Γιάννης Δάλλας Περίακτος

 Στην εξαιρετική ποιητική συλλογή του Γιάννη Δάλλα που κυκλοφόρησε το Μάιο από τις εκδόσεις Τυπωθήτω-Λάλον ύδωρ σε ένα καλαίσθητο βιβλίο, που μόνο αν το χαϊδέψετε, θα αντιληφθείτε την υψηλή αισθητική του,  διάβασα το παρακάτω ποίημα στην ενότητα "Από κρημνά σ' άλλα κρημνά" και το μεταφέρω εδώ:

ΑΠΕΙΡΩΤΑΝ

Πῆρε ἀπ’   τό χῶμα τῆς ἀνασκαφῆς

                   τό νόμισμα

τό γυάλισε μέ τό μανίκι κι ἔλαμψε

μέ τήν καινούργια ἐπιγραφή: Ἀπειρωτᾶν

Τό γύριζε στίς Τράπεζες... Καμμιά

δέν δέχονταν νά τό πριμοδοτήσει

Τά σύμβολα σας στά Μουσεῖα, τοῦ 'λεγαν

Δέν εἶναι σύμβολα... Εἶν' ἡ ἀρχαία συνταγή

μιᾶς νομισματικῆς κοινῆς πολιτικῆς —

Κι οἱ μαντικές περιστερές πού πέταξαν

κι ἑνῶσαν δυό ἠπείρους δυό ἱερά

πῶς δέν τή νιῶσαν δέν τή μάντεψαν

τήν ἐπερχόμενη κατάρρευση;

(Καιροί πτωχεύσεων καιροί τῆς Ἀγορᾶς

ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη φύλλα καί φτερά

ὁ σώζων ἑαυτόν σωθήτω)

Κι οἱ συνταγές σας στόν Καιάδα, ἀπάντησαν