Karim Miske Arab Jazz

Ένα νουάρ μυθιστόρημα το πρώτο  του πολλά υποσχόμενου και άρτι βραβευθέντος Karim Miske από τις εκδόσεις Πόλις με τον υπαινικτικό τίτλο Arab Jazz ( μετάφραση: Αγγελική Τσέλιου) με κράτησε ξύπνιο σε ένα καράβι που με έφερε σε νησί καλοκαιρινών αναγνώσεων. Το βιβλίο προφανώς παραπέμπει και αποδίδει τιμή στην Λευκή Τζαζ του Ελρόι, και, αν «Λευκή Τζαζ» σημαίνει δουλειά που στράβωσε, στημένη από λευκούς τότε το ανάλογο της στην αραβική τζαζ πραγματεύεται το κακό που έχουμε μπροστά μας και που ενώ έχει πολλά πρόσωπα –ένα της πρόσωπο το αραβικό-είναι όμως ένα.

Ο φονταμενταλισμός από όπου κι αν προέρχεται είναι εδώ: Εβραίοι, χασιδιστές ράστα, μουσουλμάνοι, χριστιανοί, μάρτυρες του Ιεχωβά  στο Παρίσι που αποτελεί ένα χωνευτήρι πολιτισμών και παραδόσεων με κλειτοριδεκτομές, μολυσμένους που τιμωρούνται και αγνούς ως θύματα ή θύτες, με αναγκαστικούς γάμους, εικόνες βγαλμένες από τους μύθους αλλά και από τον πολυφωνικό χάρτη της σημερινής κοινωνίας.

Ο Αχμέντ μετά την ποίηση και το Ντεμπόρ το έχει ρίξει στα αστυνομικά βιβλία που δρουν πάνω του χωροκατακτητικά και καλύπτουν τους τοίχους της γκαρσονιέρας του. Το μυαλό του φτερουγίζει στους μακρινούς καταυλισμούς των προγόνων του, κυκλοφορεί ινκόγκνιτο ανάμεσα στους κέρβερους της ερήμου, οι γύπες τον αναγνωρίζουν πάντα σαν όμοιό τους, και σαν τέτοιος παρατηρεί τις αλλαγές και τη βίαιη εισβολή της πραγματικότητας. Σταγόνες αίμα πέφτουν στο μπαλκόνι του από τη δολοφονημένη Λορά και αφού της πότιζε τα λουλούδια κάποιοι θέλουν να του φορτώσουν το φόνο.

Οι αστυνομικοί που τον εξετάζουν ως μάρτυρα μέσα στο διαμέρισμά του που μοιάζει με ζώνη του λυκόφωτος  νιώθουν ελεύθεροι να ψηλαφίσουν τον εσωτερικό τους κόσμο και η αστυνόμος Ρασέλ αφήνεται να ταξιδέψει και εν τέλει  αναπτύσσει σιωπηρά ένα δεσμό  μαζί του.

Ιστορίες μεταναστών από το Μαρόκο, αναδρομικές αφηγήσεις με θρησκόληπτους Μουσουλμάνους και Εβραίους, αλλά και Μάρτυρες του Ιεχωβά που θεωρούν πως η νεκρή πια κόρη τους τούς επισκεπτόταν για να τους λερώσει, να αδειάσει πάνω τους το βόρβορο του κόσμου, συγκλίνουν στη Γαλλία με τα αρώματα και τις μουσικές, την ενδυματολογική αυστηρότητα και τις παραδόσεις με πολλά χαπάκια Γκόντζγουιλ, ένα νέο ναρκωτικό που κάνει αυτόν που το καταπίνει να νιώθει θεός και να κάνει δολοφονίες ως πραγματικά κονσέπτσουαλ αριστουργήματα.

Ο Αχμέντ βοηθάει τους δυο αστυνόμους να επιλύσουν το φονικό, ενώ διεθνείς επιχειρήσεις διακίνησης ναρκωτικών χρησιμοποιούν φανατικούς θρησκευτικούς αρχηγούς -η προσωποποίηση της αθωότητας- ως κάλυψη. Η χειραγώγηση  κάθε μορφής είναι εδώ, πολιτική, θρησκευτική, κ. α.

 Το καράβι έπιασε λιμάνι, καλή η αραβική τζαζ, αλλά μόλις τακτοποιηθώ, λέω να αφήσω το νουάρ και να το ρίξω στην ανάγνωση βιβλίων ενός που είχε τζαζ κλαμπ στο Τόκιο και έχει τρέξει μαραθώνιο στην Αθήνα.