Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

David Prudhomme ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ (το κακό βοτάνι)

 
  Ένα εξαιρετικό κόμικς  για τους λάτρεις της 9ης τέχνης και τους εραστές του ρεμπέτικου τραγουδιού παρουσίασαν στον Ιανό το Σάββατο ο Αγγελος Μαστοράκης, ο Παναγιώτης Κουνάδης  και ο Βασίλης Καλαμαράς. 

Την εκδήλωση ολοκλήρωσαν ο  Αγάθωνας Ιακωβίδης και η Νάντια Καραγιάννη   ερμηνεύοντας τα ρεμπέτικα τραγούδια που αναφέρονταν ως σάουντρακ στο βιβλίο. 

     Ο ίδιος ο David Prudhomme γράφει στον πρόλογο πως χωρίς να είναι Έλληνας, μουσικός ή  καπνιστής  το ρεμπέτικο, αυτό το σύμπαν με το αναρχικό πνεύμα, τον παρέσυρε από τότε που το ανακάλυψε. Στην αρχή τού κίνησε το ενδιαφέρον το περιβάλλον στο οποίο αναπτύχθηκε, μέσα στις κακόφημες γειτονιές στις φυλακές στους τεκέδες, στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Μετά σαγηνεύτηκε από τις μορφές του ρεμπέτικου, τους μουσικούς, τους ρεμπέτες, τους περιθωριακούς, αδέλφια στη δυστυχία και στην εξορία.  Η θεματολογία του ρεμπέτικου, το οποίο γεννήθηκε τη δεκαετία του 1920, συγκρίνεται μ' αυτή των πορτογαλικών φάντος, του αργεντίνικου ταγκό. Κάποιοι το ονομάζουν το ελληνικό μπλουζ. 

Σ' αυτή τη μουσική διακρίνει μια βαθύτατη σχέση τns Ανατολής και τnς Δύσης. Βρίσκει   τον πόνο της ξενιτιάς, τη γοητεία των λιμανιών, τις τσάρκες των ξενύχτηδων, τους χαμένους τους έρωτες. Την ήττα και το χιούμορ. Όταν γεννήθηκε το ρεμπέτικο, το κοινό και οι μουσικοί ήταν αδέλφια. Οι παρίες, τα κατακάθια της κοινωνίας που τραγουδούσαν μ' εκείνη τη βραχνή φωνή, ενοχλούσαν.. Το 1936, ο  δικτάτορας Μεταξάς κατέλαβε την εξουσία στην Αθήνα και αποφάσισε ότι αυτοί οι περιθωριακοί και τα τραγούδια τους έπρεπε να συμμορφωθούν.

Γράφει μια φανταστική ιστορία δανειζόμενος  τα χαρακτηριστικά, ακόμη και τα ονόματα, από τους πραγματικούς ρεμπέτες. Περιγράφει μια ρεμπέτικη μέρα και νύχτα του 1936 υπό τη σκιά της δικτατορίας του  Μεταξά αρκετά κοντά στα πραγματικά γεγονότα. Εμφανίζεται ο  Μάρκος Βαμβακάρης  ο πατριάρχης του ρεμπέτικου με την ξακουστή κομπανία, που ονομαζόταν «η Τετράς του Πειραιά», ο Μπάτης  και ο Ανέστος Δελιάς (αλλιώς Αρτέμης). 

0 χαρακτήρας που ονομάζεται Σταύρος έχει κάποια χαρακτηριστικά του Γιάννη Παπαϊωάννου. 0 Παπαϊωάννου στην πραγματικότητα δεν συμμετείχε στην «Τετράδα», στην ιστορία μου όμως αντικαθιστά μια άλλη, επίσης θρυλική μορφή του ρεμπέτικου, τον Στράτο Παγιουμτζή ή Τεμπέλη. Αλλη μια καλλιτεχνική «ανακρίβεια» είναι η παρουσία του πρώτου αστυνομικού διευθυντή της Αθήνας Δημητρίου Μπαϊρακτάρη (1833 - 1900), που ανήκει σε άλλο αιώνα.

Το άλμπουμ που έχει κερδίσει :  Μεγάλο Βραβείο «Ματιές στον Κόσμο», Φεστιβάλ Κόμικς της Ανγκουλέμ (2010),Βραβείο Διεθνούς Φόρουμ Κινηματογράφου και Λογοτεχνίας του Μονακό (2010)
Μεγάλο Βραβείο «Χτυποκάρδι», Φεστιβάλ Κόμικς του Σεν Μαλό (2009) κυκλοφορεί στα ελληνικά από την ''Ελευθεροτυπία'' και τις εκδόσεις ''Το 9ο κύμα''. Η μετάφραση έγινε από τον Θανάση Πέτρου και η επιμέλεια από τον Άγγελο Μαστοράκη.

1 σχόλιο:

  1. Γιάννη μου πολύ ωραία ανάρτηση!Μπράβο και για το βίντεο!
    Το ρεμπέτικο είναι και ένας άλλος δρόμος για να δούμε κομμάτια της ελληνικής ιστορίας.Αισθητική που...μυρίζει Ελλάδα!
    ΥΓ:
    Μήπως να πηγαίναμε μια βόλτα στο "τζιβαέρι" τώρα στις διακοπές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή