Το παρακάτω ποίημα " Ἀλλ' ἄλλος ἄλλῳ" από την βραβευμένη ποιητική συλλογή του Π. Μπουκάλα για όσους αγαπούν τη μαγγανεία της ποίησης και αισθάνονται τη μουσική της σαν ξόρκι σαν βοτάνι, ευφραίνονται και γιατρεύονται, σώζονται και γοητεύονται· ένα φιλί που εκκρεμεί από την εποχή του Αρχίλοχου.
Τίποτα πρίν
καί τίποτα ν' ἀκολουθεῖ νά εἰδικεύει
Ἕνας μετέωρος στίχος
Ἔφαγε ὁ χρόνος λέξεις καί καημό
ρίζα κορμό τ' ἀφάνισε
Ἕνα κλαδάκι μένει ζωηρό
Ὁ σκοπός
Βαθύς σάν καί τήν πίκρα ὅσων ξενιτεύονται στόν ἔρωτα
ἡδύς σάν τό φιλί πού ἐκκρεμεῖ
γιά νά ἐντείνεται ὁ πόθος στήν κρυφήν ἐλπίδα
Ἀλλ' ἄλλος ἄλλῳ.
Ἔτσι ὁ παλαιός τῶν λυρικῶν.
Ἀρχίλοχο τόν εἶπαν.
Ἀλλ' ἄλλος ἄλλῳ καρδίην ἰαίνεται.
Μά ποιός εὐφραίνει ἐδῶ καί ποιός γιατρεύει
ποιός τή χολή σέ μέλι τρέπει
ποιός τήν πληγή τήν ὀμορφαίνει σέ πηγή
ποιός ὁ σωτήρας ποιός ὁ γητευτής
Τό λάμδα Ὑγρό Πολλαπλασιασμένο
Ρυάκι ταπεινό πού αἴφνης
ποταμίζει θαλασσώνεται
Μιά μουσική σάν ξόρκι σάν βοτάνι
πλασμένη ἀπό τό τίποτα σχεδόν
Δυό-τρία γράμματα
Τραγούδι σάν νανούρισμα τοῦ χάρου
Τή μαγγανεία αὐτή ἄλλοι τήν εἶπαν ποίηση
στή γλώσσα τους
Κι ἄλλοι ἄλλα σ' ἄλλες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου