όργανα."
 

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Παζάρι βιβλίων στην πλατεία Κοτζιά


Σάββατο πρωί, ψιλόβροχο, χωρίς λεωφορεία και τρόλεϊ , το Σύνταγμα κλειστό από διαδηλωτές που δεν θέλουν να μπουν στο ενιαίο μισθολόγιο, κατηφορίσαμε  στην πλατεία Κοτζιά όπου έχει μεταφερθεί  φέτος το παζάρι βιβλίου. Χρόνια τώρα το επισκεπτόμασταν στην πλατεία Κλαυθμώνος και ομολογουμένως μας ξεβόλεψε λιγάκι πηγαίνοντας στο Δημαρχείο, μιας και η  επιστροφή μας στο σπίτι έγινε πιο δύσκολη, αλλά παρόλα αυτά δεν πτοηθήκαμε. 


Η είσοδος είναι στη δυτική πλευρά της πλατείας μπροστά στο Δημαρχείο της Αθήνας. Η γνωστή πλαστική τέντα και τα βιβλία αραδιασμένα σε πάγκους. Η πορεία μας διέγραψε ένα Γάμμα κεφαλαίο μέχρι την έξοδό μας .

Τι προσέξαμε:
Σίγουρα θα βρει κανείς βιβλία να αγοράσει και φτηνά και ακριβά και να μυρίζουν μούχλα και σε καλή κατάσταση.

Τα καλά βιβλία είναι ακριβά: 5-6-7 ευρώ δεν είναι λίγα λεφτά, για ένα βιβλίο που υποτίθεται είναι ένα βήμα πριν την  πολτοποίηση.

Πολύς κόσμος που σε πιέζει να προχωρήσεις, αφού στο διάδρομο χωράνε τρία άτομα και εύκολα μπλοκάρει.

Μακριά από τις αφετηρίες της Ακαδημίας και την άμεση πρόσβαση στο μετρό που προσέφερε η Κλαυθμώνος.
Οι γνωστές απαίσιες αυτοκόλλητες ετικέτες που δε βγαίνουν με τίποτε από το οπισθόφυλλο είναι πάλι εκεί.
Υπήρχαν καρότσια που κανείς δεν έπαιρνε, γιατί δεν θα χωρούσε ανάμεσα στους συμπορευόμενους.
Προτιμήσαμε τα καλάθια του σουπερμάρκετ στα οποία σκόνταφταν οι διπλανοί και μάς τα βρόνταγαν στα πόδια.

Επικίνδυνος συνωστισμός που ευκολύνει τους πορτοφολάδες.
Για τους μικρούς αναγνώστες όλο και κατι υπάρχει. Αν υψώσουν το βλέμμα θα δουν και πώς τα περιστέρια περπατάνε πάνω από το κεφάλι τους στην τέντα.
Από τους  εκδοτικούς οίκους που έβρισκες σχετικά πρόσφατα βιβλία οι Οδός Πανός: Βλέπε προηγούμενη φωτογραφία.
 Σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη αλλά όχι σε ώρες αιχμής. Εκνευρίζεσαι και δεν μπορείς να χαζέψεις μετα σκουντήματα.
Αγόρασα αρκετά βιβλία αλλά περίμενα κάτι καλύτερο. Τον τελευταίο καιρό εξάλλου υπάρχουν μεγάλα βιβλιοπωλεία στο κέντρο (Πολιτεία, Ιανός,...) που οι προσφορές τους είναι εξαιρετικές και μάλιστα σε βιβλία ακριβώς στα γούστα μου. Το παζάρι θα διαρκέσει έως τις 13 Φεβρουαρίου.

 Λειτουργεί καθημερινά από τις 10.00 το πρωί μέχρι τις 10.00 το βράδυ. 

     Καλή επίσκεψη, καλές αγορές, καλό κουβάλημα και καλό διάβασμα.


Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Το μοιρολόι της φώκιας σε κόμικ

Έχουμε πολλές φορές μαθητές με ιδιαίτερο ταλέντο είτε στη μουσική είτε στη ζωγραφική και το σχέδιο ή οπουδήποτε αλλού και καλό είναι, νομίζω, να τους αναθέτουμε πιο προσωποποιημένες εργασίες που θα αναδεικνύουν τις ικανότητες του και θα δίνουμε διέξοδο στις δημιουργικές τους εμπνεύσεις. Με αυτό το πνεύμα παρουσιάζω εδώ μια εργασία του μαθητή μας του Θεόφιλου στο μάθημα της Λογοτεχνίας της Β΄Λυκείου, όπου με εμπνευσμένο πραγματικά τρόπο μας αποδίδει σε κόμικ το αγαπημένο διήγημα του Παπαδιαμάντη.






 Ο Παπαδιαμάντης εμπνέει.

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Λαϊνά Μαρίας μικτή τεχνική



Διαβάζω με ιδιαίτερη ευχαρίστηση την τελευταία ποιητική συλλογή της Μαρίας Λαϊνά με τον τίτλο «Μικτή Τεχνική» στις εκδόσεις Πατάκη και νιώθω σα να με ξεναγεί κάποιος σε έκθεση ενός καλλιτέχνη του καιρού μας  που χρησιμοποιώντας ως σκηνικό χώρο το ελληνικό τοπίο απλώνει το εικαστικό του υλικό. Παρελαύνουν από μπροστά μου πίνακες ζωγραφικής,ακουαρέλες, χαρακτικά, γλυπτά προπλάσματα, εικαστικές συνθέσεις που συνυπάρχουν με την ποιητική έκφραση στοχαστικά, μινιμαλιστικά, εκφράζοντας με άρτιο τρόπο προσωπικά αισθήματα. 

Η σχέση της ποιήτριας με το θέατρο την οδηγεί να οριοθετεί τις περισσότερες φορές ως σκηνικό πλαίσιο το τελάρο ενός ζωγραφικού πίνακα ή το πλαίσιο ενός παραθύρου και μέσα κει να ζωγραφίζει νεκρές φύσεις, βάρκες που πλέουν στα κύματα, το νερό που ταξιδεύει άσκοπα και πηγαίνει κι έρχεται ήσυχα, το βύθισμα εν τέλει της βάρκας που μπορεί να είναι η ίδια μας η ζωή, αφού εκεί παραδίπλα στα βράχια έχει ζωγραφίσει το σπίτι μας. Η δραματική ένταση είναι ένα εσωτερικό στοιχείο που δεν κραυγάζει σε μια ποίηση τόσο λιτή και αφαιρετική. Ο απρόσεκτος αναγνώστης θα μείνει στην επιφάνεια των στίχων και την περιγραφή και δεν θα δει πίσω από τον ράθυμο ήλιο  το σχόλιο της ποιήτριας για τις μαραμένες γυναίκες και τη νιότη που πλαισιώνεται από τρία επίθετα: περασμένη, παράξενη, ασυλλόγιστη.

 Ράθυμος ήλιος
μαραμένες γυναίκες
παρήγορο φως
απ΄ το μικρό τετράγωνο τζάμι
τα σκεβρωμένα δέντρα
παράξενη η περασμένη νιότη
ασυλλόγιστη.

 Η ξερολιθιά που ανοίγει  δρόμο προς τη θάλασσα οδηγεί τη σκέψη στα πράγματα που δεν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει το ποιητικό υποκείμενο αλλά και αυτός στον οποίο απευθύνεται, δηλαδή ο αναγνώστης. Και τούτο το δίστιχο είναι σαν δυο  χαϊκού ενωμένα  και σχεδιασμένα με μελάνη σινική.

ξερολιθιά με άνοιγμα στη θάλασσα
σκέψου τα πράγματα που δεν θα κάνουμε ποτέ

"σινική με καλάμι"

Ο ρόλος του φωτός είναι σημαντικός στην ποιητική συλλογή, αφού αποκαλύπτει, άλλοτε ανεπιφύλακτα, άλλοτε ράθυμα τα πράγματα και τις καταστάσεις και αλλάζει το τοπίο και τις εποχές.

Κατακόρυφο φως
 ……
Το φως
 που θα τους βγάλει χνούδι

 Σε ένα άλλο ποίημα χλωρίδα και πανίδα επικοινωνούν και καρατάνε μούτρα:

Χοντρόπετση
η γέρικη βελανιδιά
δεν το ΄χει σε τίποτα
να μην ξαναμιλήσει
στα κατσίκια

 Κι ο ψαράς αδιαφορεί για τα άδεια δίχτυα του και, σαν τον καθένα μας,  λαχταράει τη νιότη και το παιχνίδι:

 ξύλινη κόκκινη βάρκα
γελάει
στο άδειο του δίχτυ
ο ψαράς

γέρος νέος θα ήθελε να είναι
να παίξει κι άλλο

Και παρακάτω ένα τετράστιχο-το αγαπημένο μου ερωτικό- όπου το ενδιαφέρον μετατοπίζεται από την ομορφιά της μέρας και επικεντρώνεται , αφιερώνεται στο κοίταγμα της κοπέλας/αγαπημένης, μιας και αυτή θεωρήθηκε η πιο σημαντική ενασχόληση για τον παρατηρούμενο.

σπατάλησε
μια ολόκληρη όμορφη μέρα
κοιτάζοντάς την
τι άλλο να 'κανε;

Παρακάτω με σαρκασμό αναφέρεται στον άνεμο:

έδιωξε τα κατσίκια ο άνεμος
αυτός και τα δέντρα τώρα

και μερικές σελίδες πιο κάτω:

ο αέρας εξαφανίζει το χρόνο
πάλιωσε πιο πολύ από παλιά

 κι η πεταλούδα….

 χτυπιέται στο δωμάτιο
η πεταλούδα μόλις μπαίνω·
να ΄χα όμως τη χάρη της

Ο χρόνος περνάει με τα μαλλάκια του καρφάκια τρώει το σάντουιτς στα όρθια και η ρόδα της μέρας γουργουρίζει πίσω από τις βλεφαρίδες της. Όσο κι αν η ποιήτρια μας λέει πως τα αντικείμενα που βλέπουμε εδώ δεν έχουνε καμιά αξία, είναι παρόλα αυτά σημάδια που δείχνουν πως ζούσαν οι άνθρωποι. Έτσι  η φυσική σπηλιά με λαξεύματα, το περίκεντρο σχήμα της θόλου  προδίδουν ίσως μια κεντρική θέση βωμού ή φλόγας και η ποιήτρια χαράσσει με βελόνα:

λατρεύτηκε κανείς εδώ;
υπήρχε κάποιος;
ή πέρασε απλώς ο χρόνος και άφησε την ομορφιά του;

 Και ένα τελευταίο που εκφράζει για άλλη μια φορά η ποιήτρια τον προβληματισμό της σε   φιλοσοφικά ζητήματα που απασχολούν όλους μας:
 
αλλόκοτη που είναι η ζωή
στους θερμούς βάλτους
κι ο χρόνος που ενώ δείχνει ετούτο
κάνει εκείνο

 Ποιητική τέχνη, χρωστήρας, σμίλη και γραφίδα -μικτή τεχνική- δημιουργούν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, απόλαυση αισθητική για τους εραστές της ποίησης. Κοπιάστε!

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Ποιος σε πήρε, Σωτήρη Πέτρουλα;

Καινούργια χρονιά. Καλώς τηνε!
Με την πιο καλή σου διάθεση, περπατάς αμέριμνος στη Σταδίου κατεβαίνοντας από το Σύνταγμα. Βλέπεις μπροστά σου τη γωνία του Αττικόν και περνάς απέναντι, γιατί δεν αντέχει η ψυχή σου να βλέπεις καμμένες τις αγαπημένες σου κινηματογραφικές αίθουσες. Ακριβώς στο φανάρι μπροστά στο κλειστό ξενοδοχείο που τώρα μυρίζει κάτουρο κάτι έχει αλλάξει άλλη μια φορά από τις γνώριμές σου εικόνες. Στο σημείο που κατά καιρούς έβλεπες λουλούδια αφιερωμένα σε ένα γλυπτό επιτοιχισμένο και τα φωτογράφιζες σιγοτραγουδώντας Φαραντούρη και Παπακωνσταντίνου,


και στεκόσουνα αναλογιζόμενος το μήνυμα για τον αγώνα που εκφράζει αυτή η μορφή,
κάτι σε έκανε να σταθείς, να κοιτάξεις πίσω μην έκανες λάθος, μην διάβηκες το τετράγωνο....
Μα πάλι τα σημάδια από τη μαρτυρική θυσία φαίνονταν ξεκάθαρα στο μάρμαρο, κι ένα κομμάτι από το χάλκινο φόντο έμενε εκεί, πάνω δεξιά, ολοφάνερος μάρτυρας της βέβηλης πράξης.

Σωτήρη Πέτρουλα, σε πήρε ο Λαμπράκης, η Λευτεριά, ποιος; Και ποιος θα οδηγεί το λαό τώρα, αν αφαιρέσουμε όλους τους μάρτυρες-ήρωες; Αιδώς, Αιδώς, Αιδώς!