Αρίστη Προυσσιώτη, Οι δολοφονίες του βασιλέως Γεωργίου Α΄

Διδάσκοντας Ιστορία στη Γ΄ Λυκείου ως μάθημα Γενικής Παιδείας   προσπαθούμε να καλύψουμε τα κενά μας, να προβληματιστούμε, να διερευνήσουμε ζητήματα που είτε δεν έχουν  αποσαφηνιστεί από τους ερευνητές ιστορικούς είτε σηκώνουν περαιτέρω διερεύνηση.  Έτσι, όχι μόνο από επιστημονικό ενδιαφέρον, πήραμε στα χέρια μας το βιβλίο της Αρίστης Προυσσιώτη «Οι δολοφονίες του βασιλέως Γεωργίου Α΄», επάλληλες αναδιηγήσεις,  των εκδόσεων Μελάνι.

Η Αρίστη Προυσσιώτη  επεξεργάζεται με λογοτεχνικό τρόπο τη δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α΄. Χωρίζει με δύο άξονες, έναν οριζόντιο και ένα κάθετο, τη σελίδα και στοιχειοθετεί  τέσσερα τεταρτημόρια τα οποία ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει οριζόντια ή κάθετα με τέσσερις διαφορετικούς  τρόπους. Αυτό διαφοροποιεί τη ροή της ανάγνωσης και  μέσω των επάλληλων αναδιηγήσεων    το αξεδιάλυτο θέμα της δολοφονίας με τις πολλαπλές εκδοχές προσφέρει την σκακιέρα για την λογοτεχνική άσκηση. Η επιτυχημένη αφηγηματική τεχνική αναπτύσσεται σε πέντε κεφάλαια που  ως κερκόπορτες οδηγούν  τεχνηέντως στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

 Είναι γνωστό πως ο Αλέξανδρος Σχινάς σκότωσε τον Γεώργιο Α΄ σαν αύριο, 18 Μαρτίου 1913, πριν από ακριβώς εκατό χρόνια,  στη Θεσσαλονίκη.  Το γιατί όμως τον δολοφόνησε, αποτελεί μέχρι σήμερα ένα ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί. Υπάρχουν τέσσερα διαφορετικά σενάρια τα οποία χρησιμοποιεί η συγγραφέας, αφού μελέτησε τις εφημερίδες της εποχής (Σκριπ, Πατρίς, Μακεδονία, Ακρόπολις, Εμπρός, Καιροί, κ.α.)  και ασχολήθηκε με το ποιος τελικά ήταν ο ένοχος ή ποιον βόλευε η δολοφονία του άνακτα.

  Στα σενάρια αυτά εμπλέκονται εκτός από την Αυστρία, η Βουλγαρία που είχε μεγαλοδυναμικές φιλοδοξίες ως προς την έξοδό της στο Αιγαίο και  την κατοχή της Θεσσαλονίκης,  η Γερμανία, αφού ο Γεώργιος ως αγγλόφιλος ήταν ανεπιθύμητος, ενώ ο γιος του Κωνσταντίνος, που θα τον διαδεχόταν,  θεωρούνταν γερμανόφιλος. Το τέταρτο σενάριο  ενέπλεκε στον φόνο τη σύζυγο του Κωνσταντίνου, τη Σοφία, η οποία  ήθελε να γίνει βασίλισσα αλλά και επειδή ήταν αδελφή του Κάιζερ, του Γουλιέλμου Β΄ της Γερμανίας.

Ένα λογοτεχνικό παιχνίδι που δημιουργεί  σκέψεις και προβληματισμό έτσι όπως διαπλέκονται τα δρώμενα.

 Ο βασιλιάς επιστρέφει στα ανάκτορα μετά  από έναν απογευματινό περίπατο συνοδευόμενος από δύο σωματοφύλακές του,  5-6 στρατιώτες και κάμποσους πολίτες . Ο Αλέξανδρος Σχινάς, πλησίασε, έβγαλε ένα παλιό  πιστόλι   και τον πυροβόλησε  μπροστά από ένα κτίριο που φρουρούσαν Βούλγαροι στρατιώτες.

Μαθαίνουμε για τον δολοφόνο πιπεράτες λεπτομέρειες: Είχε πατέρα Σαλονικιό, μητέρα Βουλγάρα, είχε κάνει σπουδές Ιατρικής στην Αθήνα, ήταν ομοφυλόφιλος, μιλούσε   καθαρεύουσα και ήξερε γαλλικά! Είχε ταξιδέψει αρκετά και στο εξωτερικό. Σοσιαλιστής και διεθνιστής. Μια τουρκική εφημερίδα,  μάλιστα, έγραψε ότι ήταν και κομιτατζής!
Στις ανακρίσεις έφαγε πολύ ξύλο και έλεγε διάφορα εμπλέκοντας Βουλγάρους αξιωματικούς, ακόμη και τον  υπασπιστή του βασιλιά, τον Φραγκούδη και  υπερηφανευόταν για τη δολοφονία, και δήλωνε ότι θα πει την αλήθεια μόνο στη βασίλισσα Όλγα, χήρα πλέον του Γεωργίου. Όταν εκείνη πήγε να τον βρει στη φυλακή, ο Σχινάς της είπε,  ότι ο ίδιος ο Γεώργιος είχε σκηνοθετήσει την απόπειρα και ότι κατά λάθος τον σκότωσε. Εμείς δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια , αφού όταν  βρέθηκε μόνος στο ανακριτικό γραφείο, πήδησε(;) από το παράθυρο και σκοτώθηκε. Ίσως και να εκπαραθυρώθηκε, αφού ο ένοχος δεν θα ήθελε να αποκαλυφθεί η αλήθεια.

Αυτά. 66 σελιδούλες είναι, μια ρουφιά ενός απογευματινού καφέ.

                               Καλές Απόκριες και καλή Καθαρή Δευτέρα.