Μεγάλη Πέμπτη: Από το "ἐπί λέξει" στο Little tree

Από το πρωί μου έχουν καρφωθεί στο μυαλό οι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη  από τη συλλογή "Νυχτερινός  επισκέπτης":

               .. Να σε καρφώσουν στο σταυρό ή να σταυρωθείς 

                 πάνω σ’ αυτό το τίποτα που υπήρξες 

                είναι ο ίδιος δρόμος, έρημος κι ακατανόητος, 

              ανάμεσα στα λιγοστά δέντρα και τη νύχτα που κατεβαίνει.

Λόγω των ημερών βέβαια αλλά και εξ αιτίας του συγκλονιστικού βιβλίου του Ιβάν Ζαμπλονκά Λετισιά ή το τέλος των ανδρών, σε μετάφραση Χαράς Σκιαδέλλη από τις εκδόσεις Πόλις, ένα συνταρακτικό πορτρέτο μιας κακοποιημένης κοπέλας, ένα ιδιαίτερο κείμενο που σίγουρα δεν θυμίζει παραδοσιακό μυθιστόρημα. Θυμίζει δοκίμιο, δημοσιογραφική έρευνα, κοινωνιολογική μελέτη, ιστορία, δικαστική-αστυνομική έρευνα, ασκεί κριτική στους θεσμούς, το σωφρονιστικό σύστημα, την εκτελεστική εξουσία και τα ΜΜΕ. Από μυθιστορήματα θυμίζει το "Εν ψυχρώ" του Τρούμαν Καπότε, ένα σπουδαίο πραγματικά βιβλίο.

Laetitia στα Λατινικά σημαίνει χαρά αλλά χαρά δεν βλέπει η ηρωίδα. Αντίθετα βιώνει απαράδεκτη βία από τα γεννοφάσκια της, παραμέληση, παιδί με βίαιο πατέρα που καταλήγει σε ανάδοχη οικογένεια,  βιαστή ανάδοχο. Το τέλος της συμπεριλαμβάνει βιασμό, τεμαχισμό και δολοφονία. Κι όλα αυτά τα αναπτύσσει ο Ζαμπλονκά χωρίς να εκβιάζει το συναίσθημα αλλά παραπέμποντας σε εγκαταλελειμμένα παιδιά παλαιότερων εποχών. Ένα λογοτεχνικό ντοκιμαντέρ. Ένα υπέροχο βιβλίο για τους λάτρεις της καλής λογοτεχνίας.

 Με αυτές τις σκέψεις που έκανα νωρίς, μια και όλα τα μαθαίνουμε στις πρώτες κιόλας σελίδες αναζητούσα μέρος να διαβάσω το άλλο μισό βιβλίο. Περπατούσα στην Ακαδημίας και έκανα μια στάση στο φιλόξενο Επί Λέξει (Ακαδημίας 32 & Λυκαβηττού) να δω τους καινούργιους τίτλους, αναζητώντας το ιδανικό μέρος για σήμερα. 

Ένα από τα πιο συμπαθητικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας με ανθρώπους που γνωρίζουν καλά το βιβλίο και φιλοξενούν πολύ συχνά βιβλιοπαρουσιάσεις που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει. Έχουμε περάσει ωραίες λογοτεχνικές βραδιές εδώ. 

                                    

Ευχήθηκα Καλή Ανάσταση και βιαστικός πήρα τους δρόμους, γιατί ο χρόνος είναι παράξενο πράγμα, αφού συστέλλεται και διαστέλλεται κατά το δοκούν. Τα σχέδιά μου σήμερα περιλάμβαναν Κουκάκι. Πήρα το 430 και κατέβηκα μια στάση μετά του Μακρυγιάννη, νότια από το μουσείο της Ακρόπολης.

 Να 'μαστε, λοιπόν, στο Little tree book and coffee.Το καναρίνι στο κλουβί απέξω. Περαστικοί,

 τουρίστες, ξεναγοί αλλά και τακτικοί πελάτες επιλέγουν αυτό το υπέροχο ενεργειακό μέρος

 Στάθηκα τυχερός που βρήκα τραπέζι τέτοια ώρα και μάλιστα στην καλύτερη θέση.

 Μια παλιά γραφομηχανή και δίπλα βιβλία, φρεσκότατα μάλιστα, αν κρίνω βλέποντας τον Όστερ, το Κουτσό, κλπ. Είναι μικρούλι καφε-βιβλιοπωλείο αλλά έχει τους φανατικούς πελάτες του, δυο λεπτά κάτω από την Ακρόπολη. Ωραία γλυκά, τάρτες, σάντουιτς και τα γνωστά.

Το 430 σταματάει απέξω, το μετρό είναι 150 μέτρα μακριά, τι άλλο θέλετε; Πάρτε το βιβλίο σας ή αγοράστε ένα από εδώ. Τα λέμε αύριο με κάτι ταιριαστό σε Μεγάλη Παρασκευή.