Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ 2014

Τελευταία μέρα του χρόνου κι όλοι παραθέτουν τις βιβλιολίστες τους: Τα αδιάβαστα, τα διαβασμένα, τα καλύτερα, τα χειρότερα, κοκ. Ανεβάζω κι εγώ φωτογραφίες από τα βιβλία του 2014 που διάλεξα. 

Πρώτα παρουσιάζω την ξένη πεζογραφία.
 Από τα πενήντα δύο παρακάτω βιβλία τα περισσότερα είναι εξαιρετικά. Η κατάταξη είναι αξιολογική κατά το μάλλον ή ήττον:
Roger Martin du Gard, Ζαν Μπαρουά, Πόλις
Andre Gide, Οι κιβδηλοποιοί και Ημερολόγιο των Κιβδηλοποιών, Πόλις
Βασίλι Γκρόσμαν, Ζωή και πεπρωμένο, Γκοβόστη
Juan Gabriel Vasquez, Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν, Ίκαρος
Geoffrey Chaucer,  Ιστορίες του Καντέρμπερυ,  Μελάνι  
 Henry James, Η δεύτερη ευκαιρία, Μελάνι
Τζον Τσίβερ, Φάλκονερ, Καστανιώτη
F. SCOTT FITZGERALD, Επιστροφή στη Βαβυλώνα και άλλες ιστορίες, Άγρα
Yoram Kaniuk, 1948, Πόλις
Robert Walzer, Τα αδέλφια Τάννερ, Ροές
Ota Pavel, Μια ζωή ψαρεύοντας, Ίκαρος
Hannah Kent, Έθιμα ταφής, Ίκαρος
Roberto Bolano, Φυλακτό, Άγρα
Antonio Tabucci, Ο μαύρος άγγελος, Άγρα
William Faulkner, Ο ξένος στο χώμα, Καστανιώτη
Rachel kushner, Τα φλογοβόλα, Ίκαρος
 Ρομέν Σλοκόμπ, Κύριε Διοικητά, Πόλις
Ισαάκ Μπάσεβιτς Σίνγκερ, Ένας φίλος του Κάφκα, Καστανιώτη
Χάλντορ Λάξνες, Και τα ψάρια τραγουδούν, Καστανιώτη
Laurent Mauvignier, Αυτό που εγώ ονομάζω λήθη, Άγρα
Vsevolod Mikhailovich Garshin,  Το κόκκινο λουλούδι, Πόλις  
Fyodor Dostoyefsky, το όνειρο ενός γελοίου, Ερατώ
Αλις Μονρό, Ακριβή μου ζωή, Μεταίχμιο  
Jean Echenoz, 14 ,  Ίκαρος    
Stefan Zweig, Το ταξίδι στο παρελθόν,  Μεταίχμιο
Stefan Zweig, Αμόκ και άλλες νουβέλες, Άγρα
Αντόν Τσέχοφ, Πολύχρωμες αφηγήσεις, Ροές
Αντρές Νέουμαν, Κατά μόνας, Όπερα
Αβραάμ Β. Γεοσούα, Ρετροσπεκτίβα, Πόλις
Γκράχαμ Γκρην, Οι θεατρίνοι, Πόλις
Melanie Wallace, Το γαλάζιο άλογο ονειρεύεται, Πόλις
Patrick Modiano, Στο καφέ της χαμένης νιότης, Πόλις
Colm Tóibin, Η διαθήκη της Μαρίας, Ίκαρος 
Ονόρε ντε Μπαλζάκ, Γκαμπαρά ή η ανθρώπινη φωνή, Σμίλη
Mario Vargas LLosa, Ένας διακριτικός ήρωας, Λιβάνη
Paul Auster,  Σάνσετ Παρκ, Μεταίχμιο
Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, Καρδιά σκύλου, αντίποδες
Μίλαν Κούντερα, Η γιορτή της ασημαντότητας, Εστία
Sam Byers, Ιδιοπάθεια, Ίκαρος
Φίλιπ Μάγερ, Αμερικανική σκουριά, Καστανιώτη
Ίαν ΜακΓιούαν, Επιχείρηση ζάχαρη, Πατάκη
Donna Tartt, Καρδερίνα,  Λιβάνη
Pierre Lemaitre, Καλή αντάμωση εκεί ψηλά, Μίνωας
Ντάνιελ Κέλμαν, F, Καστανιώτη
David Sedaris, Ας συζητήσουμε για τον διαβήτη με κουκουβάγιες, Μελάνι
Χ. Μουρακάμι, Ο άχρωμος Ταζάκι Τσουκούρου και τα χρόνια του προσκυνήματός του, Ψυχογιός  
Juan Marsé, Τα τελευταία απογεύματα με την Τερέζα, εκδόσεις Πατάκη
Justin Torres, Εμείς τα θηρία,   εκδόσεις Πατάκη.
J.M. Coetzee,  Ένας αργός άνθρωπος,   Μεταίχμιο 
 Πατρίσια Ένχελ, Ζωή, Όπερα
Ζοέλ Ντίκερ, Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ, Πατάκη
Philip Kerr, Άνθρωπος χωρίς ανάσα, Κέδρος
Ερίκ Ορσενά, Η επιχείρηση των Ινδιών, Σύγχρονοι ορίζοντες

Ελληνική Πεζογραφία:
Τα παρακάτω είναι τα βιβλία που εγώ πρόλαβα να διαβάσω:
Χρήστος Οικονόμου, Το καλό θα ‘ρθει από τη θάλασσα, Πόλις  
Νικόλας Σεβαστάκης, Γυναίκα με ποδήλατο, Πόλις
Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Νοέμβριος
Αχιλλέας Κυριακίδης, 360, Πατάκη
Νίκη Αναστασέα,  Τα άγρια περιστέρια, Καστανιώτη   
Ανδρέας Μήτσου, Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια, Καστανιώτη
Άκης Παπαντώνης,  Καρυότυπος, Κίχλη
Γιώργος Μητάς,  Το σπίτι, Κίχλη 
Γιώργος Κουτσούκος,  Ενυδρείο, Κίχλη 
Μιχάλη Γενάρη   Ο σαξοφωνίστας   Μεταίχμιο  
Μάρω Δούκα, Έλα να πούμε ψέματα, Πατάκη
Κωνσταντίνος Τζαμιώτης, Η πόλη και η σιωπή, Καστανιώτη
Ισίδωρος Ζουργός, Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο, Πατάκη
Μέλπω Αξιώτη, Ρεπυμπλίκ-Βαστίλλη, Άγρα
Αλίκη Ντουφεξή-Πόουπ, Το ακατέργαστόν μου, Εστία
Δημήτρης Φύσσας, Ο κηπουρός κι ο καιροσκόπος, Εστία
Αλέξανδρος Στεφανάκης, Το χάδι, Άγρα
Περικλής Σφυρίδης, Ζωοφιλικά…, Εστία
Χάρης Βλαβιανός, το αίμα νερό, Πατάκη
Μισέλ Φάις, Aegypiuw monachus, Πατάκη
Αύγουστος Κορτώ,  Το βιβλίο  της Κατερίνας, Πατάκη   
Μένης Κουμανταρέας, Ο θησαυρός του χρόνου, Πατάκη
Soloup, Αϊβαλί,Κέδρος (graphic novel)
Τ. Ζαφειριάδης, Π. Χριστούλιας, Χαρακώματα. Ιστορίες από την οδό γάγγραινας, Jemma press

                 
 Τα εξαιρετικά παρακάτω δοκίμια:
 Γ. Φαρίνου Μαλαματάρη, Το σχοίνισμα της γραφής, Gutengerg
Δ. Δασκαλόπουλος, Κ. Π. Καβάφης, η ποίηση και η ποιητική του, Κίχλη
Pierre Rosanvallon, Η κοινωνία των ίσων, Πόλις
Βαγγέλης Τζούκας, Οι οπλαρχηγοί του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο 1942-44, Εστία
Δημήτρης Τζιόβας, Κουλτούρα και λογοτεχνία, Πόλις
Bernard Williams, Αιδώς και ανάγκη…, Αλεξάνδρεια
Χόρχε Σεμπρούν, Ασκήσεις επιβίωσης, Πόλις
Ίταλο Καλβίνο, Τα αμερικανικά μαθήματα, Καστανιώτη
Δ. Παπανικολάου, «Σαν κ’ εμένα καμωμένοι, Πατάκη
Varlam Shalamov, Οι βιβλιοθήκες μου, Άγρα 
Nuccio Ordine, Η χρησιμότητα του αχρήστου, Άγρα
Δ. Κυρτάτας, Μαθήματα από την αθηναϊκή δημοκρατία, εκδόσεις του 21ου αιώνα
Στέφανος Τραχανάς, Το φάντασμα της όπερας, ΠΕΚ
Βίτολντ Γκομπρόβιτς, Διαθήκη, Πατάκη
Strahan Hew,  Α' Παγκόσμιος πόλεμος,   Γκοβόστης
Εύα Στάμου, Η επέλαση της ροζ λογοτεχνίας, Gutengerg
Ελένη Αρβελέρ, Σας μιλώ για το Βυζάντιο, Ερμής
Δ.Ν. Μαρωνίτης, Έπος και δράμα, από το χθες στο αύριο, Άγρα
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, τεύχη: 195-202
Ποίηση μεταφρασμένη:
Georg Trakl, Ποιήματα, Περισπωμένη
 Fernando Pessoa, Τα ποιήματα του Αλμπέρτο Καέιρο,  Gutenberg  
e.e. cummings, Λοιπόν ας φιληθούμε, Ερωτικά ποιήματα, Πατάκης
 Υβ Μπονφουά ,  Ποιήματα, Περισπωμένη
 Dante Alighieri, Πέτρινες ρίμες,   Άγρα  
Λεονάρντ Κοέν, Το βιβλίο του ελέους, Περισπωμένη

Ελληνική Ποίηση:
Κατερίνα  Αγγελάκη Ρουκ «Ποίηση 1963-2011»  Καστανιώτης
Γιώργος  Μαρκόπουλος, «Ποιήματα 1968-2010, Επιλογή» Κέδρος
Κική Δημουλά,  Δημόσιος καιρός, Ίκαρος
Διονύσης Καψάλης, Μια υπόθεση ευδαιμονίας, Άγρα  
Κώστας Καναβούρης, Έσπασε,  Μελάνι    
Μαρία  Πολυδούρη, Τα ποιήματα, Εστία
Κώστας Μόντης Ποίηση, ( δώδεκα τόμοι), Πάργα  
Ορέστης Αλεξάκης Το Ρόπτρο, Οι εκδόσεις των φίλων
Δώρα  Κασκάλη,  Ανταλλακτήριο ηδονών , Σαιξπηρικόν  
 Λεωνίδας Κακάρογλου,  Μνήμη σχεδόν πλήρης, Εστία,
 Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου,  Το ελάχιστο ψωμί της συνείδησης,  Μελάνι  
Δημήτρης Κοσμόπουλος, Κατόπιν εορτής, Ερατώ
Τασούλα Καραγεωργίου, Τι γίναν οι μαστόροι;,  Γαβριηλίδης
Λίνα Στεφάνου, Ανοηταίνετε ησύχως!,   Μελάνι  
Γιάννης Αντιόχου, Εκπνοές, Ίκαρος

Αυτές τις ποιητικές συλλογές πρόλαβα να διαβάσω και να ξεχωρίσω εγώ. Βγήκε όλος ο Σεφέρης, όλος ο Σαχτούρης , εκδόθηκε ο τελευταίος Καρούζος, ο  Γιάννης Δάλλας με τα «Ποιήματα 1988-2013»,  ο  Γιώργος Χ. Θεοχάρης, «Πιστοποιητικά θνητότητας» , ο Τίτος Πατρίκιος με το  «Λυσιμελής πόθος», ο  Μίμης Σουλιώτης με τίτλο : Αθήνηθεν,  ο Χρίστος Παπαγεωργίου με το «Κρύβε λόγια», ο Θ. Ρακόπουλος «Η συνωμοσία της πυρίτιδας», ο  Β.Αμανατίδης με το «μ_otherpoem», ο Γ.Ψάλτης με το «Παναγιές Ελένες», ο Λίνος Ιωαννίδης με το  Η θέση του χρόνου».
Γκαίτε, Χάινε,  Μιγέλ Λαμπορδέτα,  «Μεταφράσεις» του Ζήσιμου Λορεντζάτου ...Τι να πρωτοδιαβάσει κανείς; Νομίζω πως ο χρόνος θα αποδείξει την αντοχή των υλικών και το στέρεο του ποιητικού οικοδομήματος.
  

 Στην τελευταία εικόνα αστυνομική λογοτεχνία για πιο χαλαρές καταστάσεις. Ανάμεσά τους μερικά  εξαιρετικά βιβλιαράκια. Μεγαλώνοντας την εικόνα, βλέπετε τους τίτλους.

                                   ΚΑΛΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!





Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Καναβούρης Κώστας, Έσπασε, εκδόσεις Μελάνι.

Κλείνοντας το βιβλίο του Κώστα Καναβούρη μετά από μια πρώτη ανάγνωση κοιτάζω ξανά την εικόνα του εξωφύλλου. Παρουσιάζει μια κούνια εν κινήσει με χαλαρές τις αλυσίδες που τη συγκρατούν και ανάμεσά τους ο τίτλος της συλλογής:  «Έσπασε». Η συλλογή -επιτρέψτε μου την έκφραση- τα …σπάει! Σαν ένα περιδέραιο με διαμάντια ή μαργαριτάρια  που έσπασε και ξεχύθηκαν οι πολύτιμοι λίθοι ή  οι πέρλες στο πάτωμα.

Σκύβω και ξαναπιάνω ένα-ένα τα διαμάντια της συλλογής που αποτελείται από ποιήματα του ενός-δύο, άντε το πολύ τριών στίχων και ξεχύνεται μπρος στα μάτια μου το φως, το πολύτιμο φως της ποίησης, σα βόμβα μεγατόνων, όσο κι αν ο σεμνός ποιητής μας παροτρύνει να κρατήσουμε τις δέουσες αποστάσεις:
«Ποιητής χαμηλών μεγατόνων.
  Απομακρυνθείτε».
Τυχερή η Ευγενία που της έχουν χαρίσει τέτοια διαμαντικά, τέτοιο περιδέραιο. Τα πιάνω ένα-ένα, τα απολαμβάνω πρισματικά με το μεγεθυντικό φακό του αδαούς αναγνώστη που ανακαλύπτει κρίκους πολύτιμους για την επανασύνδεση του κουρασμένου ανθρώπου  με  την πραγματική ζωή.
«Ζω. / Ο ενεστώς του μέλλοντος.»   «Άδηλο υλικό το ποίημα· σαν το γυαλί./Σπάζει εκεί που δεν το περιμένεις.»
Και μπλέκω τη Φιλοσοφία της Ύπαρξης με τη Γραμματική της Ποίησης και τη Γεωλογία του Όντος. Αφορισμοί απαύγασμα της παντοτινής Ποίησης, λέξεις που θαρρείς καρφώνονται σαν πρόκες και μένουν εκεί εξαγνίζοντας το παρόν μας. Και ο ποιητής που γίνεται ο ίδιος Όμηρος του εαυτού του  έχει εμάς ως αυτόπτες μάρτυρες.
«Τα ποιήματα δεν έχουν αναγνώστες,/ Έχουν αυτόπτες μάρτυρες».
 Προσπαθούμε να προλάβουμε. Ο κάθε ποιητικός κόκκος θα αποτελέσει ένα κλειδί για την έρημο. Με την ποίηση τού ελαχίστου και τη λακωνικότητα, τη σπουδαία αυτή ποιητική αρετή:  «Να λες τη σιωπή/ Με όλο και λιγότερες λέξεις». Και αλλού:
«Ο στίχος είναι μια γιορτή/ Το ποίημα είναι πένθος».  
«Στεγνώνω την όραση Με αεράκι θελήσεως.» Γρήγορα, γιατί  «Η μνήμη καλπάζει εν κατόπτρω», ενώ «Αν βγεις απ’ το κορμί σε περιμένει θάνατος. /Κι αν μείνεις μέσα, φτώχεια». Και «Μην μπεις μέσα,/ Ο τάφος σου είναι ναρκοθετημένος».
Και φτάνω στο     «Μες στην πλατεία της κραυγής/
                              Τα σύμφωνα ζητιανεύουν.»
Άιντε τώρα να πεις τι σημαίνουν για σένα δυο στίχοι. Να μιλήσεις για πληθωρισμό φωνηέντων, ήχων ηχηρών, πλεονασμό, υπερ-πληθώρα ένα πράγμα, παρουσία καταναλωτικού κλίματος και τα φτωχά τα σύμφωνα να ζητιανεύουν ταίρι σε μια γεμάτη φωνασκούσα πλατεία, να θέλουν να ενώσουν τη μοναξιά τους, να αποτελέσουν συλλαβή, να στερεώσουν την παρουσία τους, να γίνουν ποίηση. Η ανάπτυξη ενός επιφωνήματος όπως μας την όρισε ο Πωλ Βαλερύ. 
Και να σκεφτείς τη διαφορά που επισημαίνεται σε ένα άλλο σπάραγμα, σε ένα άλλο ψήγμα: « Άλλη η αγάπη του ξυλουργού/ Άλλη του ξυλοκόπου». 
Και προσοχή, γιατί ο ποιητής μας επισημαίνει: «Γεράκι το κορμί/ Τρώει τα σπλάχνα του.» και σε ένα άλλο μονόστιχο: «Να προσέχεις τα ερωτηματικά, στάζουν». Ή αλλού: «Είναι πολύς καιρός/που άφησες το ποίημα πεινασμένο./Να προσέχεις.». Η κατάσταση βέβαια με τα ερωτηματικά που θέτει η ποίηση μπορεί να επιδεινωθεί, να γίνει απάντηση. Οι αρνητές της ποίησης ή οι ανυποψίαστοι αναγνώστες της ας προσέχουν, γιατί ο ποιητής μπορεί να ενεργοποιήσει τον εκρηκτικό μηχανισμό:  «Κουβαλάω απάνω μου ποιήματα/κι έχω ρυθμίσει τον μηχανισμό.»
Κομποσκοίνι θρησκευομένων να το πω, κομπολόι ηλεκτροφόρο φιλοσοφούντων; Στίχο το στίχο, κόμπος, λυγμός, ήχος, προσευχή, επίκληση, φιλοσοφικό επιμύθιο.
«Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου/ Και έρεβος η ποίηση».
«Ενός λεπτού σιγή. Για πάντα».
«Ζούμε γιατί φοβόμαστε».
Κι άλλα πολλά από αυτά που τα σημειώνουμε σε μπλοκάκια και τα διαβάζουμε ξανά και ξανά, που συνομιλούν με το Μικρό Ναυτίλο του Ελύτη και τους στοχασμούς του Σαχτούρη, της Δημουλά και του Εμπειρίκου τις δροσοσταλίδες και τα ανασύρουμε θέτοντάς τα σε ημερήσια θέαση στο status της σελίδας μας στα κοινωνικά δίκτυα, και μας βοηθούν να ανα-στοχαστούμε. Αυτό καταφέρνει ο ποιητής. Και η ηχώ επαναλαμβάνεται:
«Έσπασε. Αντηχεί».  "Εμείς δεν ήμασταν στην αρπαγή. Δουλεύαμε έξω· στα ποιήματα" και "Επί των κυμάτων μπορεί να είναι εύκολο. Επί των γραμμάτων δεν είναι."

                              Καλά μακροβούτια στις θάλασσες της ποίησης.



Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Γκάρσιν Β.Μ., “Το κόκκινο λουλούδι”, Πόλις 2014

Η ρωσική λογοτεχνία μας έχει δώσει καταπληκτικά κείμενα που περιγράφουν, ψυχογραφούν την κατάσταση που χαρακτηρίζουμε ως τρέλα και πολλές φορές έχουμε ταξιδέψει  παρέα με «το ημερολόγιο ενός τρελού» του Γκόγκολ, το «Θάλαμο Νο 6»του Τσέχοφ  που διαβάσαμε πρόσφατα ή κάμποσους από  τους ήρωες του Ντοστογιέφσκι που ακροβατούν γέρνοντας  στο εδώ και το εκεί. Ένα τέτοιο κείμενο το διή­γη­μα του Βσέ­βο­λο­ντ Μι­χαή­λο­βι­τς Γκάρ­σιν,  «Το κόκ­κι­νο λου­λού­δι»  σε με­τά­φρα­ση  Δημ. Τρια­ντα­φυλ­λί­δη από τις εξαιρετικές εκδό­σεις Πό­λις που η θέση του είναι ανάμεσα στα κλασικά του είδους. 

  «Το κόκ­κι­νο λου­λού­δι», λοιπόν, ένα αριστούργημα από ένα συγγραφέα που ήξερε τα πράγματα από μέσα, αφού υπήρξε τρόφιμός ψυ­χια­τρι­κού  ασύλου,  κάτι σαν το δικό μας τον Βι­ζυη­νό μάς απασχολεί και μας κάνει να το διαβάσουμε δυο φορές και να αντιγράψουμε δυο τρεις σελιδούλες και να τις χρησιμοποιήσουμε ως παράλληλο στη μυστική παπαρούνα του Μυριβήλη .
Δεν θα πω πολλά. Κρατήστε μόνο πως ο ήρωας σαν το Δον Κιχώτη τα βάζει με τις παπαρούνες στον κήπο του ψυχιατρικού καταστήματος, τα λουλούδια του κακού, τη σήψη, τη διαφθορά. Αυτό που θα απασχολήσει ιδιαίτερα το φιλόλογο της Β΄ Λυκείου στο μάθημα της Λογοτεχνίας είναι να δουν τα παιδιά τι συμβολίζουν εδώ οι παπαρούνες και να τις συνδέσουν με το απόλυτο κακό που ο ήρωάς μας ως σωτήρας θέλει να εξαφανίσει.  
"Ο ασθενής ένιωσε ότι από το λουλούδι, μακριά, το κακό χύνεται ρυάκια όμοια με φίδια"

Έχουμε στην κατοχή μας μια καλαίσθητη έκδοση, η μετάφραση έχει γίνει απευθείας από τα Ρωσικά, ένα διαμαντάκι που το διαβάζεις ξανά και ξανά. Μακάρι  να δούμε μεταφρασμένα και άλλα διηγήματα του Γκάρσιν.

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Βιβλία του 2014 που φχαριστήθηκα διαβάζοντάς τα.

Συζητώντας με φίλους τις αναγνωστικές μας επιλογές αποφάσισα να γνωστοποιήσω τα βιβλία που χάρηκα διαβάζοντάς τα το πρώτο εξάμηνο του 2014. Ανάμεσά τους βρίσκονται σπουδαία βιβλία που θα συζητηθούν από τους κριτικούς της Λογοτεχνίας, εάν αυτό δεν έχει ήδη γίνει. Η παρουσίαση θα είναι περισσότερο φωτογραφική. Αν σας ενδιαφέρει, κρατήστε σημειώσεις, αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο για το βιβλίο που θέλετε ή στείλτε μου μήνυμα αν νομίζετε πως μπορεί να σας ενδιαφέρει η γνώμη μου. Όλα τα βιβλία στις φωτογραφίες θα τα χαρακτήριζα εξαιρετικά, άξια μα διαβαστούν.
Αβραάμ Γεοσούα, Ρετροσπεκτίβα, εκδόσεις Πόλις
Romain Slocombe, Κύριε Διοικητά, εκδόσεις Πόλις
Gilles Martin-Chauffier , Το Παρίσι εν καιρώ ειρήνης, εκδ. Πόλις
ΒΑΣΙΛΙ ΓΚΡΟΣΜΑΝ, ΖΩΗ και ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ, εκδ. Γκοβόστη
Sam Byers, Ιδιοπάθεια, εκδ. Ίκαρος
Ota Pavel, Μια ζωή ψαρεύοντας, εκδ. Ίκαρος
Colin Toibin, Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ, εκδ. Ίκαρος
Juan Gabriel Vasquez, Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν, εκδ. Ίκαρος
Jean Echenoz, 14, εκδ. Ίκαρος
ΤΖΟΥΛΙΑΝ ΜΠΑΡΝΣ, Τα τρία επίπεδα της ζωής, εκδ. Μεταίχμιο
PAUL AUSTER, Η τριλογία της Νέας Υόρκης, εκδ. Μεταίχμιο
JHUMPA LAHIRI,  Εκεί όπου ανθίζουν οι υάκινθοι,   εκδ. Μεταίχμιο
ΤΖΑΣΤΙΝ ΤΟΡΡΕΣ, εμείς τα θηρία, εκδ. Πατάκη
ΧΟΥΑΝ ΜΑΡΣΕ, τα τελευταία απογεύματα με την Τερέζα, εκδ. Πατάκη
ΖΟΕΛ ΝΤΙΚΕΡ, Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Χέμπερτ, εκδ. Πατάκη
ΙΑΝ ΜΑΚΓΙΟΥΑΝ, Επιχείρηση Ζάχαρη, εκδ. Πατάκη
E.l. DOCTOROW, Χόμερ και Λάνγκλεϋ, εκδ. Πατάκη

ΧΑΛΝΤΟΡ ΛΑΞΝΕΣ, Και τα ψάρια τραγουδούν, εκδ. Καστανιώτη
ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ, Ο ξένος στο χώμα, εκδ. Καστανιώτη
ΝΤΑΝΙΕΛ ΚΕΛΜΑΝ,  F,  εκδ. Καστανιώτη
ΤΖΩΝ ΤΣΙΒΕΡ, Ο κολυμβητής, εκδ. Καστανιώτη
Robert WALSER, Τα αδέλφια Τάννερ, εκδ. Ροές
ΦΡΑΝΣΙΣ ΣΚΟΤ ΦΙΤΖΕΡΑΛΝΤ, Όμορφοι και καταραμένοι, εκδ. Ερατώ
ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, Το όνειρο ενός γελοίου, εκδ. Ερατώ
ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΑΜΠΟΥΚΙ, Ο μαύρος άγγελος, εκδ. Άγρα
ΜΕΛΠΩ ΑΞΙΩΤΗ, Ρεπυμπικ-Βαστίλλη, εκδ. Άγρα
ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΠΟΛΑΝΙΟ, Φυλακτό, εκδ. Άγρα
GEORGES BATAILLE, Ο νεκρός, εκδ. Άγρα
F.S. FITZGERALNT, Επιστροφή στη Βαβυλώνα και άλλες ιστορίες, εκδ. Άγρα
 DAVID SEDARIS, Ας συζητήσουμε για το διαβήτη με κουκουβάγιες, εκδ. Μελάνι

MARIO VARGAS LLOSA, ένας διακριτικός ήρωας, εκδ. Λιβάνη
 ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ, Η  γιορτή της ασημαντότητας, βιβλιοπωλείο της ΕΣΤΙΑΣ
ΠΟΛ ΤΖΟΝΣΤΟΝ, Το στίγμα της προσοσίας, εκδ. Ψυχογιός
Ian Rankin, Στον τάφο κάποιου άλλου, εκδ. Μεταίχμιο
Herman Koch, Το δείπνο, εκδ. Μεταίχμιο
GEORGES SIMENON, Τα Χριστούγεννα του Μαιγκρέ, εκδ. Άγρα
GEORGES SIMENON, Σεληνιασμός, εκδ. Άγρα
MARGERY ALLINGHAM, Ένας τίγρης στην αιθαλομίχλη, εκδ. Άγρα

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ:
ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΖΟΥΡΓΟΣ, Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο, εκδ. Πατάκη
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ, Το βιβλίο της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ, εκδ. Πατάκη
ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΣ, Aegypius monachus, εκδ. Πατάκη
ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ, Το αίμα νερό, εκδ. Πατάκη
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ, 360, εκδ. Πατάκη


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΥΣΣΑΣ, Ο κηπουρός και ο καιροσκόπος, βιβλιοπωλείο της ΕΣΤΙΑΣ
ΑΛΙΚΗ ΝΤΟΥΦΕΞΗ-ΠΟΟΥΠ, Το ακατέργαστόν μου, βιβλιοπωλείο της ΕΣΤΙΑΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΖΑΜΙΩΤΗΣ, Η πόλη και η σιωπή, εκδ.Καστανιώτη
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΥ, Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια, εκδ.Καστανιώτη
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, δημόσιες ιστορίες, εκδόσεις Πηγή
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ, Το χάδι, εκδ. Άγρα

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΛΛΙΦΑΤΙΔΗΣ, Γράμματα στην κόρη μου, εκδ. Γαβριηλίδης
ΜΑΚΗΣ ΤΣΙΤΑΣ, Μάρτυς μου ο θεός, εκδ. Κίχλη

Εύα Στάμου, Η επέλαση της ροζ λογοτεχνίας, εκδ. Gutenberg
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, Η γοητεία της μυθοπλασίας,
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, Πώς διαβάζουμε
                            ( 3 βιβλία για την παραλογοτεχνία και τη  ροζ λογοτεχνία)
ΟΡΟΠΕΔΙΟ 13, Σελίδες για το Μιχάλη Κατσαρό

DANTE ALIGHIERI, Πέτρινες ρίμες, Άγρα
LEONARD COHEN, Το βιβλίο του ελέους, εκδ. Περισπωμένη
ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ, Τα ποιήματα, ΕΣΤΙΑ
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ, Δημόσιος καιρός, εκδ. Ίκαρος
ΙΤΑΛΟ ΚΑΛΒΙΝΟ, Τα αμερικίκά μαθήματα, Καστανιώτης
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΡΑΧΑΝΑΣ, Το φάντασμα της όπερας, ΠΕΚ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, Κ. Π. Καβάφης, Η ποίηση και η ποιητική του, εκδ. Κίχλη
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΟΒΑΣ, Κουλτούρα και λογοτεχνία, εκδ. Πόλις

Στην παραλία, στο σπίτι, σε διακοπές ή στην ανάπαυλα τα βιβλία είναι εξαιρετική παρέα, Αντέχουν σε υψηλές θερμοκρασίες και ιδρωμένα χέρια. Δεν κακιώνουν, μα απλώνουν μπροστά μας τη μνήμη της ανθρωπότητας. Με καθαρό μυαλό, με λογισμό και μ' όνειρο, ας συνεχίσουμε αυτό το ταξίδι.

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 2014


ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΣΤΗΝ   ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 2014

ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΗ
ΘΕΜΑ Α1
Να δώσετε το περιεχόμενο των ακόλουθων όρων:
α. Εκλεκτικοί
β. Στρατιωτικός Σύνδεσμος
γ. Σύνταγμα της Κρητικής Πολιτείας (1899).
                                                                     Μονάδες 15
ΘΕΜΑ Α2
Να χαρακτηρίσετε τις προτάσεις που ακολουθούν γράφοντας στο τετράδιό σας τη λέξη Σωστό ή Λάθος δίπλα στο γράμμα που αντιστοιχεί στην κάθε πρόταση:
α. Η ήττα της Ρωσίας στον Κριμαϊκό πόλεμο συνέβαλε στην αποδυνάμωση του ρωσικού κόμματος, το οποίο σταδιακά εξαφανίστηκε από την πολιτική σκηνή της Ελλάδας.
β. Με πρωτοβουλία της Κοινωνίας των Εθνών (ΚΤΕ), τον Σεπτέμβριο του 1923 ιδρύθηκε ένα αυτόνομος οργανισμός με πλήρη νομική υπόσταση,  η Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής, με έδρα την Αθήνα.
γ. Η Συμφωνία της Άγκυρας (Ιούνιος 1930) προέβλεπε και την αμοιβαία απόσβεση των οικονομικών υποχρεώσεων μεταξύ Ελλάδας και  Τουρκίας.
δ. Ο 20ός αιώνας βρήκε τον ελληνισμό του Πόντου να έχει θεαματικό προβάδισμα, συγκριτικά με τις άλλες εθνότητες της ευρύτερης περιοχής, στον οικονομικό και τον πνευματικό τομέα.
ε. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης διαπραγματεύθηκε με τους Αρμένιους, καθώς επίσης και με τους μουσουλμάνους του Πόντου, μια μορφή  συνομοσπονδίας.
                                                                                     Μονάδες 10
ΘΕΜΑ Β1
Πώς επέδρασε η καθιέρωση της καθολικής ψηφοφορίας, με το ελληνικό Σύνταγμα του 1844, α) στην πολιτική και κομματική δράση (μονάδες 6) και β) στον κοινοβουλευτισμό; (μονάδες 7)
                                                                                Μονάδες 13
ΘΕΜΑ Β2
Ποια ήταν η εξέλιξη του Κρητικού Ζητήματος από τη 14η  Φεβρουαρίου 1913 μέχρι και την 1η  Δεκεμβρίου του ίδιου έτους;
                                                                                    Μονάδες 12


                                              ΟΜΑΔΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
ΘΕΜΑ Γ1
Αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις και αντλώντας στοιχεία από τα παρακάτω κείμενα, να παρουσιάσετε:
α) τις αντιλήψεις του Χ. Τρικούπη όσον αφορά το κράτος, τη διοίκηση και την οικονομία, αντιπαραβάλλοντάς τες με τις αντίστοιχες του πολιτικού του αντιπάλου Θ. Δηλιγιάννη. (μονάδες 17)  
β) τις προσπάθειες που κατέβαλλε ο Χ. Τρικούπης, ως πρωθυπουργός,  για την υλοποίηση αυτών των αντιλήψεων. (μονάδες 8)
                                                         Μονάδες 25
ΚΕΙΜΕΝΟ Α
[...] Η νέα Βουλή άρχισε τις εργασίες της στις 26 Φλεβάρη 1882 [...]. Ο νέος πρωθυπουργός [Χαρίλαος Τρικούπης] στον προγραμματικό του λόγο  είπε: [...]
«Τὸ πρόγραμμα ἡμῶν [...] ζητεῖ τὴν ἀνόρθωσιν τοῦ τόπου. Ἡ κοινωνία ζητεῖ φραγμοὺς κατὰ τῶν ὑπερβασιῶν τῆς κυβερνήσεως, κατὰ τῶν ὑπερβασιῶν παντός ἰσχύοντος, κατὰ τῶν ὑπερβασιῶν τῆς Βουλῆς. Ὅ,τ ι πρέπει νὰ ἐπιζητῶμεν σήμερον εἶναι οὐχὶ ἐπίδειξις πλαστοῦ ἰσοζυγίου, ἀλλὰ πρέπει νὰ  ἐπιζητῶμεν σήμερον ἐν τῇ πολιτικῇ τοῦ κράτους τὴν ὁδόν, ἥτις θέλει φέρει εἰς τὸ ἰσοζύγιον, ἐὰν ἐμμείνωμεν ἀκραδάντως ἐν αὐτῇ. Ὀφείλομεν ἐν τῇ διαρρυθμίσει τῶν οἰκονομικῶν νὰ ἐπιζητήσωμεν αὐτὴν διὰ τῆς ὅσον  [δυνατόν] ἐλαττώσεως τῶν δαπανῶν, ἐπιτρεπούσης ὅμως πλήρη τὴν ἀνάπτυξιν  τῶν παραγωγικῶν δυνάμεων, τῶν πόρων τοῦ ἔθνους καὶ τὴν ἐπαύξησιν τῶν  πόρων τοῦ κράτους. ∆ιὰ τοῦτο πᾶσα θυσία, τὴν ὁποίαν ἠθέλομεν ζητήσει παρὰ τῆς Βουλῆς πρὸς τὸν σκοπὸν τῆς ἐνισχύσεως τῶν βιομηχανικῶν δυνάμεων τοῦ τόπου, τῆς συγκοινωνίας καὶ πάντων δ ι’ ὧν προάγεται ἡ ὑλικὴ
δύναμις, θέλει ψηφισθῇ...»
Γ. Κορδάτου, Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, τ.ΧΙΙ, σ.382, στο Κ.Ε.Ε., Αξιολόγηση των μαθητών στο μάθημα  Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας, τ χ.πρώτο, Αθήνα 1999, σ σ.55-56.

ΚΕΙΜΕΝΟ Β
[...] Το δημοσιονομικό πρόγραμμα του Δηλιγιάννη μπορεί να συνοψισθεί σε δύο βασικές κατευθυντήριες ιδέες: Η πρώτη[...]επαναλαμβάνεται σε όλα τα  προεκλογικά και μετεκλογικά προγράμματα του δηλιγιαννισμού της εικοσαετίας 1885-1905: οικονομία στις δημόσιες δαπάνες, που θα  προκαλέσει ελάττωση της φορολογικής επιβαρύνσεως και θα αποτελέσει κίνητρο για τη σταδιακή, φυσική, αύξηση της εγχώριας παραγωγής από όλους τους παράγοντες του ενεργού οικονομικά πληθυσμού. Η δεύτερη, η έννοια της εθνικής εργασίας, που αναπτύσσει τις δυνατότητές της κάτω από τη σκέπη της κρατικής πολιτικής λιτότητας και στον τομέα των κρατικών δαπανών, αλλά και στο φορολογικό τομέα, σε τρόπο ώστε το κοινωνικό σώμα, χωρίς ταξικές διακρίσεις, να βρίσκεται σε στενή συνεργασία με το  κράτος, είναι μια καινούργια ιδέα. [...]
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Νεώτερος Ελληνισμός από τ ο 1881 ω ς τ ο 1913, τ. ΙΔ΄, Eκδοτική Αθηνών, Αθήνα 20002 , σ.181.
 Τ α κείμενα αποδόθηκαν στο μονοτονικό, εκτός από τον προγραμματικό λόγο του Χ. Τρικούπη.

ΚΕΙΜΕΝΟ Γ
[...] Για την κατασκευή των σιδηροδρόμων το κράτος διέθεσε συνολικά το  68% των αναγκαίων πόρων από δάνεια, από τα οποία πάλι το 74% αντλήθηκε από τις διεθνείς χρηματαγορές. [...] Αυτή η οικονομική και  δημοσιονομική πολιτική είχε ως αποτέλεσμα μια αυξανόμενη και για τα ελληνικά δεδομένα ασυνήθιστα υψηλή επιβάρυνση των φορολογουμένων.
[...] Όσο για τη φορολογική δικαιοσύνη πρέπει να διαπιστώσουμε ότι τα μερίσματα των μετοχών δεν επιβαρύνονταν καθόλου, ενώ άλλα έσοδα από  κεφάλαιο καθώς και τα κέρδη των τραπεζών φορολογούνταν ελάχιστα, για να  υπάρχουν κίνητρα για μεταφορά κεφαλαίων στην Ελλάδα. Τα φορολογικά βάρη έφεραν οι καταναλωτές μέσω των έμμεσων φόρων [...]. Σε αυτά προστίθενταν οι δασμοί που επιβάλλονταν κυρίως με εισπρακτικά κριτήρια. Το ποσοστό των έμμεσων φόρων στα δημόσια έσοδα αυξήθηκε πάντως από  50% το 1863 σε 68% το 1890, ενώ το ποσοστό των εσόδων από τη  φορολόγηση αγροτικών προϊόντων μειώθηκε στο ίδιο διάστημα από 48% σε  22%.

Gunnar Hering, Τ α πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα 1821-1936, μτφ. Θ. Παρασκευόπουλος, τ.Α ΄, Αθήνα, 2006, σ σ.572-574.

ΘΕΜΑ Δ1
Αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις και αντλώντας στοιχεία από τα παρακάτω κείμενα, να αναφερθείτε:
α) στις μεθοδεύσεις των Τούρκων εναντίον των Μικρασιατών Ελλήνων, κατά τον πρώτο διωγμό, το 1914. (μονάδες 15)
β) στις συνθήκες που βρήκαν οι πρόσφυγες στην πατρίδα τους κατά την  παλιννόστηση. (μονάδες 10)
                                                             Μονάδες 25
ΚΕΙΜΕΝΟ Α
[...] Τα γεγονότα διαδραματίσθηκαν σε δύο φάσεις. [...] Η πρώτη φάση αρχίζει στα τέλη του Μάη του 1914, δύο μήνες πριν τον Ευρωπαϊκό πόλεμο, και καλύπτει τον Ιούνιο κι ένα μέρος του Ιουλίου. Στα τέλη του Ιουλίου, ο σκοπός είχε επιτευχθεί και ο πόλεμος επέτρεπε τη δημιουργία νέων πιο ολοκληρωμένων και διευρυμένων σχεδίων. Οι καταστροφές και τα συντρίμμια είχαν μεγαλύτερη ένταση και συνέχεια το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου. [...]
Η [δεύτερη φάση] διακρίνεται από την προηγούμενη λόγω της μεγαλύτερης έκτασης των μέτρων και λόγω των διαφορετικών μεθόδων που ακολουθήθηκαν. Ο πληθυσμός που είχε πληγεί μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου  1914, κυμαινόταν από 150.000 ως 200.000 [...] Κατά τη δεύτερη περίοδο [...] κυμαινόταν από 700.000 έως 800.000.[...] Οι πληθυσμοί από τις εκκενωθείσες περιοχές δεν μπόρεσαν να καταφύγουν στα νησιά και στην Ελλάδα, και οι περισσότεροι αφανίσθηκαν. [...]Η Σμύρνη απειλήθηκε  σοβαρά.
Félix Sartiaux, Η Ελληνική Μικρασία, μτφ. Ν τ. Νίκα, εκδ. Ιστορητής, Αθήνα 1993, σ σ.159-160, 171.

ΚΕΙΜΕΝΟ Β
[...] Οι άγριες απελάσεις, η τρομοκρατία, οι δολοφονίες και οι βιαιότητες  εναντίον των Ραγιάδων κατά μήκος της μικρασιατικής ακτής δεν τράβηξαν  στη Δύση την προσοχή που τους άρμοζε. Είχαν όμως όλα τα χαρακτηριστικά του πολεμικού μέτρου που επέβαλλε μία δήθεν «στρατιωτική ανάγκη» και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι Τούρκοι και Γερμανοί είχαν πλήρη συνεργασία και ήταν σύμμαχοι στη διάρκεια του πολέμου. [...]
Η καταστροφή της Φώκαιας προξένησε μεγάλη συγκίνηση στη Μασσαλία, που ιδρύθηκε από αποίκους προερχόμενους από την ομώνυμη  αρχαία ελληνική αυτή πόλη. Η Φώκαια είναι η μητέρα της Μασσαλίας.
Ο κ. Mancient ήταν αυτόπτης μάρτυρας στις σφαγές και τις λεηλασίες που  έλαβαν χώρα στην πόλη [...] :  
  
«Κατά τη διάρκεια της νύχτας, οι οργανωμένες συμμορίες συνέχισαν τη  λεηλασία της πόλης. Την αυγή έπεφταν συνεχείς πυροβολισμοί μπροστά στα σπίτια μας. Πεταχτήκαμε έξω και οι τέσσερις και βρεθήκαμε μπροστά σε ένα εφιαλτικό θέαμα. Η ορδή που είχε μπει στην πόλη ήταν οπλισμένη με γκράδες και παλιά τουφέκια του ιππικού. Ένα σπίτι είχε παραδοθεί στις φλόγες. Από όλες τις μεριές της πόλης οι χριστιανοί έτρεχαν στην προκυμαία, αναζητώντας βάρκες για να διαφύγουν. Όμως, ήδη από την προηγούμενη νύχτα είχαν εξαφανιστεί όλες. Κραυγές τρόμου ανακατεύονταν με τους κρότους των πυροβολισμών. Ο πανικός ήταν τόσο μεγάλος, ώστε  μια γυναίκα και το παιδί της πνίγηκαν σε εξήντα εκατοστά νερό. [...]»
George Horton, Η μάστιγα της Ασίας, ειδική έκδοση για την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, Αθήνα 2009  (αναπαραγωγή της έβδομης έκδοσης της «Εστίας», Αθήνα 2007) σ σ.65,68-69.

ΚΕΙΜΕΝΟ Γ
[...] Τότε [1920], όσοι είχαμε φύγει με τον πρώτο Διωγμό του 1914 και  βρισκόμασταν στη Μυτιλήνη, ξαναγυρίσαμε στο Αδραμύττι.  Το βρήκαμε κατεστραμμένο. Τα σπίτια μας σε ελεεινή κατάσταση, μισοχαλασμένα από την έλλειψη συντήρησης. Οι δρόμοι ακάθαρτοι. Που εκείνο το Αδραμύττι που αφήσαμε το 1914, το γεμάτο ζωή και νοικοκυριό!
Διώξαμε τους Τούρκους Βοσνίους πρόσφυγες που κάθονταν στα σπίτια μας. Ο καθένας πήγε στο δικό του σπίτι. Αρχίσαμε σιγά-σιγά, να στήνουμε το νοικοκυριό μας. Οι ντόπιοι Τούρκοι, όλο γλύκα, ήταν μαζί μας. Μας πλήρωσαν τα παλιά χρέη τους. Βλέπετε, είχαν την ανάγκη μας, ήταν  ελληνική κατοχή. Ζούσαμε αμέριμνα.
Μαρτυρία Άννας Παρή, στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, Η Έξοδος, Μαρτυρίες από τις επαρχίες των δυτικών παραλίων της Μικρασίας, τ.Α ΄, Αθήνα 1980, σ σ.228-229. 

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΣΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 2014


ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΣΤΑ  ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 2014
  
 Α1. Να μεταφράσετε στο τετράδιό σας τα παρακάτω αποσπάσματα:
 Quam ob rem accusatores non Asiae nomen Murenae obiecerunt, ex qua laus familiae, memoria generi, honos et gloria nomini constituta est, sed aliquod flagitium ac dedecus aut in Asia susceptum aut ex Asia deportatum. Meruisse vero stipendia in eo bello virtutis fuit; patre imperatore libentissime meruisse pietatis fuit; finem stipendiorum patris victoriam ac triumphum fuisse felicitatis fuit.
………………………………………………………………………………………
«Supervacaneae, ne dicam ineptae, legationis ministri, narrate Samnitibus Manium Curium malle locupletibus imperare quam ipsum fieri locupletem; et mementote me nec acie vinci nec pecunia corrumpi posse».
………………………………………………………………………………………
Caesar ex captivis cognoscit quae apud Ciceronem gerantur quantoque in periculo res sit. Tum cuidam ex equitibus Gallis persuadet ut ad Ciceronem epistulam deferat.
                                                                                                Μονάδες 40


Παρατηρήσεις
Β1. Nα γράψετε τους τύπους που ζητούνται για καθεμία από τις  παρακάτω λέξεις:
quam :            την ονομαστική πληθυντικού του ουδετέρου γένους
rem :               την αφαιρετική ενικού
nomen :           τη γενική πληθυντικού
laus :               την αιτιατική πληθυντικού
generi :           την ονομαστική ενικού
honos :            τη δοτική πληθυντικού
aliquod :          την ονομαστική ενικού στο αρσενικό γένος
libentissime :   τον αντίστοιχο τύπο στον θετικό βαθμό
finem :              τη γενική πληθυντικού
ministri :            την αιτιατική ενικού
ipsum :               τη δοτική ενικού στο θηλυκό γένος
locupletem :          την ονομαστική ενικού
acie :                  την κλητική πληθυντικού
periculo :            την αιτιατική πληθυντικού
equitibus :            την ονομαστική ενικού.
  
Β2. Nα γράψετε τους τύπους που ζητούνται για καθέναν από τους  παρακάτω ρηματικούς τύπους:
obiecerunt :         το β ΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής ενεστώτα στην άλλη φωνή
constituta est :     το γ ΄ πληθυντικό πρόσωπο της οριστικής ενεστώτα στην ίδια φωνή
susceptum :          τo γ ΄ ενικό πρόσωπο της υποτακτικής παρατατικού στην ίδια φωνή
meruisse :             το β ΄ πληθυντικό πρόσωπο της  υποτακτικής ενεστώτα στην ίδια φωνή
fuit :                       το α ΄ πληθυντικό πρόσωπο της οριστικής υπερσυντελίκου
dicam :                   το β ΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής ενεστώτα στην ίδια φωνή
narrate :               το γ ΄ πληθυντικό πρόσωπο της  προστακτικής μέλλοντα στην ίδια φωνή
malle :                 το β ΄ ενικό πρόσωπο της υποτακτικής ενεστώτα
fieri :                   τον αντίστοιχο τύπο στην άλλη φωνή
mementote :          το α ΄ ενικό πρόσωπο της υποτακτικής παρακειμένου
vinci :               το γ ΄ πληθυντικό πρόσωπο της οριστικής  συντελεσμένου μέλλοντα στην άλλη φωνή
corrumpi :           το β ΄ ενικό πρόσωπο της οριστικής  παρακειμένου στην άλλη φωνή
posse :                       τον αντίστοιχο τύπο στον παρακείμενο
gerantur :                το γ ΄ πληθυντικό πρόσωπο της οριστικής  μέλλοντα στην ίδια φωνή
deferat :                           την αιτιατική ενικού της μετοχής μέλλοντα στο αρσενικό γένος.

                                                                Μονάδες 15

Γ1α. Να γίνει πλήρης συντακτική αναγνώριση των παρακάτω λέξεων και φράσεων:
Asiae, Murenae, generi, aliquod, virtutis, finem, victoriam, fuisse, legationis, malle, ex equitibus.
                                                                    Μονάδες 11

Γ1β. «patre imperatore»: να χαρακτηρίσετε συντακτικά την έκφραση (μονάδα 1) και να τη μετατρέψετε σε δευτερεύουσα χρονική πρόταση εισαγόμενη με τον ιστορικό-διηγηματικό σύνδεσμο cum (μονάδες 3).
                                                         Μονάδες 4

Γ2α. «Caesar ex captivis cognoscit quae apud Ciceronem gerantur quantoque in periculo res sit.»: να εντοπίσετε και να χαρακτηρίσετε τις δευτερεύουσες προτάσεις (μονάδες 2), να  δηλώσετε τον συντακτικό τους ρόλο (μονάδα 1), να δικαιολογήσετε την έγκλιση και τον χρόνο εκφοράς τους (μονάδες 2) και να τις μετατρέψετε στον ευθύ λόγο (μονάδες 2).
                                                              Μονάδες 7

Γ2β. «Tum cuidam ex equitibus Gallis persuadet ut ad Ciceronem epistulam deferat.»: να εντοπίσετε και να χαρακτηρίσετε τη δευτερεύουσα πρόταση (μονάδα 1), να δικαιολογήσετε την έγκλιση και τον χρόνο εκφοράς της (μονάδες 2) και να τη μετατρέψετε στον ευθύ  λόγο (μονάδες 2).
Μονάδες 5

Γ2γ. «susceptum aut deportatum»: να μετατρέψετε τις μετοχές σε ισοδύναμες δευτερεύουσες προτάσεις.
                                                           Μονάδες 3


Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 2014


ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 2014
ΚΕΙΜΕΝΟ
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΟ ΚΥΜΑ (απόσπασμα)
     ∆έν ἠξεύρω ἄν ἡ κόρη λουομένη εἰς τήν θάλασσαν ἤκουσε τήν φωνήν τῆς γίδας μου. Ἀλλά καί ἄν τήν εἶχεν ἀκούσει, τί τό παράδοξον; Ποῖος φόβος ἦτον; Τό ν’ ακούῃ τις φωνήν ζῴου ἐκεῖ πού κολυμβᾷ, ἀφοῦ δέν ἀπέχει εἰμή ὀλίγας ὀργυιάς ἀπό τήν ξηράν, δέν εἶναι τίποτε ἔκτακτον.
    Ἀλλ’ ὅμως, ἡ στιγμή ἐκείνη, πού εἶχα πατήσει εἰς τήν κορυφήν τοῦ βράχου, ἤρκεσεν. Ἡ νεαρά κόρη, εἴτε ἤκουσεν εἴτε ὄχι τήν φωνήν τῆς κατσίκας —μᾶλλον φαίνεται ὅτι τήν ἤκουσε, διότι ἔστρεψε τήν κεφαλήν πρός τό μέρος τῆς ξηρᾶς... —εἶδε τόν μαῦρον ἴσκιον μου, τόν διακαμόν1 μου, ἐπάνω εἰς τόν βράχον, ἀνάμεσα εἰς τούς θάμνους, καί ἀφῆκε μισοπνιγμένην κραυγήν φόβου...
    Τότε μέ κατέλαβε τρόμος, συγκίνησις, λύπη ἀπερίγραπτος. Τά γόνατά μου ἐκάμφθησαν. Ἔξαλλος ἐκ τρόμου, ἠδυνήθην ν’ ἀρθρώσω φωνήν, κ’ ἔκραξα:
  —Mή φοβᾶσαι!...δέν εἶναι τίποτε...δέν σοῦ θέλω κακόν!
    Καί ἐσκεπτόμην λίαν τεταραγμένος ἄν ἔπρεπε νά ριφθῶ εἰς τήν θάλασσαν, μᾶλλον, διά νά ἔλθω εἰς βοήθειαν τῆς κόρης, ἤ νά τρέξω καί νά φύγω...Ἤρκει ἡ φωνή μου νά τῆς ἔδιδε μεγαλύτερον θάρρος ἤ ὅσον ἡ παραμονή μου καί τό τρέξιμόν μου εἰς βοήθειαν.
Συγχρόνως τότε, κατά συγκυρίαν ὄχι παράδοξον, καθότι ὅλοι οἱ αἰγιαλοί καί αἱ θάλασσαι ἐκεῖναι ἐσυχνάζοντο ἀπό τούς ἁλιεῖς, μία βάρκα ἐφάνη νά προβάλλῃ ἀντικρύ, πρός τό ἀνατολικομεσημβρινόν μέρος, ἀπό τόν πέρα κάβον, τόν σχηματίζοντα τό δεξιόν οἱονεί κέρας2 τοῦ κολπίσκου. Ἐφάνη πλέουσα ἀργά, ἐρχομένη πρός τά ἐδῶ, μέ τάς κώπας· πλήν ἡ ἐμφάνισίς της, ἀντί νά δώσῃ θάρρος εἰς τήν κόρην, ἐπέτεινε τόν τρόμον της.
Ἀφῆκε δευτέραν κραυγήν μεγαλυτέρας αγωνίας. Ἐν ἀκαρεῖ3 τήν εἶδα να γίνεται ἄφαντη εἰς τό κῦμα.
∆έν ἔπρεπε τότε νά διστάσω. Ἡ βάρκα ἐκείνη ἀπεῖχεν ὑπέρ τάς εἴκοσιν ὀργυιάς, ἀπό τό μέρος ὅπου ἠγωνία ἡ κόρη, ἐγώ ἀπεῖχα μόνον πέντε ἤ ἕξ ὀργυιάς. Πάραυτα, ὅπως ἤμην, ἐρρίφθην εἰς τήν θάλασσαν, πηδήσας μέ τήν κεφαλήν κάτω, ἀπό τό ὕψος τοῦ βράχου.
Τό βύθος τοῦ νεροῦ ἦτον ὑπέρ τά δύο ἀναστήματα. Ἔφθασα σχεδόν εἰς τόν πυθμένα, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀμμόστρωτος, ἐλεύθερος βράχων καί πετρῶν, καί δέν ἦτο φόβος νά κτυπήσω. Πάραυτα ἀνέδυν καί ἀνῆλθον εἰς τόν ἀφρόν τοῦ κύματος.
Ἀπεῖχον τώρα ὀλιγότερον ἤ πέντε ὀργυιάς ἀπό τό μέρος τοῦ πόντου, ὅπου ἐσχηματίζοντο δῖναι καί κύκλοι συστρεφόμενοι εἰς τόν ἀφρόν τῆς θαλάσσης, οἱ ὁποῖοι θά ἦσαν ὡς μνῆμα ὑγρόν καί ἀκαριαῖον διά τήν ἀτυχῆ παιδίσκην· τά μόνα ἴχνη τά ὁποῖα ἀφήνει ποτέ εἰς τήν θάλασσαν ἀγωνιῶν ἀνθρώπινον πλάσμα!... Μέ τρία στιβαρά πηδήματα καί πλευσίματα, ἐντός ὀλίγων στιγμῶν, ἔφθασα πλησίον της...
Εἶδα τό εὔμορφον σῶμα νά παραδέρνῃ κάτω, πλησιέστερον εἰς τόν βυθόν τοῦ πόντου ἤ εἰς τόν ἀφρόν τοῦ κύματος, ἐγγύτερον τοῦ θανάτου ἤ τῆς ζωῆς· ἐβυθίσθην, ἥρπασα τήν κόρην εἰς τάς ἀγκάλας μου, καί ἀνῆλθον.
Καθώς τήν εἶχα περιβάλει μέ τόν ἀριστερόν βραχίονα, μοῦ ἐφάνη ὅτι ᾐσθάνθην ἀσθενῆ τήν χλιαράν πνοήν της εἰς τήν παρειάν4 μου. Εἶχα φθάσει ἐγκαίρως, δόξα τῷ Θεῷ!.. Ἐντούτοις δέν παρεῖχε σημεῖα ζωῆς ὁλοφάνερα...Τήν ἐτίναξα μέ σφοδρόν κίνημα, αὐθορμήτως, διά νά δυνηθῇ ν’ ἀναπνεύσῃ, τήν ἔκαμα νά στηριχθῇ ἐπί τῆς πλάτης μου, καί ἔπλευσα, μέ τήν χεῖρα τήν δεξιάν καί μέ τούς πόδας, ἔπλευσα ἰσχυρῶς πρός τήν ξηράν. Αἱ δυνάμεις μου ἐπολλαπλασιάζοντο θαυμασίως.
ᾘσθάνθην ὅτι προσεκολλᾶτο τό πλάσμα ἐπάνω μου· ἤθελε τήν ζωήν της· ὤ! ἄς ἔζη, καί ἄς ἦτον εὐτυχής. Κανείς ἰδιοτελής λογισμός δέν ὑπῆρχε τήν στιγμήν ἐκείνην εἰς τό πνεῦμά μου. Ἡ καρδία μου ἦτο πλήρης αὐτοθυσίας καί ἀφιλοκερδείας. Ποτέ δέν θά ἐζήτουν ἀμοιβήν!
Ἐπί πόσον ἀκόμη θά τό ἐνθυμοῦμαι ἐκεῖνο τό ἁβρόν, τό ἁπαλόν σῶμα τῆς ἁγνῆς κόρης, τό ὁποῖον ᾐσθάνθην ποτέ5 ἐπάνω μου ἐπ’ ὀλίγα λεπτά τῆς ἄλλως ἀνωφελοῦς ζωῆς μου! Ἦτον ὄνειρον, πλάνη, γοητεία.6 Καί ὁπόσον διέφερεν ἀπό ὅλας τάς ἰδιοτελεῖς περιπτύξεις, ἀπό ὅλας τάς λυκοφιλίας καί τούς κυνέρωτας7 τοῦ κόσμου ἡ ἐκλεκτή, ἡ αἰθέριος ἐκείνη ἐπαφή! ∆έν ἦτο βάρος ἐκεῖνο, τό φορτίον τό εὐάγκαλον,8 ἀλλ’ ἦτο ἀνακούφισις καί ἀναψυχή. Ποτέ δέν ᾐσθάνθην τόν ἑαυτόν μου ἐλαφρότερον ἤ ἐφ’ ὅσον ἐβάσταζον τό βάρος ἐκεῖνο...Ἤμην ὁ ἄνθρωπος, ὅστις κατώρθωσε νά συλλάβῃ μέ τάς χεῖράς του πρός στιγμήν ἕν ὄνειρον, τό ἴδιον ὄνειρόν του...
1 τον διακαμόν· τον ήσκιο, τη σιλουέτα, το περίγραμμα της φευγαλέας μορφής.
2 κέρας· προεξοχή, βραχίονας, πλευρό.
 3 Εν ακαρεί· ακαριαία, μονομιάς.
4 παρειάν· μάγουλο.
5 ποτέ· κάποτε.
 6 πλάνη· ψευδαίσθηση (με θετική σημασία)· γοητεία· μαγεία.
7 τας λυκοφιλίας· ψεύτικες και ύπουλες σχέσεις που υποδύονται τις φιλικές· τους κυνέρωτας· αγοραίους έρωτες.
8 ευάγκαλον· εύκολα μεταφερόμενο στην αγκαλιά· ευχάριστο στο αγκάλιασμά του.


      ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Α1. Το «Όνειρο στο κύμα» έχει γραφτεί κάτω από την επίδραση κυρίως του ρομαντισμού. Τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ρεύματος αυτού είναι ο «προέχων ρόλος» της φύσης, ο ανέφικτος έρωτας και το μαγικό-ονειρικό στοιχείο. Για το καθένα από τα παραπάνω γνωρίσματα να γράψετε ένα αντίστοιχο παράδειγμα από το κείμενο που σας δόθηκε.
                                                                         Μονάδες 15
Β1. Σύμφωνα με την Ελ. Πολίτου – Μαρμαρινού: «[...] η αντίθεση ανάμεσα στο θλιβερό παρόν του ήρωα-αφηγητή και το ευτυχισμένο—παιδικό ή νεανικό—παρελθόν του, αποτέλεσμα της φθαρτικής επίδρασης του χρόνου, συμβολοποιείται σε προσωπικό επίπεδο [...] με το “Όνειρο στο κύμα” από το οποίο τώρα δεν μένει παρά η ονειρώδης ανάμνησις της λουομένης κόρης». Nα επιβεβαιώσετε την παραπάνω άποψη εντοπίζοντας (μονάδες 5) και σχολιάζοντας (μονάδες 15) σχετικά στοιχεία στην τελευταία παράγραφο («Ἐπί πόσον ἀκόμη... τό ἴδιον ὄνειρόν του...») του κειμένου που σας δόθηκε.
                                                                                Μονάδες 20
Β2. α) Στο κείμενο που σας δόθηκε να εντοπίσετε δύο τριμερή ασύνδετα σχήματα (μονάδες 4) και να σχολιάσετε τη λειτουργία τους. (μονάδες 6)
β) Στο συγκεκριμένο απόσπασμα χρησιμοποιείται ως αφηγηματική τεχνική το «δραματικό απρόοπτο» με την εμφάνιση της βάρκας. Πώς επιδρά αυτό στην εξέλιξη της ιστορίας;(μονάδες 10)
                                                                            Μονάδες 20
Γ1. Να σχολιάσετε σε ένα κείμενο 130-150 λέξεων το απόσπασμα: «ᾘσθάνθην ὅτι προσεκολλᾶτο τό πλάσμα ἐπάνω μου· ἤθελε τήν ζωήν της· ὤ! ἄς ἔζη, καί ἄς ἦτον εὐτυχής. Κανείς ἰδιοτελής λογισμός δέν ὑπῆρχε τήν στιγμήν ἐκείνην εἰς τό πνεῦμά μου. Ἡ καρδία μου ἦτο πλήρης αὐτοθυσίας καί ἀφιλοκερδείας».
                                                                    Μονάδες 25
Δ1. Να συγκρίνετε, ως προς το περιεχόμενο, το απόσπασμα που σας δόθηκε από το «ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΟ ΚΥΜΑ» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη με το παρακάτω απόσπασμα από το έργο του Γιάννη Θ. Οικονομίδη «Οι Νεράιδες του Κισμέτ», αναφέροντας (μονάδες 5) και σχολιάζοντας (μονάδες 15) δύο ομοιότητες και τρεις διαφορές.
                                                                        Μονάδες 20
ΓΙΑΝΝΗΣ Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Οι Νεράιδες του Κισμέτ (απόσπασμα)
   Τη στιγμή που ο μικρός Κυριακούλης πατούσε την πρώτη εσοχή του βράχου με την απότομη κατωφέρεια ως τον κολπίσκο, όπου, σύμφωνα με τα λεγόμενα του παππού του, βρισκόταν η περιβόητη υποθαλάσσια σπηλιά με τις νεράιδες, η θεία Παγώνα έβγαλε το φουστάνι της και απόμεινε με το μεσοφόρι [...]. Ο Στρατής, που είχε φτάσει εκείνη την κρίσιμη στιγμή, κρυμμένος πίσω από κάτι αρμυρίκια, κόντεψε να πάθει αποπληξία από το εξαίσιο θέαμα του θηλυκού που αντίκριζαν τα άμαθα σε τέτοιες εικόνες μάτια του. Η θεία Παγώνα, ανύποπτη για όσα συνέβαιναν γύρω της, άπλωσε το άσπρο ποδαράκι της στα ρηχά νερά της ακτής για να δοκιμάσει
Κι όπως το βρήκε του γούστου της, προχώρησε άφοβα μέχρι το λαιμό στο δροσερό νερό.
Στο μεταξύ, ο Κυριακούλης είχε φτάσει στα μισά της διαδρομής του κάθετου βράχου, πασχίζοντας, το καψερό, με τα μικρά του ποδαράκια και τα αδύναμα δαχτυλάκια του να κρατηθεί από πουρνάρια, αστοιβιές και κάππαρες για να μη βρεθεί στο κενό. ∆εν είχε υπολογίσει όμως καλά τις δυνάμεις του κι είχε σχεδόν παγιδευτεί, ανίκανο να συνεχίσει ή να επιστρέψει στην κορφή απ’ όπου ξεκίνησε. Ο πανικός έκανε την άμαθη από περιπέτειες καρδούλα του να βροντοχτυπάει και τα δάκρυα θάμπωναν κιόλας τα ματάκια του, όταν μια σκιά που αργοσάλευε στον πράσινο βυθό του κόλπου τράβηξε την προσοχή του. Έσκυψε περισσότερο για να δει καλύτερα το πλάσμα που κολυμπούσε, όμως η κίνησή του αυτή έγινε αιτία να ξεγαντζωθεί από το θάμνο απ’ όπου κρατιόταν και να αρχίσει να γλιστράει προς τα κάτω. Πέφτοντας νόμιζε πως είδε δυο μπράτσα να ανοίγουν σε μια πελώρια αγκαλιά και δυο γλυκά γαλαζοπράσινα μάτια να του χαμογελούν.
Ο θόρυβος του μικρού κορμιού που έπεφτε στο νερό έκανε τη θεία να στρέψει στιγμιαία το κεφάλι της προς το μέρος απ’ όπου ερχόταν ο ήχος. Μη βλέποντας όμως τίποτα το ανησυχητικό, συνέχισε τα παιχνίδια της με το νερό.
Ο Στρατής όμως που βρισκόταν ψηλότερα άκουσε, είδε και κατάλαβε. Η καρδιά του κόντευε να σπάσει. Τα πολύτιμα λεπτά για τη ζωή του μικρού περνούσαν και δεν υπήρχε κάποιος να κάνει κάτι για τη σωτηρία του. Ο μικρός Κυριακούλης μια βυθιζόταν και μια ανέβαινε στην επιφάνεια. Το δίλημμα ήταν θανάσιμο. Να φωνάξει βοήθεια; Θα τον έπαιρνε είδηση η θεία. Να βουτήξει στο νερό; ∆εν ήξερε κολύμπι. Την τέταρτη φορά, που αναδύθηκε ο μικρός παλεύοντας να σταθεί στην επιφάνεια, πήρε την απόφασή του. Χύμηξε στην κατηφόρα και από πουρνάρι σε πουρνάρι κατάφερε να φτάσει στο τελευταίο βραχάκι. Πάτησε πάνω του και κοντοστάθηκε προτού αποφασίσει να πέσει στο νερό. Έκανε βιαστικά το σταυρό του και βούτηξε. Το νερό τού έφτανε μέχρι το λαιμό. Προχώρησε προσεκτικά προς το μέρος του Κυριακούλη που ανέβαινε στην επιφάνεια για πολλοστή φορά.
Ο μικρός Κυριακούλης δεν ήταν σε θέση να καταλάβει ούτε να αντιληφθεί τον αδελφό του που πλησίαζε για να τον σώσει. Ο Στρατής προχώρησε ακόμα δυο βήματα και άπλωσε πάλι το χέρι του· σχεδόν τον άγγιζε.
Ήταν η τελευταία φορά που ο Στρατής έβλεπε τον αδελφό του. Το παιδί χάθηκε απ’ τα μάτια του και ο ίδιος βρέθηκε στο κενό.  ́Εκπληξη και τρόμος τού έκοψαν την ανάσα. Τέντωσε τα πόδια του μήπως και βρει έδαφος. Άδικος κόπος. Ο βυθός ξεπερνούσε κατά πολύ το ύψος του και το πηγάδι που ανοιγόταν από κάτω του, τον τράβηξε σαν ρουφήχτρα [...].
Η Παγώνα άνοιξε το στόμα της και άφησε να ξεφύγει ένα ουρλιαχτό που ανάγκασε ακόμα και τους γλάρους που φώλιαζαν εκεί γύρω να  πετάξουν τρομαγμένοι. Το μάτι της έπεσε στον Κυριακούλη, που είχε ανοίξει τα στρογγυλά πράσινα μάτια του και κοίταζε με μεγάλη προσήλωση τους γλάρους καθώς πετούσαν πάνω απ’ τα κεφάλια τους [...].
Ο Στρατής δε βρέθηκε ποτέ. Οι νεράιδες κράτησαν το κορμί του ζηλότυπα στα βαθιά παλάτια τους.

Γιάννης Θ. Οικονομίδης, Οι Νεράιδες του Κισμέτ, Αθήνα 2004, εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί, σ. 20-26, 31 (Διασκευή).