Μεγάλη Δευτέρα στις Πλειάδες

Ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα με τους περισσότερους φίλους να κάνουν σχέδια για πασχαλινές αποδράσεις και επισκέψεις σε μαγευτικούς προορισμούς. Αυτά βέβαια για τους περισσότερους παραμένουν στα χαρτιά, αφού η υλοποίησή τους απαιτεί ένα ποσό διόλου ευκαταφρόνητο και το οποίο είναι αδύνατον να εκταμιευτεί λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε ως Έλληνες. Η ανάπαυλα των ημερών ξοδεύεται εντός του κλεινού άστεως και στην καλύτερη περίπτωση  εξαντλείται με βόλτες στους πέριξ δήμους. Ας εξαιρέσουμε εδώ τον βιβλιόφιλο που έχει κάνει τον κόσμο όλο χωριό του και που με το μπορχεσιανό του εισιτήριο βάζει πλώρη καθημερινά για παντού.

Μένοντας στην Αθήνα τη Μεγαλοβδομάδα σχεδιάζουμε καθημερινές βόλτες σε φιλικά προς τον βιβλιόφιλο μέρη, όπου η αναγνωστική απόλαυση μπορεί να συνδυαστεί με έναν ωραίο καφέ και μια ωραία συζήτηση.

Σήμερα Μεγάλη Δευτέρα κάνουμε στάση στο Παγκράτι κοντά στον κινηματογράφο Πτι Παλαί. Πώς; Μα με τα ΜΜΜ. Το 732, το 054, το 203, το 204 έχουν στάση εδώ κοντά. Εξἀλλου η στάση "Ευαγγελισμός" του μετρό δεν απέχει πάνω από 200 μέτρα.  Ο ευαίσθητος αναγνώστης θα απολαύσει τη θέα της γλυτσίνας που έχει καταλάβει την πρόσοψη πολλών πολυκατοικιών με τις μοβ ταξιανθίες και το υπέροχο άρωμα. 

Προορισμός για σήμερα το βιβλιοπωλείο Πλειάδες, (Σπ. Μερκούρη 62) με τους συμπαθέστατους ιδιοκτήτες και τη γατούλα Βενέτσια που τους έχει υιοθετήσει. Πριν μπούμε μέσα ρίχνουμε μια ματιά στην βιτρίνα, για μια πρόγευση.

Ο βιβλιόφιλος έχει μαζί του μπλοκάκι για να σημειώσει τις προτάσεις του βιβλιοπωλείου ή κινητό με φωτογραφική μηχανή. Εγώ συνήθως φωτογραφίζω τους πάγκους και μετά στο σπίτι  αναζητὠ πληροφορίες για τα βιβλία που εικονίζονται και προγραμματίζω τις αγορές μου.

Μπαίνουμε μέσα και βρισκόμαστε μπροστά στη φρέσκια  βιβλιπαραγωγή των εκδοτικών οίκων.

Πολύ εύκολα ο ακόρεστος βιβλιόφιλος θα ξεφύγει από τον προγραμματισμό του, βλέποντας τόσα καλούδια στα ράφια γύρω του. 

Εμείς είμαστε εγκρατείς και για σήμερα επιλέξαμε ένα βιβλίο του Raphael Jerusalmy, Να σώσουμε τον Μότσαρτ, σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη, εκδόσεις Μελάνι.

Ο φιλόξενος ιδιοκτήτης όχι μόνο μας επέτρεψε να διαβάσουμε στην μυροβόλο αυλή του βιβλιοπωλείου το βιβλίο που αγοράσαμε αλλά μας κέρασε και καφεδάκι. Συλλεκτική η κούπα, το βλέπετε στην αποπάνω φωτογραφία, μου βάλανε ιδέες τα παιδιά, να φτιάξω μια τέτοια δικιά μου.

Οι ανθισμένες νεραντζιές και λεμονιές της αυλής ευωδίαζαν, παραπέμποντας στο "δαιτυμόνας φαιδρούς ανάδειξον" του γνωστού τροπαρίου της Μεγάλης Δευτέρας. Αξίζει να επισκεφτείτε το βιβλιοπωλείο όχι μόνο για τις εξαιρετικές παρουσιάσεις που γίνονται εκεί αλλά και γιατί οι Πλειάδες αποτελούν όαση στο σκοτεινό νεφέλωμα του αστικού κέντρου.

Και λίγα λόγια για το βιβλίο:

 Σε σανατόριο φυματικός  αντιστέκεται με το δικό του τρόπο στην ισοπέδωση, διασώζοντας την προσωπική του αξιοπρέπεια. Ημερολογιακές καταγραφές, πρωτοπρόσωπη αφήγηση, επιστολές  στις οποίες καταγράφεται η συνειδητή προσπάθεια του ετοιμοθάνατου μουσικού να ανατρέψει τα προπαγανδιστικά σχέδια των Ναζί. Ο ήρωας καταφέρνει με ένα μουσικό κομμάτι να ακουστεί η φωνή των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας. Κι ο ίδιος νιώθει ίδιος με  αυτό το τραγούδι. Κίβδηλος. Λίγο απ’ όλα. Όχι εντελώς Εβραίος, ούτε πραγματικά άθεος, μισός Αυστριακός, μισός Σιλεσιανός, όχι ακόμα νεκρός κι όμως απόβλητος του κόσμου των ζωντανών. Κατά βάθος είναι το μόνο μέλος της οικογένειας του που δεν ανήκει πουθενά. Που δεν έχει κάνει κάποια επιλογή. Σε ποια ομάδα εντάσσονται οι φυματικοί; Σε ποια ιδεολογία;

«Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 1940
... Κάθε πράξη θα ξεσκονιστεί από την πολιτιστική επιτροπή του κόμματος. το παραμικρό ολίσθημα μπορεί να τον βάλει σε μπελάδες. Εγώ,  όμως,  δεν έχω τίποτα να χάσω...  Αυτή η ανάμειξη των ναζί στον προγραμματισμό του Festspiele είναι απαράδεκτη. Εξοργιστική. Και η μετατροπή του Φεστιβάλ σε χυδαίο εργαλείο προπαγάνδας, σε ψυχαγωγία για το στράτευμα, είναι η χαριστική βολή. Να κρατάνε όμηρο τον Μότσαρτ. Να τον ταπεινώνουν έτσι. Μα δεν υπάρχει κανείς ν’ αποτρέψει αυτή την ύβρη; Μου φαίνεται πως, τώρα, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο! Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να κάνουν κάτι τέτοιο. Χωρίς καμία αντίδραση, καμία αντίσταση. Αυτή η φάρσα πρέπει να τελειώνει. Πάση θυσία. Πρέπει να σώσουμε τον Μότσαρτ!»

 Μια αριστουργηματική νουβέλα του Ραφαέλ Τζερουσαλμί που αξίζει να διαβαστεί από το λάτρη της καλής λογοτεχνίας, όχι τόσο για να συμφωνήσει για την παντοδυναμία της μουσικής αλλά για τη δύναμη του πάσχοντος ανθρώπου. Μια κατάφαση για τη ζωή.

 Καλή Μεγάλη Εβδομάδα!