Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Τζέφρυ Τσώσερ Οι Ιστορίες του Καντέρμπερυ

     Επέλεξα ως πασχαλιάτικο ανάγνωσμα τις «Ιστορίες του Καντέρμπερυ»  του Τζέφρυ Τσώσερ (1343-1400),  εκδόσεις Μελάνι, που δεν είχαν μεταφραστεί ποτέ μέχρι τώρα στα ελληνικά και αποτελούν ένα σπουδαίο βιβλίο της παγκόσμιας λογοτεχνίας γραμμένο τον 14ο αιώνα που επηρέασε τον Σαίξπηρ. Απολαυστικότατο κείμενο μέσα από τις ιστορίες που αφηγούνται περίπου 30 άνδρες και γυναίκες που πηγαίνουν για προσκύνημα στον καθεδρικό ναό του Καντέρμπερυ, Απρίλη μήνα, 85 χλμ. μακριά από το Λονδίνο και για να περάσουν  την ώρα τους, κάνουν ένα διαγωνισμό αφήγησης με βραβείο για το νικητή  ένα δωρεάν γεύμα στο Πανδοχείο Τάμπαρντ, όταν θα επέστρεφαν από το προσκύνημα. Οι περισσότερες ιστορίες  είναι γραμμένες σε στίχο και αποτελούν ένα πορτρέτο μιας ολόκληρης εποχής, διαγράφοντας ξεκάθαρα τα ήθη, τη νοοτροπία, και τη συμπεριφορά της αγγλικής κοινωνίας και του εκκλησιαστικού κατεστημένου εκείνης της εποχής με τρόπο γοητευτικό, ατμοσφαιρικό και μια δόση λεπτής ειρωνείας. Παρελαύνουν οι εξής αντιπροσωπευτικοί χαρακτήρες: Ο Ιππότης, ο Μυλωνάς, ο Επιστάτης, ο Μάγειρας, ο Δικηγόρος, ο Πλοίαρχος, η Ηγουμένη, ο Καλόγερος, η Μοναχή, ο Δόκτορας της Ιατρικής, ο Πωλητής Συγχωροχαρτίων, ο  Κλητήρας του Ιεροδικείου, ο Σπουδαστής, ο Έμπορος, ο Ακόλουθος του Ιππότη, ο Κτηματίας, ο Υπηρέτης του Παπά, ο Πάστορας.
Ο μεταφραστής Δημοσθένης Κορδοπάτης έχει κάνει σπουδαία δουλειά αποδίδοντας σε πρόζα τα ποιήματα. Επιλέγω ένα απόσπασμα μέσα στο πνεύμα των ημερών για να πάρουμε μια γεύση. Είναι από την Ιστορία του Πωλητή Συγχωροχαρτίων, σελ. 249-250.

 "Με δάκρυα στα μάτια ο Απόστολος είπε: «Είναι πολλοί αυτοί, και κλαίω όταν το λέω, που η λαιμαργία τους κάνει να γίνουν εχθροί του Σταυρού του Χριστού. Το τέλος τους όμως θα είναι καταστροφικό, γιατί ανακήρυξαν την κοιλιά θεό τους». Κοιλιά! Γαστέρα! Βρομερό σακούλι στουμπωμένο με κοπριά, εστία διαφθοράς, που παράγεις δυσώδη μουσική κι από τα δύο άκρα σου! Τι φοβερό μόχθο και έξοδα συνεπάγεται η τροφοδοσία σου! Με τι κόπο οι ταλαίπωροι μάγειροι τρίβουν, στύβουν και αλέθουν τα υλικά για να ετοιμάσουν το ένα πιάτο μετά το άλλο, προς ικανοποίηση της αχρείας γεύσης σου! Βγάζουν το μεδούλι από τα σκληρά κόκαλα, για να μην πεταχτεί τίποτα από αυτά που μπορούν να γλιστρήσουν ηδονικά στον καταπιόνα κάτω. Για να κάνουν κάτι πιο πολύ γευστικό, παρασκευάζουν και νόστιμες σάλτσες από φλούδες, ρίζες και φύλλα μπαχαρικών το βέβαιο όμως είναι ότι αυτός που ενδίδει σε παρόμοιες απολαύσεις είναι ήδη νεκρός, αφού ζει με τέτοια βίτσια.
Το κρασί εκμαυλίζει τον πόθο· η μέθη ρέπει προς την έριδα και την αχρειότητα. Ε! οινόφλυγα, το πρόσωπο σου είναι πρησμένο, η ανάσα σου ξινή, οι εναγκαλισμοί σου αηδιαστικοί. Μέσ' από τη μεθυσμένη μύτη σου φαίνεται σαν να βγαίνει ένας ήχος, που λέει διαρκώς τη λέξη «σαμψών, σαμψών», αν και ο Σαμψών δεν ήπιε ποτέ του κρασί. Τρε­κλίζεις και πέφτεις κάτω σαν πεισμωμένο γουρούνι. Η αντρεία σου εξαφανίζεται, η γλώσσα σου παραλύει - γιατί η μέθη είναι πράγματι το νεκροταφείο της ανθρώπινης νοημοσύνης και κρίσης. Κανείς κάτω από την επήρεια του πιοτού δεν μπόρεσε να κρατήσει κάποιο μυστικό· είναι δεδομένο αυτό. Έτσι μακριά από το κρασί, κόκκινο ή λευκό, και ειδικότερα από το λευκό κρασί της πόλης Λέπε, που πωλείται στα ψαράδικα και στο Τσίπσαϊντ· γιατί κατά κάποιον μυστηριώδη τρόπο το ισπανικό αυτό κρασί αναμειγνύεται από μόνο του με τα άλλα κρασιά των γύρω κρατών κι από το χαρμάνι αυτό αναδύονται αναθυμιάσεις τέτοιας έντασης, ώστε απ' το τρίτο ποτήρι και ύστερα ενώ κάποιος νομίζει ότι είναι σπίτι του, στο Τσίπσαϊντ, βρίσκει τελικά τον εαυτό του στην Ισπανία - ούτε καν στη Ροσέλ ή το Μπορντώ, αλλά κατευθείαν στη Λέπε ξεφυσώντας «σαμψών, σαμψών»!
Ακούστε όμως, κύριοι, μία λέξη μόνο, αν επιτρέπετε! Αφήστε με να τονίσω ότι με τη χάρη του αληθινού Θεού, που είναι παντοδύναμος, ...όλα κερδήθηκαν με την εγκράτεια και την προσευχή."

     Μετά από αυτό το απόσπασμα ας οδηγηθούμε στην εγκράτεια και τη ...δίαιτα. 
                                             Χρόνια πολλά! 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου