Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Ισίδωρου Ζουργού Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο

 Κλείνοντας το βιβλίο του Ισίδωρου Ζουργού «Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο», εκδόσεις Πατάκη, νιώθω πως έκανα ένα ωραίο ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο με όχημα την καλή λογοτεχνία. Ταξίδεψα στον 17ο αιώνα σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης συνοδεύοντας έναν ήρωα που γεννήθηκε Εβραίος στην Ελβετία, η οικογένειά του προσηλυτίστηκε από χριστιανούς, μορφώθηκε από σεφαραδίτες και χριστιανούς, είχε θείο που δούλευε στα ναυτιλιακά γραφεία και τα χρηματιστήρια του Άμστερνταμ και που ο θείος υπήρξε κάτι παραπάνω από θείος του. Ο θεωρούμενος πατέρας του (Τομπίας) πιστεύοντας στην επικείμενη έλευση του Μεσσία και το τέλος του κόσμου 10 χρόνια πριν το 1666 διέκρινε στο πρόσωπο του μικρού Ματίας αυτόν που έχει θεϊκή αποστολή να συνοδεύσει  το Μεσσία στο δρόμο της δόξας Του!

 Ο μικρός Ματίας που έβλεπε οράματα και αναρωτιότανε πόσοι τρόποι να υπάρχουν για να πεθάνει κανείς, πόσες τέχνες θανάτου, πόσες artes moriendi, έχασε τη μάνα του σε μια δεύτερη της  γέννα και με καραβάνι Εβραίων εμπόρων πατέρας, θείος και ανηψιός διαβαίνουν τις Άλπεις με προορισμό την Ιταλία. Η ευλογιά θερίζει την Ευρώπη και τα σημάδια της θα καθορίσουν την πορεία του προικισμένου νεαρού που αγωνιά να εντοπίσει τις συντεταγμένες του καινούργιου του κόσμου. Οι ξένοι που τον συναντούσαν, τον κοίταζαν από απόσταση με σεβασμό, γιατί είχε ρίξει το θάνατο στο χώμα, αφού γλύτωσε από την ευλογιά. Περνούν από το Μιλάνο στη Βενετία, κι από την Κέρκυρα με πλοίο στη Σαλονίκη, όπου δρα ο αναμενόμενος Μεσσίας Σαμπετάι Σεβί. Εβραίοι, μουσουλμάνοι, χριστιανοί, δεισιδαίμονες, όλοι κάτω από την οθωμανική κυριαρχία. Πιάνουν δουλειά στα λογιστικά του Παναγιωτάκη Μελισσηνού, σχεδιάζουν με το εμπόριο να μάθουν την Ευρώπη να πίνει καφέ σε μια Θεσσαλονίκη που έμοιαζε με θέατρο που άλλαζε έργο κάθε μέρα. Ο Ισαάκ ο λογιστής, ο χρόνια αρραβωνιασμένος με τη μελαγχολία, πεθαίνει από πανώλη κι ο σιορ Παναγιώτης προστάτης και θετός πατέρας του πλέον φεύγει με τον Ματίας για τη Βενετία εξασφαλίζοντάς του μια ζωή γεμάτη περιπέτειες, σε μια Ευρώπη που οδεύει προς τον ορθολογισμό και το Διαφωτισμό, και σπουδές στο  φημισμένο πανεπιστήμιο της Πάντοβα. Συχνάζει σε βιβλιοθήκες, σπουδάζει ιατρική, συμμετέχει σε μονομαχίες με φιλοσοφικούς στοχασμούς, αναζητώντας απαντήσεις σε θεμελιώδη ζητήματα της επιστήμης, της θρησκείας και της ζωής. Και πάνω από όλα παρούσα η μελαγχολία και η τραγική μοναξιά που χαρακτηρίζει ανθρώπους που ξεχώρισαν ταγμένοι σε ένα ανώτερο σκοπό.  
Μια εποχή αναζητήσεων και ερευνών με Σπινόζα, Ντεκάρτ, Νεύτωνα, στο ομιχλώδες Λονδίνο και το  Άμστερνταμ, τη Γερμανία, τον Χάνδακα, το Τζάντε, την  Κωνσταντινούπολη, το Κίεβο, και την παγωμένη Πετρούπολη. Και τέλος το Άγιον Όρος…
Συντροφιά λοιπόν με ένα   μυθιστόρημα κλασικό που καθόλου δεν κουράζει με τις 780 σελίδες του, ευκολοδιάβαστο, χωρίς μεταμοντέρνους ακροβατισμούς, που αποθαρρύνουν το μέσο αναγνώστη. Τίμια γραφή, στρωτή γλώσσα, καλά δουλεμένη και βιβλιογραφία στο τέλος που αποδείχνει την κοπιαστική προσπάθεια συγκρότησης του μυθιστορηματικού υλικού. Θα ‘λεγα πως με το «Ανεμώλια» και τον «Ματίας Αλμοσίνο» ο Ζουργός διανύει την ώριμη φάση της λογοτεχνικής του δημιουργίας, καταλαμβάνοντας με την πένα του εξέχουσα θέση ανάμεσα στους Έλληνες πεζογράφους του 21ου αιώνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου