Ποιος σε πήρε, Σωτήρη Πέτρουλα;

Καινούργια χρονιά. Καλώς τηνε!
Με την πιο καλή σου διάθεση, περπατάς αμέριμνος στη Σταδίου κατεβαίνοντας από το Σύνταγμα. Βλέπεις μπροστά σου τη γωνία του Αττικόν και περνάς απέναντι, γιατί δεν αντέχει η ψυχή σου να βλέπεις καμμένες τις αγαπημένες σου κινηματογραφικές αίθουσες. Ακριβώς στο φανάρι μπροστά στο κλειστό ξενοδοχείο που τώρα μυρίζει κάτουρο κάτι έχει αλλάξει άλλη μια φορά από τις γνώριμές σου εικόνες. Στο σημείο που κατά καιρούς έβλεπες λουλούδια αφιερωμένα σε ένα γλυπτό επιτοιχισμένο και τα φωτογράφιζες σιγοτραγουδώντας Φαραντούρη και Παπακωνσταντίνου,


και στεκόσουνα αναλογιζόμενος το μήνυμα για τον αγώνα που εκφράζει αυτή η μορφή,
κάτι σε έκανε να σταθείς, να κοιτάξεις πίσω μην έκανες λάθος, μην διάβηκες το τετράγωνο....

Μα πάλι τα σημάδια από τη μαρτυρική θυσία φαίνονταν ξεκάθαρα στο μάρμαρο, κι ένα κομμάτι από το χάλκινο φόντο έμενε εκεί, πάνω δεξιά, ολοφάνερος μάρτυρας της βέβηλης πράξης.

Σωτήρη Πέτρουλα, σε πήρε ο Λαμπράκης, η Λευτεριά, ποιος; Και ποιος θα οδηγεί το λαό τώρα, αν αφαιρέσουμε όλους τους μάρτυρες-ήρωες; Αιδώς, Αιδώς, Αιδώς!