Με μια καινούργια ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Κίχλη με τίτλο «Σε βρίσκει η ποίηση» ο
αγαπημένος μας Τίτος Πατρίκιος καταθέτει τον προβληματισμό του σε ένα ποίημα
ποιητικής. Αποκαλυπτικός, απλός χωρίς να είναι απλοϊκός, διαγράφει το κοινωνικό
και πολιτικό του στίγμα βοηθώντας μας να διαμορφώσουμε τους ποιητικούς κανόνες
του σήμερα. Σε εννιά επιμέρους ενότητες-ποιήματα μας αποκαλύπτει την αγωνία και τον αγώνα του
ποιητικού υποκειμένου, μας φανερώνει τα
μυστικά και την αλήθεια της ποίησης, μας ανοίγει δρόμους λέγοντάς μας πού θα
βρούμε ή πού θα μας βρει η ποίηση. Εμείς οι αφοσιωμένοι αναγνώστες της ποίησης θα ανταμειφθούμε για την αφοσίωσή μας!
Υπέροχος!
Ι
Εκεί που αναρωτιέσαι για πράγματα που πρώτη
φορά
αντικρίζεις
για πράγματα χιλιοειπωμένα που έχουνε πια
περάσει
για πράγματα πού
ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα
για πράγματα που
έλεγες δεν θα συμβούν ποτέ
και τώρα συμβαίνουν
μπρος στα μάτια σου
γι' άλλα που
επαναλαμβάνονται μ' ελάχιστες παραλλαγές
για πράγματα που
πουλιούνται μόλις πιάσουν
κατάλληλη τιμή
για πράγματα που
σάπισαν με το πέρασμα του καιρού
ή που ήσαν σάπια απ' την
αρχή και δεν το έβλεπες
εκεί που απορείς για
πράγματα που μπόρεσες να κάνεις
για πράγματα σοβαρά ή
ανόητα που ρίσκαρες τη ζωή σου
για πράγματα σημαντικά
που τα κατάλαβες αργότερα
για πράγματα που τα
φοβήθηκες κι απέφυγες
ν' αναλάβεις
για πράγματα που τα
προγραμμάτισες και δεν σου βγήκαν
γι' άλλα που τα σχεδίασαν
άλλοι και βγήκαν διαφορετικά
για πράγματα που σου
έτυχαν χωρίς να τα περιμένεις
για πράγματα που μόνο
τα ονειρεύτηκες
και κάποτε, μία στις
χίλιες, πραγματώθηκαν...
Εκεί απάνω σε βρίσκει ή ποίηση.
.......................................................................
ΙΧ
Η ποίηση έρχεται να σε
βρει με ποδήλατο, με μηχανάκι,
με αυτοκίνητο
άλλοτε έρχεται σαν αμαζόνα με το σπαθί υψωμένο
άλλοτε σε ακολουθεί από το σουπερμάρκετ σαν
κουρελού ζητιάνα
σε παρασύρει όπως
πορνοστάρ σε φαντασιακές αβύσσους
σε ανακαλεί στην τάξη
σαν διευθύντρια αναμορφωτηρίου
σου εμφανίζεται στα
έγκατα του ύπνου σαν άσπιλη
παρθένα
σ' εξαπατά στέλνοντας
στη θέση της μια θεραπαινίδα της
κι εσύ νομίζεις πως
την έριξες επιτέλους στο κρεβάτι σου
σε καλεί με ντουντούκα
να φωνάξεις κομματικά
συνθήματα
σε περιπαίζει δίνοντας
προτεραιότητα στις σοβαρές σου
ασχολίες
σου γεμίζει το άδειο
γραμματοκιβώτιο των φιλοδοξιών
σε δελεάζει με όνειρα
δόξας, χρήματος, αθανασίας
σε πείθει σαν άπιστη
ερωμένη πως είναι δική σου μόνο
σε προσπερνάει για να
ξεσκονίσει νεκροζώντανους
αρχηγούς
σου φουσκώνει τις
ουτοπίες όσο να σκάσουν σαν μπαλόνι
σου θυμώνει άμα δεν
βλέπεις ότι προσπαθεί να διαλύσει
την ομίχλη
σου ζητάει βοήθεια άμα την κυνηγούν οι εξουσίες
που αψήφησε
σου λέει πώς κι όταν
τις υμνούσε, κρυφά τις υπονόμευε
σου επισημαίνει τις
κοινοτοπίες, σου ανατρέπει
τ' αυτονόητα
σου ψιθυρίζει μυστικά
που πρέπει εσύ να εξιχνιάσεις
σου φωτίζει πράγματα
που μέναν σκοτεινά ως τότε
ώσπου κάποια στιγμή σε
ανταμείβει για την αφοσίωση σου
σου αποκαλύπτει την
αλήθεια, σου λέει καθαρά πως
ανήκει σε όλους.
Εκεί απάνω η
ποίηση βρίσκει τον καθένα μας.
Υπέροχος πάντα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή