Ένας συγγραφέας που μου
αρέσουνε τα βιβλία του -όσα τουλάχιστον έχω διαβάσει- είναι ο Πέρσιβαλ Έβερετ και στα ελληνικά ἐχει κάνει αισθητή την
παρουσία του με «ΤΟ ΣΒΗΣΙΜΟ» , «ΟΙ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΙ», «ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΡΗΜΟΣ» μεταφρασμένα
από την Χίλντα Παπαδημητρίου και τον Λυό
Καλοβυρνάς. Κατά συνέπεια, μόλις εντόπισα το φρεσκοτυπωμένο «Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ
ΝΕΡΟΥ» μεταφρασμένο από τον Δημήτρη Αθηνάκη στις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ δεν δίστασα να
το αγοράσω, αφού ήμουνα σχεδόν σίγουρος για την αναγνωστική απόλαυση που με
περίμενε.
Ο Ισμαήλ Κίντερ, ένας επιτυχημένος συγγραφέας ερωτικών
μυθιστορημάτων τα οποία εκδίδει με το ψευδώνυμο Εστέλ Γκίλιαμ ζει το δράμα της δολοφονίας
της εντεκάχρονης κόρης του και, επειδή δεν τον ικανοποιεί το αμερικανικό σύστημα
δικαιοσύνης, αποφασίζει να τιμωρήσει ο ίδιος τον ένοχο υποβάλλοντάς τον σε
βασανιστήρια στο υπόγειο του σπιτιού του.
«Κατάγομαι από ένα έθνος ηλίθιων καριόληδων και όπως είναι
λογικό, τουλάχιστον, αν όχι γενετικά αναπόφευκτο, μια απογοητευτική και
αναπόφευκτη σκέψη, πρέπει να είμαι και εγώ ένας ηλίθιος καριόλης….»
Τα βάζει με
την εποχή του Μπους και παραλληλίζει τα βασανιστήρια που υποβάλλει τον
υποτιθέμενο ένοχο με το φοβερό Γκουαντάναμο και το Αμπού Γκράιμπ. Στις σελίδες
49-50 περιγράφει με εξαιρετικό τρόπο το βασανιστήριο του νερού, όπου σπάνια
χάνεται ένα υποκείμενο (=βασανιζόμενος) από θάνατο και δεν αφήνει σημάδια και ουλές.
«Η ζωή δεν είναι ηρωικά κατορθώματα, αλλά μικρά, σχεδόν ασήμαντα
φταρνίσματα του χρόνου, ένας λιλιπούτειος λόξιγκας των πραγμάτων που μπορεί ή
όχι να θυμόμαστε, μπορεί ή όχι να έχουμε επιλέξει να θυμόμαστε. Είναι πάντα
θέμα πλαισίου, πλαισίωσης του θέματος.»
Ο ήρωας είναι θύτης και θύμα ταυτόχρονα, τρελός από πόνο για το
χαμό της κόρης του, παρουσιάζεται ως ένας άξεστος βάρβαρος αλλά και ένας λεπτολόγος
χειρουργός υπάλληλος της CIA.
Αυτό που θα δυσκολέψει ίσως τον αναγνώστη που είναι
συνηθισμένος στη γραμμική αφήγηση, είναι τα μοντερνιστικά και μεταμοντερνιστικά
στοιχεία, η παρουσία αποσπασμάτων και σχολίων από την αρχαία ελληνική
φιλοσοφία, τη λογοτεχνία, τη γλωσσολογία. Αποσπάσματα από τους: Θαλής ,
Αριστοτέλης, Ηράκλειτος, Πλάτωνας, Πρωταγόρας, Πυθαγόρειοι, σοφιστές, Λεύκιππος, Επίκουρος αλλά και Χιουμ και Βιτγκενστάιν, Χομπς , Μπέκετ, Χαμπερμάς και Σοσσίρ.. Και γεύσεις
από Λογοτεχνία: Τζόναθαν Σουίφτ, Λώρενς Στερν. Και Μόμπι Ντικ και Αλίκη στη
χώρα των θαυμάτων και Τρίστραμ Σάντι και δε συμμαζεύεται.
Απαιτητικό μυθιστόρημα που το απολαμβάνει κανείς νιώθοντας τη ...θεραπευτική λειτουργία του νερού. Ο Έβερετ είναι ένας μάστορας της πένας και ο Δημήτρης Αθηνάκης πρέπει να τράβηξε του Χριστού τα πάθη για να το μεταφράσει. Εντόπισα σημεία και λέξεις που ολοφάνερα το αποδεικνύουν.
Είναι σίγουρα ένα εξαιρετικό βιβλίο αλλά , αν κάποιος δεν έχει ξαναδιαβάσει Πέρσιβαλ Έβερετ, θα πρότεινα να διαβάσει πρώτα "Το σβήσιμο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου