Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα και διαβάζω για δεύτερη φορά τις Πέτρινες Ρίμες του Δάντη. Πρώιμο έργο που το συνέθεσε το 1296/7 και μας το παρουσιάζουν φέτος οι πολύτιμες εκδόσεις ΑΓΡΑ.
Και σε αυτές τις ποιητικές συνθέσεις συναντάμε τον ταπεινωμένο επίδοξο εραστή και την
απόμακρη γυναίκα. Βλέπουμε έναν έρωτα χωρίς
πιθανότητα γαλήνης, όπου οι κανόνες της ιπποτικής ποίησης
"σπάνε" καθώς ο ανανταπόδοτος πόθος σταδιακά μετατρέπεται σε
εκστατική βία. Κεντρικό μοτίβο: ένα κορίτσι σαν πέτρα -
ψυχρό απέναντι στο πάθος του ποιητή και την ίδια στιγμή σπάνιο σαν πολύτιμος
λίθος. Η αδιαφορία του
κοριτσιού σημαίνει αναγκαστικά την αιώνια καταδίκη του ερωτευμένου. Ένα αίσθημα παράλυσης διαποτίζει τις Πέτρινες Ρίμες. Απολαμβάνουμε την υπέροχη εισαγωγή του Harold Bloom και το εξαιρετικό επίμετρο και τη μετάφραση του Γιώργου Κοροπούλη.
Ολίγοι στίχοι από το: Io son venuto al punto de la rota (= Έφτασα στο σημείο του κύκλου εκείνο)
Μα ο νους μου δεν μπορεί
Του έρωτα το βάρος ν’ αποσείσει
Γιατί μια εικόνα συγκρατεί, μια πέτρα,
Κι έγινε πιο σκληρός κι από την πέτρα.
...
Φύγανε όσα πουλιά ζέστη ποθούν
μακριά από την Ευρώπη, που έχουν στέψει
για πάντα επτά αστέρια παγερά·
και τ'άλλα είπαν να μην τραγουδούν,
εκτός κι αν συμφορά έχουν μαντέψει,
ως να ῤθει η χλωρή εποχή ξανά·
τα ζώα τα δοσμένα στη χαρά
από τον έρωτα είναι λυτρωμένα
καθώς σε νάρκη η παγωνιά τα παίρνει·
μα ο νους μου όλο βαραίνει
από έρωτα· σκέψεις γλυκιές ολοένα
μου φέρνει, σαν να μην υπάρχει χρόνος,
γυναίκα που αγνοεί σχεδόν ο χρόνος.
...
Τραγούδι μου, η γλυκιά θα 'ρθει εποχή
που έρωτα ο ουρανός θα βρέχει·
τι θα 'μαι εγώ που μες στον παγετό
τον έρωτα κρατώ
μέσα μου γιατί τόπο αλλού δεν έχει;
Θα 'μαι ένας άνδρας από μάρμαρο,
αν μια κοπέλα για καρδιά έχει μάρμαρο.
Σπουδαίος ποιητής της παγκόσμιας παράδοσης ο Δάντης. Το έργο του παραμένει αθάνατο και μαζί με αυτό η Βεατρίκη.
Η σκληρή καρδιά σαν πέτρα μαλακώνει με την ευαισθησία που αποπνέουν οι στίχοι των ποιητών. Ας τους διαβάζουμε και βέβαια όχι μόνο την πρώτη μέρα της Άνοιξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου