Παραλείπω τα ευκόλως εννοούμενα, συνηθισμένα και εορταστικά. Μαθητές και αθλητικοί φορείς παρελαύνουν τιμώντας την εθνική επέτειο παρά τις όποιες αντιρρήσεις.
Παρατηρώ με θλίψη τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης που κάθε λίγο χρόνο λιγοστεύουν.Έφυγε και η Μαρία Μπέικου καπετάνισσα του ΕΛΑΣ και συμφοιτήτρια του Ταρκόφσκι. Φέτος η παρουσία τους είχε ιδιαίτερα πολιτικό χαρακτήρα. Με πλακάτ κατέβηκαν την Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Διαβάστε τα συνθήματα πατώντας πάνω στις φωτογραφίες για να μεγαλώσουν.
Αρκετοί από τους μαθητές των υπό συγχώνευση Γυμνασίων και Λυκείων του Βύρωνα φορούσαν μαύρα περιβραχιόνια και μαύρες γραβάτες (ως γνωστόν το 1ο Γυμνάσιο και 1ο Λύκειο θα συγχωνευτούν με το 2ο Γυμνάσιο και Λύκειο αντίστοιχα λόγω συγκατοίκησης).
Ήμουνα αρκετά ψηλά και δεν είδα αν έστρεψαν το κεφάλι τους δεξιά στους επισήμους. Έμαθα πως οι Συριανοί μαθητές έστρεψαν το κεφάλι τους αριστερά εκεί που βρισκόταν το άγαλμα του Μιαούλη. Σημεία των καιρών.
Στο τέλος πολιτικές παρατάξεις με πανό και συνθήματα ενάντια στην συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο της Λιβύης.
Κι ένα σωρό ζητήματα: Ποιος παρελαύνει και γιατί; Οι ήρωες και οι αγωνιστές, οι πολιτικές νεολαίες, οι μαθητές με τα χρωματιστά παπούτσια, οι μινιφορούσες μαθήτριες, οι αθλητικού σύλλογοι, οι πυροσβέστες, ο μπαμπάς που τρέχει δίπλα στον ουλαμό και φωτογραφίζει συνεχώς την κόρη του; Γιατί, παιδί μου, πετάς στραγάλια στους παρελαύνοντες; Ποιος κρατάει τη σημαία, τι λένε τα πλακάτ και τα συνθήματα ,ποιοι σημαιοστόλισαν το μπαλκόνι τους; Γιατί συγχωνεύουν το πρώτο με το δεύτερο χωρίς ουσιαστικό κέρδος; Θα βρούμε τραπέζι για καφέ μετά την παρέλαση; Άλλη μια μπακαλιάρο με σκορδαλιά;
Και οι στίχοι του Χριστιανόπουλου: " Καημένε Μακρυγιάννη να 'ξερες/γιατί το τζάκισες το χέρι σου/
το τσάκισες για να χορεύουν σέικ/ τα κωλόπαιδα".
Παρατηρώ με θλίψη τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης που κάθε λίγο χρόνο λιγοστεύουν.Έφυγε και η Μαρία Μπέικου καπετάνισσα του ΕΛΑΣ και συμφοιτήτρια του Ταρκόφσκι. Φέτος η παρουσία τους είχε ιδιαίτερα πολιτικό χαρακτήρα. Με πλακάτ κατέβηκαν την Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Διαβάστε τα συνθήματα πατώντας πάνω στις φωτογραφίες για να μεγαλώσουν.
Αρκετοί από τους μαθητές των υπό συγχώνευση Γυμνασίων και Λυκείων του Βύρωνα φορούσαν μαύρα περιβραχιόνια και μαύρες γραβάτες (ως γνωστόν το 1ο Γυμνάσιο και 1ο Λύκειο θα συγχωνευτούν με το 2ο Γυμνάσιο και Λύκειο αντίστοιχα λόγω συγκατοίκησης).
Ήμουνα αρκετά ψηλά και δεν είδα αν έστρεψαν το κεφάλι τους δεξιά στους επισήμους. Έμαθα πως οι Συριανοί μαθητές έστρεψαν το κεφάλι τους αριστερά εκεί που βρισκόταν το άγαλμα του Μιαούλη. Σημεία των καιρών.
Στο τέλος πολιτικές παρατάξεις με πανό και συνθήματα ενάντια στην συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο της Λιβύης.
Κι ένα σωρό ζητήματα: Ποιος παρελαύνει και γιατί; Οι ήρωες και οι αγωνιστές, οι πολιτικές νεολαίες, οι μαθητές με τα χρωματιστά παπούτσια, οι μινιφορούσες μαθήτριες, οι αθλητικού σύλλογοι, οι πυροσβέστες, ο μπαμπάς που τρέχει δίπλα στον ουλαμό και φωτογραφίζει συνεχώς την κόρη του; Γιατί, παιδί μου, πετάς στραγάλια στους παρελαύνοντες; Ποιος κρατάει τη σημαία, τι λένε τα πλακάτ και τα συνθήματα ,ποιοι σημαιοστόλισαν το μπαλκόνι τους; Γιατί συγχωνεύουν το πρώτο με το δεύτερο χωρίς ουσιαστικό κέρδος; Θα βρούμε τραπέζι για καφέ μετά την παρέλαση; Άλλη μια μπακαλιάρο με σκορδαλιά;
Και οι στίχοι του Χριστιανόπουλου: " Καημένε Μακρυγιάννη να 'ξερες/γιατί το τζάκισες το χέρι σου/
το τσάκισες για να χορεύουν σέικ/ τα κωλόπαιδα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου